Overheid bekent kleur met "vaste forfaits" voor invaliditeit na letselschade - wetsvoorste
Het is intussen zo'n 2 jaar geleden dat we voor het eerst melding maakten van de plannen van de Europese verzekeringsmaatschappijen.
Die zijn virtueel failliet en kunnen al jaren geen letselschade meer betalen. Het gros van de miljarden euro's aan premies gaat naar aandeelhouders, verzekeringsartsen en -advocaten, lobbying, management, marketing, ... . De meeste letselschadedossiers worden nooit vergoed, of slechts minimaal.
Omwille van dit virtueel failliet ontwikkelden de verzekeringsmaatschappijen de DDD strategie (lees hier). Aanvankelijk was die bedoeld om winst te maximaliseren, sinds 2008 om systematisch iedere schade af te wijzen. De DDD strategie zorgt er voor dat maximaal 1 % van de reële letselschade vergoed wordt. De DDD strategie die door alle verzekeringsmaatschappijen wordt toegepast, druist in tegen de wet, die integrale schadevergoeding voorziet.
Justitie is hierbij de "vaste partner" waar de verzekeringssector al jaren trouw op kan rekenen. De Belgische rechters schakelen systematisch verzekeringsgezinde artsen in als gerechtsdeskundige. Die stellen vervolgens valse medische verslagen op, waardoor ongevalsslachtoffers (zo goed als) geen schadevergoeding krijgen.
Om dit te verdoezelen, worden klokkenluiders (herbekijk Panorama) zwaar afgestraft. Zo kreeg in navolging van Alain Heyrman ook Anke Santens opnieuw 0 euro toegekend op 24 april :
Het doel van de verzekeringsmaatschappijen bestaat erin om op termijn vaste "forfaitaire" vergoedingen te voorzien per letsel / graad van invaliditeit, met als eindstreven een maximale vergoeding van 50.000 euro voor wie 100 % invalide wordt tgv een verkeersongeval, medische fout, arbeidsongeval, sportongeval, ... en nu dus ook terreuraanslag. 50.000 euro maximum dus, ongeacht het soort letsel dat je hebt, de pijn, de behandelingen, het verdwijnen van je levenskwaliteit. 50.000 lijkt een mooi bedrag, maar 50.000 euro stemt, naargelang de leeftijd waarop de letselschade ontstond, overeen met 1 à 4 euro per dag. Dat kan uiteraard niet als een billijke schadevergoeding aanzien worden voor iemand die levenslang met pijn, behandelingen, minimale levenskwaliteit opgezadeld wordt.
Eens iedereen dit "nieuw systeem" toepast, zal dit belachelijk bedrag stapsgewijs verlaagd worden. Het doel : letselschadeslachtoffers afwimpelen en de factuur laten betalen door de "sociale zekerheid", die op haar beurt via "re-integratietrajecten" allerhande invaliden, die niet meer kunnen werken en nooit door de verzekering vergoed worden, bijkomend 10 % (en later meer) van hun uitkering af te nemen of ze door te sturen naar de FOD Handicap, die maximaal 800 euro per maand uitkeert.
De voorloper van dit plan heet de "indicatieve tabel". Verzekeringsmaatschappijen "kopen" bij manier van spreken de juridische publicaties op, waarin ze alle vonnissen verzamelen van rechters die de "forfaitaire vergoeding" toepassen. Zo wordt de indruk gewekt dat de "indicatieve tabel" en de "forfaitaire vergoeding" de norm behoort te zijn. Steeds meer rechters passen de wet niet toe, kennen geen integrale schadevergoeding toe, en beroepen zich gemakshalve op de "forfaitaire vergoeding", die zo onwettelijk is als maar kan zijn. Iedere schade moet immers individueel en in concreto begroot worden.
Ook door de overheid gesubsidieerde organen zoals bvb Rondpunt vzw promoten vrolijk de "indicatieve tabel", die niets meer is dan een verzekeringsinstrument. Om dit verzekeringsinstrument wat geloofwaardigheid te geven, zetten bepaalde verzekeringsrechters mee hun naam en handtekening onder de regelmatig "herziene" versies van deze "indicatieve tabel". Herzieningen die uiteraard steeds lagere vergoedingen voor letselschadeslachtoffers voorzien. Niets dan voordelen volgens Rondpunt : de slachtoffers worden immers "sneller betaald". Niets van. Zelfs op basis van de indicatieve tabellen wordt er niet sneller uitbetaald. Alleen minder.
Ook het Fonds voor Medische Ongevallen (FMO) past al het systeem van de "forfaitaire vergoedingen" toe. Overheidsinstanties zijn dus in hetzelfde bedje ziek als de private verzekeringsmaatschappijen.
De komende weken zal Egbert Lachaert zijn wetsvoorstel verdedigen in de Kamercommissie Bedrijfsleven. Het wetsvoorstel wil zogenaamde boetes voorzien voor "gierige verzekeraars" die weigeren om voorschotten te betalen. Je zou denken : een goede zaak, want in het voordeel van de letselschadeslachtoffers die nu gewoon GEEN voorschotten krijgen. Tot men verder leest. Want de voorschotten die Egbert Lachaert graag wil invoeren, zouden volgens hem het beste gekoppeld worden aan ... de "indicatieve tabel".
Een concreet voorbeeld zal het probleem van die "indicatieve tabel" wellicht duidelijker maken :
Veronderstellen we een alleenstaande vrouw van 24 jaar met een persoonlijke, huishoudelijke en professionele ongeschiktheid van 15% en een netto-jaarinkomen van 20.000 €.
Bij een ex aequo et bono vergoeding volgens de Indicatieve Tabel 2012 geeft dit 15% x 3.195 = 47.925€.
Als men de vergoeding berekend volgens de kapitaisatiemethode en kapitaliseert aan 1%, geeft dit een schadevergoeding van:
- persoonlijke ongeschiktheid: 25 € x 365 x 15% x 46,027 = 62.999 €
- huishoudelijke ongeschiktheid: 20 € x 365 x 15% x 46,027 = 50.399 €
- professionele ongeschiktheid: 20.000 € x 15% x 33,003 = 99.099 €
- TOTAAL 212.497 €
De conclusie is duidelijk, dit zijn enorme verschillen voor identiek dezelfde schade. De "indicatieve tabel" herleidt de schade naar 1/4 van de "gewone" schadeberekening - die zelf overigens ook al gebaseerd was op een verzekeringstabel (Schryvers).
Op die basis voorschotten voorstellen : wat is dan nog het nut van voorschotten ?
Het doel van voorschotten is toch het loonsniveau van voor het ongeval behouden, de kosten voor behandeling en derdenhulp te dragen ?
Voorschotten op basis van de indicatieve tabel gaan wellicht nog lager uitvallen dan de invaliditeitsuitkeringen zelf, die ver ontoereikend zijn om alle medische en andere kosten te dragen.
Stel : iemand is 100 % arbeidsongeschikt na ongeval en heeft recht op een voorschot van 2.500 euro netto per maand om zijn loon te behouden (dan spreken we nog niet eens over behandelkosten !).
Op basis van de principes uit de indicatieve tabel - die schadevergoeding "herleidt" tot 1/4, soms zelfs nog niet 1/10 van de reële schadevergoeding - zou dat dan “herleid” worden naar bvb 400 à 500 euro per maand.
Maar die persoon verliest wél zijn of haar invaliditeitsuitkering, want die is zogenaamd “100 % vergoed door de voorschotten” …
Ook de boetes tot 15 % van het schadebedrag zijn een lachertje : in 95 % van de dossiers wordt er besloten tot 0 à 5 % blijvende invaliditeit.
Op basis van valse verslagen vaak. Wat is dan uiteindelijk de druk van de “stok achter de deur” van 15 % van 0 % of 1 % ?
De ondersteuning van de verzekeringssector door de overheid blijkt ook uit de "deontologische code" voor gerechtsdeskundigen die Koen Geens vorig jaar invoerde (lees hier). Die is quasi identiek aan de "deontologische code" die opgesteld werd door diezelfde Europese verzekeringswerkgroep die de "indicatieve tabel" in het leven riep.
Als het op verzekeringen en schadevergoedingen aankomt, is de Belgische Staat kampioen in schijnmaatregelen. Lees deze artikels voor een beter begrip :
en
en
en
Kris Peeters ontkent niet eens meer dat de verzekeringssector virtueel failliet is en eigenlijk geen letselschade meer kan betalen (lees hier).
Vreemd genoeg kan hij ook niet zeggen wie er eigenlijk bevoegd is voor de verzekeringscorruptie (lees hier). In de praktijk is niemand bevoegd. Wel zo handig als men iets niet wil oplossen.
Is het dan allemaal de fout van Koen Geens en Kris Peeters ? Uiteraard niet, deze onschuldige engeltjes hebben immers geen keuze ... Dit verzekeringsplan wordt gesteund door de Europese Unie, die een "Europese Lijst" voorziet van zo maar eventjes 120.000 verzekeringsexperts die de komende jaren de plak moeten gaan zwaaien in alle Europese rechtbanken (lees hier).
Reden waarom de Europese Commissie sinds tientallen jaren ieder onderzoek naar de medische corruptie in justitie weigert, inclusief Vestager, Junker, en tal van anderen.
Dat brengt ons bij de terreurslachtoffers die vandaag hun verbijstering uitten op het nieuwe wetsvoorstel van Kris Peeters. Dit wetsvoorstel is niets meer dan een zoveelste (schijn)maatregel op rij die kadert in de hierboven omschreven problematiek.
V-Europe maakt wel 1 onvolledige redenering : ze denkt dat de verzekeringssector en de Belgische Staat 2 verschillende entiteiten zijn. In realiteit zijn ze - in bepaalde gevallen - dezelfde :
De Franse president Macron is al even (schijn)heilig als zijn tegenhangers Geens & Peeters : ook hij wil de "forfaitaire vergoedingen" voor terreurslachtoffers en hun familie invoeren.
Advocaten wijzen terecht op het totaal onwettelijk karakter van deze "forfaitaire vergoedingen" :
Les avocats de victimes du terrorisme, auteurs du Livre Blanc « Les préjudices subis lors des attentats », s’indignent suite à l’annonce de la position du Fonds de Garantie des victimes des actes Terroristes :
Les avocats de victimes des attentats terroristes, auteurs du Livre blanc sur les préjudices d’angoisse et d’inquiétude, ont pris connaissance de la position du Fonds de Garantie des victimes des actes Terroristes (FGTI) sur l’indemnisation de ces préjudices.
Ils prennent acte de ce que le FGTI, s’il a reconnu l’existence de ces préjudices dans leur principe, n’a souhaité tenir compte, pour envisager leur évaluation :
ni du principe de réparation intégrale, qui régit pourtant l’indemnisation des victimes en droit français, - ni de la jurisprudence établie en matière de catastrophes collectives (Allinges, Queen Mary, Yemenia Airlines), qui a alloué des indemnités bien supérieures à celles évoquées par le FGTI,
ni des conclusions d’experts (magistrats, professeurs de droit et psychiatres), formulées dans le Rapport Porchy-Simon, qui avait été demandé par les Ministres de la Justice et de l’Économie, et par la Secrétaire d’État à l’aide aux victimes,
ni du Livre blanc, présenté en novembre 2016, dans lequel les avocats proposaient des critères objectifs pour évaluer ces préjudices au cas par cas.
Ainsi, préférant s’appuyer sur les travaux d’un groupe de travail interne qui n’ont jamais été publiés, le FGTI a notamment décidé d’exclure de l’indemnisation de nombreuses victimes, comme les proches de victimes survivantes, en ignorant l’inquiétude profonde qui a pu être la leur avant qu’ils ne soient finalement informés du sort de leur enfant, conjoint, parent ou ami, et qui a parfois duré des heures, voire des jours entiers.
En outre, le FGTI prévoit une indemnité de 2.000 à 5.000 € pour le préjudice d’angoisse des survivants, c’est-à-dire la crainte de la mort imminente ressentie pendant l’attentat (et non pas l’angoisse éprouvée après). Cette fourchette forfaitaire, étroite et plafonnée, fait obstacle à une indemnisation adaptée au vécu de chacun. Comment dans ces conditions marquer la différence entre une victime qui a pu immédiatement fuir et celle qui a dû attendre de longues heures, couchée dans la fosse du Bataclan ou prise en otage par les terroristes, certaine d’être aux portes de la mort ?
Outre leur faible modulation, ces sommes sont très peu significatives si on les compare à celles allouées dans des affaires de catastrophes collectives ou même de droit commun. Le recours à une expertise psychiatrique pour pouvoir y prétendre est, au surplus, contraire aux conclusions du Rapport Porchy-Simon et du Livre blanc et n’a jamais eu de précédent dans la jurisprudence. Pourquoi imposer cette épreuve supplémentaire aux survivants ?
Comment comprendre que pour le même préjudice (angoisse de mort imminente et non le décès lui-même), le FGTI alloue de 5.000 à 30.000 € aux victimes décédées, opérant ainsi une discrimination insupportable entre les morts et les vivants, et dénaturant totalement le sens même de ce préjudice ?
La position des avocats est claire : ils demandent que les victimes de terrorisme soient traitées à égalité avec les autres victimes, qu’elles ne soient pas des victimes « au rabais » sous prétexte qu’elles sont ou risquent d’être plus nombreuses. C’est une question de justice, d’équité, et de dignité.
Les avocats de victimes espéraient que le FGTI respecterait les engagements pris par Monsieur François Hollande, par la Secrétaire d’État à l’aide aux victimes, Madame Juliette Méadel, et repris par le Président de la République, Monsieur Emmanuel Macron, dans son discours à Nice. Pour des raisons purement budgétaires, il s’en éloigne radicalement. Aux côtés des associations de victimes, dont ils partagent la déception, les avocats sont maintenant contraints d’envisager les démarches nécessaires pour aboutir à des solutions conformes au droit et à la justice.
Fait, à Paris, le 29 septembre 2017.
(www.anadavi.org)
De oplossing om tot echte verandering te komen ? Een journalist die eens vraagt naar de cijfers en naar de bewijzen dat de verzekeringssector wel degelijk de tientallen miljarden euro's die ze nog moet uitbetalen aan tienduizenden letselschadeslachtoffers van de voorbije jaren, in reserve heeft staan, en boven over genoeg reserves beschikt om ook de dagelijkse, nieuwe letselschadeslachtoffers correct te vergoeden. Of deze vragen eens stelt.
Bonne chance ... want die bewijzen bestaan niet.
Feit : de Belgische Staat zal niet stoppen met haar intussen openlijke ondersteuning van de medische corruptie in justitie en het verzekeringsbedrog. Waarom zou ze ook ? Niemand die ze tegenhoudt ...
Het zal een dagvaarding van de Belgische Staat vragen om deze ongezonde tendensen een halt toe te roepen.
Metrotime vandaag : https://nl.metrotime.be/2018/05/09/news/v-europe-niet-te-spreken-over-verzekeringsregeling-toekomstige-terreurslachtoffers/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter
V-Europe niet te spreken over verzekerings-regeling toekomstige terreur-
slachtoffers
09/05/2018
Deel op Facebook
Tweet op Twitter
V-Europe niet te spreken over verzekeringsregeling toekomstige terreurslachtoffers
Slachtoffervereniging V-Europe is niet te spreken over de verzekeringsregeling voor toekomstige terreurslachtoffers. “De wetswijziging is op maat geschreven van de verzekeraars, het lijkt wel alsof de koepelorganisatie Assuralia de pen vasthield”, stelt de vereniging, die zo’n 200 slachtoffers van de aanslagen van 22 maart verenigt, woensdag in De Standaard en La Libre Belgique. V-Europe kreeg een ontwerptekst van minister van Consumentenzaken Kris Peeters (CD&V) onder ogen. Volgens voorzitter Philippe Vansteenkiste en de advocaten Guillaume Lys en Nicholas Estienne is geen rekening gehouden met de slachtoffers zelf.
“Wij zijn niet betrokken geweest bij het opmaken van de tekst”, zegt Estienne. “Wat de slachtoffers écht niet begrijpen, is waarom de schadeloosstelling van terrorisme in handen wordt gegeven van verzekeraars, terwijl het de staat is die verantwoordelijk is voor terrorisme. De staat ontloopt zijn verantwoordelijkheid. De privésector is immers niet neutraal en er zijn grote verschillen tussen verzekeraars.”
Het wetsontwerp voorziet in één centraal aanspreekpunt per slachtoffer. “Een verzekeraar”, aldus Vansteenkiste. “Dat kan toch niet? Vooreerst dreigt een belangenconflict, ten tweede dwingt het de slachtoffers voortdurend in hun kwetsbaarste rol. Want als ze zich sterk tonen en uit de put proberen te kruipen, riskeren ze minder schadevergoeding te krijgen dan waar ze recht op hebben.”
Het voorstel van de minister om voor terreurslachtoffers de bedragen die overeenkomen met een bepaalde invaliditeitsgraad te verankeren in een KB, vindt V-Europe een “aanfluiting” van de rechtsstaat. “Indicatieve tabellen worden wet, slachtoffers hebben geen been meer om op te staan als ze de aangeboden bedragen willen contesteren. Je kunt toch niet één bedrag plakken op het verlies van twee vingers?”, aldus Estienne. “Als dit erdoor komt, stappen we naar het Grondwettelijk Hof”, zegt Lys.
In de krant zegt minister Peeters de “emotionele betrokkenheid” van de 22/3-slachtoffers te begrijpen, “zelfs al is de nieuwe wet niet van toepassing op hen”. “Omdat we hun vraag begrijpen, hebben we de slachtofferverenigingen op de hoogte gehouden van de stand van zaken van de nieuwe wet via de taskforce”, reageert de minister. “De wet garandeert dat in de toekomst elk slachtoffer van een terreuraanslag een vergoeding zal krijgen. Een uniek aanspreekpunt moet slachtoffers dan weer naar de juiste verzekeraar leiden. Bovendien zal de uitbetaling van de morele schade sneller gebeuren.”
bron: Belga
