Groningse professor Spikman zet alles op alles om TBI als "psychische aandoening" te laten
Professor Spikman is 1 van de Nederlandse artsen die samenwerkt met de verzekeringssector.
De verzekeringssector investeert miljoenen euro's om de gevolgen van hersentrauma te laten kwalificeren als "psychisch", terwijl de oorzaak organisch is : hormonale, immunitaire, metabole, mitochondriale en tal van andere stoornissen liggen aan de basis.
Die kunnen ook bewezen worden, waardoor ook TBI kan bewezen worden.
Psychische klachten kunnen niet objectief worden vastgesteld - alhoewel qEEG ook hier duidelijke objectieve indicaties kan geven.
Dat zet de deur wagenwijd open voor verzekeringspsychiaters, die TBI slachtoffers vals beschuldigen van allerhande psychische aandoeningen.
De "behandeling" van TBI zou daarom dus "psychisch" moeten zijn - met name : mensen leren hun handicap "te aanvaarden".
Dat is je reinste onzin, nu er tal van efficiënte TBI behandelingen bestaan die tot beterschap kunnen leiden - tenminste, als je ze op een juiste manier en in juiste volgorde toepast.
Maar die efficiënte behandelingen kosten geld. Het is veel goedkoper om TBI slachtoffers 10 x naar een psycholoog te sturen, dan om ze een daadwerkelijke behandeling te laten ondergaan, die een veelvoud hiervan kost.
Nu het verzekeraars duidelijk wordt dat het naar de toekomst toe niet meer mogelijk zal zijn om TBI als "simulatie aggravatie" of "het is psychisch" te bestempelen en af te wimpelen, en zij dus VERPLICHT zullen zijn om TBI te erkennen, bereiden ze zich alvast voor om op een andere manier aan kostenbeperking te kunnen doen.
Met name : door goedkope (en niet-efficiënte) behandelingen te gaan voorstellen.
Ze worden hierin volop gesteund door een selectie universiteiten die in ruil voor financiering studies op maat van verzekeringen afleveren.
Alhoewel het een feit is dat er OOK psychische klachten kunnen ontstaan na hersentrauma, geeft het een totaal vertekend beeld om een psychische behandeling naar voor te schuiven als oplossing voor TBI.
Dit is zonder meer de wetenschappelijke kennis van vandaag geweld aandoen.
Groningse onderzoekster zorgt voor doorbraak in behandeling hersenletsel
De Groningse onderzoekster Marjon Westerhof-Evers heeft gezorgd voor een doorbraak op het gebied van behandeling van traumatisch hersenletsel. Voor het eerst worden stoornissen in de sociale cognitie effectief behandeld. Dit kan het leven voor mensen met hersenletsel wereldwijd positief veranderen.
De onderzoekster promoveert op 26 augustus op haar onderwerp. En daarmee kunnen jaarlijks mogelijk 69 miljoen mensen met traumatisch hersenletsel van profiteren. Hersenletsel kan ontstaan als het brein heen en weer geschud wordt in de schedel, zoals bij een harde val op het hoofd of bij een auto-ongeluk. Na middelzwaar tot ernstig traumatisch hersenletsel kunnen stoornissen ontstaan in de sociale cognitie. Patiënten hebben dan moeite om emoties van anderen af te lezen, sociale situaties te interpreteren en het eigen gedrag hierop af te stemmen. Dit is te merken aan egocentrisch, ontremd, sociaal onaangepast of juist emotioneel vervlakt gedrag. Meten en behandelen Het onderzoek richtte zich op het meten en behandelen van deze problemen. In een van de studies bleek dat patiënten met stoornissen in de sociale cognitie en gedragsproblemen meer moeite hebben om op het werk te re-integreren en hun relaties te (onder)houden. Dat is belangrijk, want door deze problemen tijdig te signaleren kan met revalidatiebehandeling een dergelijke negatieve uitkomst mogelijk voorkomen worden. Hogere kwaliteit van leven De nieuwe behandeling die Westerhof-Evers onder leiding van prof. dr. Spikman ontwikkelde, werd getest binnen het UMCG Centrum voor Revalidatie. Deze behandeling bleek effectief. Patiënten met middelzwaar tot ernstig traumatisch hersenletsel verbeterden in de emotieherkenning, konden zich beter inleven in anderen en toonden meer empathie. Bovendien verbeterden zij hun maatschappelijke participatie, kwaliteit van leven en de kwaliteit van hun relatie. “Een groot deel van de patiënten is jong en staat middenin het werkende leven. De bevindingen zijn dus niet alleen op persoonlijk vlak, maar ook maatschappelijk gezien erg relevant.”, aldus Westerhof-Evers. Het UMCG Centrum voor Revalidatie is een expertisecentrum op het gebied van de behandeling van sociale cognitie. Westerhof-Evers verzorgt vanuit het centrum regelmatig scholing op dit gebied.
Gratis aanmelden voor de Luncheditie!
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/30798631?fbclid=IwAR2lkucFcjgWrj50jydmBNfkYn6XSv0wZb7LNv7k9AP1FcF8Yt3mZ6i3PFA
"Wetenschappelijke studies" kan je vandaag de dag sowieso beter met een (grote) korrel zout nemen :
De universitaire wereld toont zich als een instituut uit een vorige eeuw: op zichzelf gericht en onhelder over de eigen ethiek
23 april 2019, 6:00
Bart Eeckhout is hoofdredacteur.
Opnieuw komt de gerenommeerde Leuvense politicoloog Marc Hooghe in opspraak in een dossier van wetenschapsfraude. De feiten zijn, naar verhouding, behoorlijk ernstig, zo blijkt uit onderzoek door De Morgen. De hoogleraar zou wetenschappelijke studies in eigen naam hebben gepubliceerd, terwijl het leeuwendeel van het werk door medewerkers is geleverd. Hun naam werd verwijderd. Je zou dat intellectuele diefstal kunnen noemen.
Verzwarende omstandigheid: het is niet de eerste keer dat de professor tegen de lamp loopt. Getuigenissen van collega’s en ex-collega’s schetsen een bredere, zorgwekkende context van intimidatie en bedrog. De universiteit zegt maatregelen getroffen te hebben, maar voor zo ver nagegaan kan worden is de professor nog altijd als gewoon hoogleraar in dienst.
De feiten worden nochtans zowel door de bevoegde Deontologische Commissie van de KU Leuven als door de overkoepelende Vlaamse Commissie als ernstig beschouwd. Het is vrij uitzonderlijk dat een academicus zo flagrant betrapt wordt op valsspelen. En het is vrij uitzonderlijk dat de eigen groep zich daar zo helder over uitspreekt.
Transparantie?
Hoewel de verantwoordelijkheid van de betrokkene vanzelfsprekend groot is, gaat het ons niet om de individuele schuld. Het bredere plaatje is relevanter, maar om dat te schetsen moet nu eenmaal het individuele geval toegelicht worden.
Onderlinge na-ijver is zo oud als de wetenschap. Het goede nieuws is dat fraude zoals in dit geval, vrij uitzonderlijk is. Het zorgwekkende nieuws is dat de procedure om met dit soort ernstige fouten om te gaan, weinig effectief is.
Zo is er van transparantie geen sprake. Wie meent benadeeld te zijn door een valsspelende collega, krijgt niet eens te horen of de klacht ook ergens toe geleid heeft. De geldende procedure gaat ervan uit dat universiteiten het eigen nest schoon houden. Ook als dat niet de bedoeling is, is de verleiding groot om de doofpot te hanteren.
Ivoren toren
De universitaire wereld toont zich hier als een instituut uit een vorige eeuw: op zichzelf gericht en onhelder over de eigen ethiek. Zoals, in een totaal andere context, de misbruikdossiers in de kerk aantonen, is dat een hiërarchische machtsstructuur die vandaag niet meer werkt.
Terecht binden hedendaagse academici de strijd aan met het onrechtvaardige beeld van ‘ivoren toren’ dat al te makkelijk over hun beroepsgroep wordt verspreid. Maar als het gaat over omgang met professionele integriteit, dan geldt het clichébeeld van een gesloten en verheven instituut helaas nog wel.
Het alternatief hoeft niet de publieke schandpaal te zijn. Maar academische wetenschap wordt grotendeels betaald met geld van de gemeenschap. Dan is het wel prettig om in alle transparantie bevestiging te kunnen vinden dat met dat geld valsspelen niet beloond of gesubsidieerd wordt.
https://www.demorgen.be/meningen/de-universitaire-wereld-toont-zich-als-een-instituut-uit-een-vorige-eeuw-op-zichzelf-gericht-en-onhelder-over-de-eigen-ethiek~b3cf6bdd/?utm_source=demorgen&utm_medium=email&utm_campaign=newsletter&utm_content=ochtend&utm_userid=&ctm_ctid=c2ae383d022914b8eb5e89a4e976b5fd
Leuvense prof pleegt opnieuw auteursfraude
23 april 2019, 6:00
De bekende politicoloog en socioloog Marc Hooghe (KU Leuven) heeft zich opnieuw schuldig gemaakt aan wetenschapsfraude. De Commissie voor Wetenschappelijke Integriteit van zijn universiteit en de overkoepelende Vlaamse Commissie bevestigen in rapporten de fraude, zo blijkt uit onderzoek van deze krant. Tot op vandaag werkt Hooghe officieel nog altijd als gewoon hoogleraar in Leuven.
Marc Hooghe publiceerde tussen 2014 en 2017 artikels onder zijn eigen naam, hoewel ze hoofdzakelijk werden geschreven door medewerkers. Hij verwijderde hun namen van de artikels, diende ze in voor publicatie bij wetenschappelijke tijdschriften en bracht de betrokkenen daarvan nooit op de hoogte. Auteurskwesties zorgen wel vaker voor betwisting onder academici, maar dit is een uitzonderlijke en verregaande vorm van wetenschappelijke fraude.
De bal ging aan het rollen toen enkele gedupeerde (ex-)medewerkers klacht indienden bij de Commissie voor Wetenschappelijke Integriteit van de KU Leuven. Sommige van de feiten werden ook door de overkoepelende Vlaamse Commissie voor Wetenschappelijke Integriteit behandeld. Beide met collega-wetenschappers bevolkte organen komen tot dezelfde conclusie: de feiten zijn gegrond en ernstig. De Leuvense commissie noemt de klachten zelfs “ernstig problematisch”.
Niet eerste keer
Hooghe loopt niet voor het eerst tegen de lamp. Twee jaar geleden bracht nieuwssite Apache al aan het licht dat de Leuvense integriteitscommissie klachten over wetenschapsfraude tegen Hooghe heeft behandeld. De recidive maakt dat de twee commissies zwaar tillen aan de feiten. “Gegeven het patroon van Hooghe, ligt de schade aan de wetenschap in de lijn der verwachtingen”, stelt de overkoepelende Vlaamse Commissie.
De fraudeklachten passen in een bredere context van wantrouwen en intimidatie, waarover meerdere ex-medewerkers getuigen tegenover de krant. Dat leidde mee tot een negatieve evaluatie van Hooghe in 2017.
De feiten waaraan Hooghe zich volgens de rapporten schuldig gemaakt heeft, gelden als de zwaarste vorm van auteursfraude, zegt Gustaaf Cornelis, VUB-professor gespecialiseerd in wetenschapsfraude.
Sanctie?
In het geval van zware inbreuken op de wetenschappelijke integriteit, zoals hier het geval is, zijn vier verschillende sancties mogelijk: een schriftelijke blaam, schorsing, terugzetting in graad en ontslag.
Rector Luc Sels reageert dat er een sanctie is uitgesproken. Welke blijft ‘vertrouwelijk’. “De feiten wogen voor mij te zwaar om het te houden bij de sancties die ik als rector zelf kan uitspreken, namelijk een al dan niet (schriftelijke) blaam of schorsing”, zegt hij.
Voor de zwaardere sancties, terugzetting in graad of ontslag, moet de rector een voorstel doen aan de Tuchtcommissie. Sels: “Dat deed ik en er is een sanctie uitgesproken. Wat die specifiek is, maken we niet publiek.”
Toch staat Hooghe nog steeds als gewoon hoogleraar en lid van de KU Leuven op de website van de instelling.
Ook wachten medewerkers die klachten indienden nog op antwoord. “De huidige procedures bepalen dat benadeelden niet op de hoogte worden gebracht van sancties”, zegt Sels daarover. De rector geeft aan dat dat in de toekomst misschien anders kan.
Professor Hooghe was ondanks herhaalde pogingen van de redactie via e-mail en telefoon niet beschikbaar voor commentaar. Hij wilde enkel in één zin kwijt dat het volgens hem gaat om bekende feiten. Dat klopt niet volgens onze informatie.
https://www.demorgen.be/nieuws/leuvense-prof-pleegt-opnieuw-auteursfraude~b860d2e2/?utm_source=demorgen&utm_medium=email&utm_campaign=newsletter&utm_content=ochtend&utm_userid=&ctm_ctid=a88916a9b621cc2a7dd7b55870461bcf
