Ex-politiewoordvoerder : "verzekeringsmaatschappijen laten mensen liever sterven dan schadeverg
Ex-politie
woordvoerder heeft post-traumatische stress sinds 22 maart:
"Verzekeraars passen "deny till they die"
toe"
Voormalig Brussels politiewoordvoerder Christian De Coninck is niet te spreken over hoe slachtoffers van de aanslagen op 22 maart 2016 door verzekeringsfirma's worden behandeld. De Coninck staat zelf al een tijdje op non-actief, nadat ruim acht maanden na de aanslagen in Zaventem en Maalbeek het posttraumatische stresssyndroom (PTSS) bij hem werd vastgesteld. Los van zijn medische herstel voert hij een juridische strijd, want de verzekeraar wil zijn situatie niet erkennen als arbeidsongeval. Dat zegt hij in "De ochtend" op Radio 1.
Kirsten Sokol
Op de dag van de aanslagen was De Coninck als politiewoordvoerder aan de slag. "Tijdens en na die feiten blijf je functioneren, deels op automatische piloot. Je weet wat er van je verwacht wordt, en je doet dat. Ik ben die dag aan de metro-uitgangen van station Maalbeek geweest. En daar heb ik de ergste taferelen gezien", vertelt hij. "Ik stond op de plek waar mensen uit de metro naar boven kwamen, en de eerste zorgen kregen. Wat me vooral bijblijft, is de akelige geur van verbrand vlees."
JUSTITIE
Slechts 1 op de 3 slachtoffers van aanslagen 22 maart kreeg al een volledige schadevergoeding
zo 17 mrt 09:38
Ondanks die taferelen krijgt De Coninck pas maanden later een spreekwoordelijke slag van de hamer. "Als je ergens fysiek pijn hebt, dan weet je welke dokter je moet contacteren. Destijds voelde ik allerlei zaken die ik niet kon plaatsen. Als stoere flik, als machoman associeer je die gevoelens niet met PTSS. Zeker niet omdat ik in mijn carrière het Heyseldrama en de aanslag van de CCC heb meegemaakt." "Maar ik functioneerde steeds slechter, en werd door mijn dokter toch doorverwezen naar een psychiater. Een moeilijke stap, "want dat is iets voor gekken", dacht ik.
Als stoere flik dacht ik oprecht dat ik geen post-traumatisch stresssyndroom kon hebben.
Die psychiater heeft volgens De Coninck "maar een kwartier nodig" om de diagnose PTSS te stellen. "Als flik bestaat dat niet, dacht ik. Maar ik werd meteen op non-actief gezet. Ik kon rekenen op het begrip van mijn collega's. Maar bij de arbeidsongevallenverzekeraar liep het anders. Ik kwam er aankloppen zonder zichtbare fysieke verwondingen, én acht maanden na de feiten. Ze vertikten het om mijn situatie te erkennen als arbeidsongeval."
Gevolg: De Coninck start een juridische procedure bij de arbeidsrechtbank. "Die extra stress komt mijn herstel niet ten goede. En dan mag ik van geluk spreken dat mijn korpschef (Michel Goovaerts, nvdr) het heft in handen heeft genomen. Hij heeft op eigen houtje een deskundige aangesteld, die na enkele minuten de diagnose van PTSS heeft gesteld. Mijn situatie werd zo erkend als arbeidsongeval, tegen de wil van de verzekeraar in", aldus De Coninck. "Die hebben hun handen afgetrokken van alle medische kosten. "Deny till they die", dat is hun motto. Negeer mensen tot ze sterven, liever dat dan schadevergoedingen uitbetalen."
Zonder fysieke letsels en pas 8 maanden na de aanslagen aangifte doen: verdacht voor de arbeidsongevallenverzekeraar.
De Coninck heeft als deel van zijn verwerkingsproces een boek geschreven: "Die dag heeft Brussel geweend (en ik ook)". "Ik gebruik bewust de term "die dag", want voor mij is er een leven voor 22 maart en erna. Toen is mijn leven op zijn kop gezet. Maar ik kreeg onder andere van mijn therapeut de tip om de gebeurtenissen van mij af te schrijven omdat ik eerder al romans had geschreven. Ze geloofden dat het helend kon zijn."
Maar dat moeilijke schrijfproces heeft voor De Coninck niet echt helend gewerkt. "Ik moest me heel bewust álles proberen herinneren van die dag. Elk klein detail, want ik had geen notities bijgehouden. Ik moest alles uit mijn hoofd halen, en dan merk je dat het allemaal ergens was opgeslagen op mijn harde schijf. Door die herinneringen op te roepen, ben ik opnieuw vele plaatsen teruggeslagen op de ladder van mijn herstel."
Een boek schrijven: dat heeft me niet geholpen bij de verwerking, integendeel. Ik heb enkele stappen terug gezet op de ladder.
Hoe het momenteel met De Coninck gaat? "Moeilijk", zucht hij. "Alleen naar Brussel pendelen met de trein, zoals ik vroeger deed: het lukt me nog steeds niet. Ik heb het geprobeerd, maar in Brussel-Noord voelde ik me al onrustig, en tegen Brussel-Centraal hyperventileerde ik. Waardoor ik niet ben uitgestapt, maar meteen naar huis ben teruggekeerd", zegt hij.
"Ik kan me niet voorstellen dat ik door Brussel zou wandelen. Mijn boekvoorstelling, in Brussel, was dus héél stresserend. Maar ik wil mijn verhaal delen. Voor alle politiemensen en hulpverleners die in hetzelfde schuitje zitten, maar er niet voor durven uitkomen. Omdat het in ons beroepsmilieu niet past. Ik heb zelf ook lang gedacht dat PTSS iets was voor mietjes en profiteurs. Maar ik zat zó fout."
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/03/17/christian-deconinck-over-boek-en-posttraumatisch-stressyndroom/
