Seingever liep hersentrauma op (zoniet geen bewustzijnsverlies), maar weet het nog niet
Vier maanden na ongeval tijdens koers is ellende nog niet voorbij voor mobiele seingever: “Ik voel me aan mijn lot overgelaten”
Vandaag om 06:00
Rik Cannaert sukkelt ruim vier maanden na het ongeval nog altijd met zijn schouder. Foto: rr
Kortrijk / Anzegem -
Vier maanden na een ongeval tijdens de wielerwedstrijd Halle-Ingooigem heeft mobiele seingever Rik Cannaert (61) uit Bissegem nog altijd continu pijn. “Bovendien doen de verzekeringen moeilijk”, zegt hij. “Eigenlijk voel ik me in de steek gelaten.”
Wat de wielerliefhebber zich herinnert van de jongste Halle-Ingooigem is dat wielrenner Dries De Bondt de overwinning op zijn naam schreef. Dat er in de laatste fase van de wedstrijd een motorrijder met mobiele seingever Rik Cannaert achterop bij een ongeval ten val kwam, is minder bekend. Cannaert lag daarbij bewusteloos langs de weg en even werd zelfs het ergste gevreesd.
Bewustzijn verloren
“Normaal rijd ik zelf mee als motard in de koers”, zegt Cannaert. “Die dag was dat niet zo, maar ik zat achterop bij een motard met een uitstekende reputatie. Bij het ingaan van de laatste ronde in Anzegem moesten we stoppen omdat ik de renners moest verwittigen dat ze een vluchtheuvel naderden. Nadien moesten we zien dat we opnieuw onze plaats konden innemen in de koers. De wedstrijdwagen met de groene vlag was al weg en dus zaten we in het gewone verkeer toen het ongeval gebeurde. We reden met amper 40 km per uur een file van auto’s voorbij toen één chauffeur met weinig geduld plots rechtsomkeer wilde maken. We konden hem niet meer ontwijken en werden aangereden. Zowel de motard als ik vielen op de grond en allebei liepen we daarbij verwondingen op. Al herinner ik me daar niets meer van omdat ik bij de botsing het bewustzijn had verloren.”
Cannaert hield aan het ongeval uiteindelijk een middenvoetbeenbreuk, gekneusde ribben, twee tot op de wortel afgebroken tanden en een gecompliceerde sleutelbeenbreuk over.
Ruim vier maanden later is de miserie nog altijd niet voorbij. “Ik heb nog constant pijn ter hoogte van mijn schouder en ben ook erg beperkt in mijn mogelijkheden”, zegt hij.
“Bovendien heb ik me al ontelbare keren moeten aanmelden bij verzekeringsexperten, dokters, kinesisten, ostheopaten en noem maar op. Soms tot in het absurde. Op zeker ogenblik wilde de verzekeringsmaatschappij dat ik langsging bij een tandarts in Ieper in verband met het herstel van mijn tanden. Die moest van elke tand individueel foto’s nemen. Ik veronderstel dat dit alleen al heel wat meer kostte dan die 47 euro waarover het ging.”
Gezellige bedoening
Cannaert is al ruim zes jaar mobiele seingever bij wielerwedstrijden van profs en is het gewoon om mee te rijden in wedstrijden als Gent-Wevelgem, E3 Harelbeke en Kuurne-Brussel-Kuurne. “Ik doe het bijzonder graag, ook al houdt het risico’s in”, zegt hij. “Het is ook allemaal een hele gezellige bedoening zolang er niets gebeurt. Ben je het slachtoffer van een ongeval, dan sta je er wel alleen voor. Zo ervaar ik het. Ja, ik voel me echt aan mijn lot overgelaten.”
Jos Smets van de Belgische Wielerbond (BWB) is verrast als hij het hoort en zegt dat het allerminst de bedoeling is dat medewerkers na een ongeval gefrustreerd achterblijven. “Ik vind het van groot belang dat de zaken goed opgevolgd worden en ik ga ervan uit dat onze verzekeringsmaatschappij dat ook doet. Ik wil die man zeker eens contacteren om te horen hoe we nog beter kunnen helpen.”
