Whiplash slachtoffer wint na 20 jaar wachten rechtszaak voor Arbeidshof Brussel, verzekering dreigt
Twintig jaar na arbeidsongeval wint Nadine (51) haar rechtszaak: “Eindelijk geloven ze dat ik pijn heb”
Hannelore SmitzVandaag om 03:00
Foto: hsb
Tremelo -
In de arbeidsrechtbank van Brussel heeft een vrouw uit Tremelo na een jarenlange strijd een rechtszaak gewonnen tegen de verzekeringen. Twintig jaar geleden werd ze door de verzekering genezen verklaard na een arbeidsongeval, terwijl ze tot op de dag van vandaag niet voltijds kan werken door de pijn. “Ik kon zelfs mijn eigen kinderen niet opheffen.”
8 oktober 1999. Die dag veranderde het leven van Nadine en haar gezin. Ze was toen 32 jaar, werkte als verpleegster in een Brussels ziekenhuis, had twee jonge kinderen en was gelukkig getrouwd met haar man Geert. Maar op weg naar huis na een avonddienst liep het mis. “In Wezemaal sloeg vlak voor mij plots een auto af, en ik kon die niet meer ontwijken. Mijn auto begon te tollen. Ik raakte gewond, vooral aan mijn nek en mijn linkerhand, en moest naar spoed”, zegt Nadine.
Een ongeval op de weg van en naar het werk, dat is een arbeidsongeval en wordt normaal gedekt door de verzekering. Maar dat liep helemaal niet zoals het hoorde. Na twee maanden verklaarden de verzekeringen Nadine gezond en werd het dossier door hen afgerond. Maar de lijdensweg was helemaal niet voorbij. Integendeel. Tot op de dag van vandaag heeft ze last van haar nek. Haar pols mag ze niet belasten. In 2007 was haar toestand zo verslechterd, dat ze nog eens geopereerd moest worden.
Opdraaien voor dokterskosten
“Al die jaren zie ik al af. Ik had verschillende hernia's, kon mijn eigen kinderen niet opheffen en kon ook nooit terug voltijds aan het werk. De job die ik zo graag deed, kon ik niet meer aan”, zegt Nadine.
Maar doordat de verzekering moeilijk deed, kreeg ze jarenlang niet de uitkeringen waar ze recht op had en moest ze zelf opdraaien voor tal van dokterskosten. “De operatie die ik in 2007 nog nodig had, werd eerst zelfs uitgesteld omdat de verzekering daar niet voor wilde betalen en het ziekenhuis de operatie dan niet wilde doen. En ondertussen was ik zo gedrogeerd door de pijnstillers die ik nodig had, dat ik verloren liep op plaatsen die ik door en door kende.”
Twintig jaar later is er nu eindelijk een uitspraak door het arbeidshof in Brussel. “Ik kreeg al gelijk in Leuven, maar daartegen gingen ze in beroep. Nu krijg ik eindelijk weer gelijk”, zegt Nadine.
“Dit is een enorme opluchting. Eindelijk geloven ze mij. Als je al die jaren zo moet vechten, begin je aan jezelf te twijfelen. Mensen denken dat die pijn enkel tussen je oren zit, en op den duur twijfel je zelf ook.”
Schrik
“Als kleine man sta je er eigenlijk helemaal alleen voor. Je wordt fijngemalen door het systeem van de verzekeringsmaatschappij”, zegt Nadine. “Tijdens het proces zeiden ze heel de tijd: het gaat hier nu puur om het juridische aspect. En ik dan? Mijn leven is omgegooid. Na 20 jaar heb ik nog steeds pijn. Mijn gezin heeft eronder geleden en dan zwijg ik nog over het financiële. Maar de impact die dat ongeval op mij had, telde precies niet. Het ging hen puur om de cijfertjes.”
Nadine heeft ondanks de opluchting dat er nu eindelijk een uitspraak is, ook schrik. Want de advocaat van verzekeringsmaatschappij dreigde in de rechtbank al dat ze naar cassatie zouden gaan. Ze vreest dus dat het nog niet voorbij is. “Maar aan opgeven heb ik nooit gedacht, en dat zal ik ook niet doen als ze in cassatie gaan. Ik weet dat ik recht in mijn schoenen sta.”
Bron : https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190530_04437488
