Tienduizenden nieuwe verzekeringsslachtoffers op 4 jaar tijd als gevolg van DDD met de steun van jus
Een groot deel van de "langdurig zieken" zijn mensen die nooit eerlijk vergoed worden door de verzekering na een ongeval.
De verzekering betaalt geen schadevergoeding en deze mensen komen op de ziekenkas terecht.
Volgens Maggie De Block ligt de schuld bij de vergrijzing. Dit is natuurlijk onzin, want "vergrijsde" mensen zijn de pensioenleeftijd voorbij en genieten een pensioen ipv een ziekte uitkering.
De "onverklaarbare" stijging van het aantal chronisch zieken is perfect verklaarbaar door het DDD mechanisme dat door de overheid en justitie in stand gehouden worden.
In vier jaar tijd 71.000 langdurig zieken erbij: 415.000 Belgen al jaar thuis
18-03-19, 08.25u - Redactie
1Minister van Volksgezondheid Maggie De Block. © BELGA
Om meer mensen aan het werk te krijgen, maakte de regering-Michel een prioriteit van de activering van langdurig zieken. De resultaten van die inspanning vallen tegen. Sinds de start van de legislatuur zijn er 71.000 zieken bij gekomen. Vakbonden en zieken-fondsen plaatsen vragen bij de harde aanpak.
Eind juni 2018 telde ons land 415.000 mensen die langer dan één jaar ziek thuiszaten. Dat is een stijging van 71.000 tegenover het begin van de legislatuur in 2014. Steeds meer werknemers, zelfstandigen en werkzoekenden blijken te kampen met depressie, burn-out, een chronische ziekte of invaliditeit. Dat blijkt uit cijfers die Het Laatste Nieuws opvroeg bij het Riziv. Voor de regering- Michel was de activering van langdurig zieken nochtans een speerpunt van haar beleid. In de eerste helft van 2018 kwamen er gemiddeld 1.700 zieken per maand bij, terwijl dat er in 2017 maar 1.140 per maand waren. Als de tweede helft van 2018 dezelfde groei kende (die cijfers zijn nog niet verwerkt), dan stevenen we af op een toename van 4,8 procent voor het volledige jaar. Dat is slechter dan in 2017.
Gevraagd naar een verklaring, wijst de bevoegde minister Maggie De Block (Open Vld) naar de vergrijzing van de bevolking.
Bij organisaties in het middenveld klinkt het dat de intenties van de regering wel goed waren, maar dat er bij de aanpak van het probleem te zeer gefocust is op de individuele verantwoordelijkheid van de patiënten en te weinig op de maatschappelijke context waarin we leven.
Luc Van Gorp, voorzitter van de Christelijke Mutualiteit, pleit voor meer begrip voor wie in zijn leven een periode heeft waarin hij of zij voor lange tijd buiten strijd is. "Door die mensen te bestraffen of op te jagen, bereik je niets. Het is goed dat de regering mensen opnieuw naar werk wil begeleiden, maar je doet dat in de eerste plaats door die mens te beschouwen als patiënt, en niet als iemand die liever thuis zit dan te werken."
Ontslagmachine
Bij de socialistische vakbond ABVV klinkt eenzelfde geluid. "Deze regering is harteloos te werk gegaan", zegt federaal secretaris Raf De Weerdt. "Het nieuwe re-integratiesysteem werkt met veel te strikte termijnen. Mensen worden te snel verplicht om terug te keren, terwijl ze daar soms nog niet klaar voor zijn. Als je die te vroeg in hun genezingsproces door de arbeidsgeneesheer gaat evalueren, dan kom je uiteraard snel tot de conclusie dat de werknemer te ziek is om nog te werken voor zijn huidige werkgever. En dan volgt in veel gevallen ontslag."
Volgens cijfers van de vakbonden ACV en ABVV is in 2018 68 procent van de langdurig zieken die in een re-integratietraject gestapt zijn uiteindelijk op straat beland. "Het is een ontslagmachine", zegt Herman Fonck, arbeidsmarktdeskundige van ACV.
vandaag in De Morgen : https://www.demorgen.be/binnenland/in-vier-jaar-tijd-71-000-langdurig-zieken-erbij-415-000-belgen-al-jaar-thuis-b9ca6221/
Langdurig zieken die deeltijds werken blijken zwaar gesjareld
Per 1 april 2018 liet ze de regels veranderen voor het berekenen van de toegestane activiteit bij arbeidsongeschiktheid. En dat was spijtig genoeg géén aprilgrap.
Besparen op de kap van langdurig zieken, die nog heel graag aan de slag willen zijn, is pervers. Het getuigt van weinig respect voor deze werknemers, die in veel gevallen al worden geconfronteerd met hoge medische kosten. Hun situatie is echt geen pretje.
Ik ben een werknemer van bijna 58 jaar en heb 41 jaar werkervaring op de teller staan. Zes jaar geleden kreeg ik te horen dat ik lijd aan hemochromatose (te veel ijzer in het bloed) en aan een aandoening van de stofwisseling met een hele resem ongemakken en beperkingen waarbij de klok niet meer terug te draaien is. Van diverse kanten hoorde ik dat ik het maar beter kon vergeten om nog te werken. Toch had ik de wil en de motivatie om weer aan de slag te gaan, ook al is het dan maar deeltijds.
Opnieuw gaan werken
Na 21 maanden ziek thuis te zijn geweest, ben ik met het akkoord van de medisch adviseur opnieuw gaan werken. Zij het slechts twee dagen per week. Na 14 maanden ben ik opnieuw uitgevallen, deze keer voor 12 maanden. Sinds 1 juni 2017 werk ik weer twee dagen per week. De medisch adviseur gaf mij een toestemming van onbepaalde duur. Stilletjes hoopte ik om in dit regime te kunnen blijven draaien tot aan mijn pensionering.
Op woensdag 21 maart 2018 viel er een brief van mijn ziekenfonds CM in de brievenbus. Groot was mijn verbazing toen ik las dat mijn uitkering van het RIZIV – een bijpassing naast het kleine loon dat ik nu verdien – zou veranderen. Het kostte me veel moeite om de brief te ontcijferen. Uiteindelijk besefte ik dat het om een pure besparingsmaatregel ging, met dank aan Maggie en de hele regering-Michel.
Deze ‘fijne’ informatie bereikte mij amper tien dagen voor de verandering zou worden toegepast. Dat vond ik beneden alle peil. Bovendien heeft deze nieuwsgierige burger, die de actualiteit volgt, nergens maar dan ook nergens iets gelezen of gehoord over deze trieste ingreep. Of hoe deze regering, nu in lopende zaken, geruisloos bespaart op de kap van langdurig zieken!
Toestemming beperkt in de tijd
De looptijd van mijn deeltijds werk wordt ook nog eens beperkt in de tijd. Sinds 1 april 2018 kunnen nieuwe langdurig zieken van hun medisch adviseur alleen nog voor maximaal 2 jaar de toestemming krijgen om deeltijds te werken. Mensen zoals ik, die al in dit statuut zaten, zouden voor 1 april 2019 de boodschap krijgen dat de ‘onbepaalde periode’ zal worden omgezet in maximaal 2 jaar.
In een brief van 18 januari 2019 kon ik lezen dat ik tot 5 mei 2020 deeltijds mag werken. Daarna kan dat misschien worden verlengd àls mijn medisch adviseur akkoord gaat. Wat dan met mijn verworven recht: het feit dat ik eigenlijk een toestemming had van onbepaalde duur? Waarom moet ik en moeten zoveel andere langdurig zieken die deeltijds aan het werk zijn, met deze onzekerheid over hun langetermijnsituatie worden opgezadeld? Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat de medische situatie van de meeste langdurig zieken zodanig zal verbeteren dat ze weer voltijds kunnen werken.
Op zich vind ik het goed dat langdurig zieken worden aangemoedigd om opnieuw te werken. Deeltijds, of zelfs voltijds, als dat voor hen mogelijk is. Persoonlijk ben ik blij dat mijn werkgever me de kans heeft geboden om deeltijds terug te keren.
Waarom altijd straffen?
Ik ben het wel fundamenteel oneens met maatregelen die langdurig zieken nodeloos straffen of onzeker maken. Zulke maatregelen zijn in mijn ogen alleen maar contraproductief. Is dit de manier om meer langdurig zieken het werk te laten hervatten? Neen, dit is een zeer onrechtvaardige besparing die zonder veel blikken en blozen wordt doorgevoerd.
Met deze regering is het al te vaak meer van hetzelfde. Straffen in plaats van een positief beleid voeren en aanmoedigen. In dit geval wijzen ze liever met het vingertje naar werknemers die écht niet hebben gevraagd om langdurig of zelfs ongeneeslijk ziek te worden. Ik ben dit soort ‘beleid’ kotsbeu.
Ook de ziekenfondsen en de vakbonden gaan niet geheel vrijuit. Zij hebben allemaal vertegenwoordigers in het beheerscomité van het RIZIV, en waren dus al langer op de hoogte van wat de regering van plan was.
Zonder slag of stoot zijn de langdurig zieken ferm gesjareld.
http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2019/01/25/langdurig-zieken-die-deeltijds-werken-blijken-zwaar-gesjareld
Meer langdurig zieken en de rol van de controlearts
Verwante artikels
19/02 - Kamercommissie schaft carenzperiode voor zelfstandigen af bij zeven dagen ziekte
22/01 - Merendeel vrouwen met borstkanker keert terug naar werkvloer
17/01 - Bijna 40% van de ziektedagen in onderwijs komt door stress, depressie of burn-out
08/11/2018 - Minder federale ambtenaren ziek in 2017 (Medex)
19/10/2018 - Absenteïsme blijft stijgen, maar niet alleen bij de oudere werknemers
30/05/2018 - Stagnatie langdurig zieken niet gevolg van re-integratie
BRUSSEL 18/03 - Eind juni 2018 telde ons land 415.000 mensen die langer dan één jaar ziek thuiszitten. Dat zijn er 71.000 méér dan bij het begin van deze legislatuur, eind 2014. Steeds meer werknemers, zelfstandigen en werkzoekenden blijken te kampen met depressie, burn-out, een chronische ziekte of invaliditeit. Gevraagd naar een verklaring wijst De Block deze keer naar de vergrijzing van de bevolking.
Ik denk dat er andere factoren meespelen. Van verschillende huisartsen uit de verschillende hoeken van het land, bereiken mijn continu berichten over patiënten die door de ziekenfondsarts botweg de piste van de chronische ziekte worden opgestuurd. En dan gaat het niet alleen om patiënten met depressie of burn-out maar met aandoening waar meer nodig is dan cognitieve gedragstherapie en wat bewegingsoefeningen. Bij die ziekenfondsartsen is een vorm van lethargie opgetreden, die leidt tot een laissez faire, laissez aller mentaliteit, liever alles op zijn beloop laten en de kwestie afschuiven naar de collega's van het Riziv. Wie daar in de wachtzaal van de controlerende geneesheer terecht komt krijgt een ticket met een nummer waarop op de achterkant gedrukt staat Lasciate ogni speranza, voi ch'entrate wat zich vrij laat vertalen als nu je hier beland bent, vergeet het maar!
Een relatie die bij de VDAB werkt vertelt me dat zij zich vaak de haren uit het hoofd rukt over de gemiste kansen om mensen, deeltijds en in en aangepast kader , opnieuw aan het werk te krijgen. De patiënt wordt mentaal nog dieper de put en het sociaal isolement ingeduwd, en bovendien nog geculpabilsieerd ook. Ik ken een onderwijzeres die op haar 36ste gepensioneerd werd en nu, na veel trial and error, uitstekend functioneert in het vrijwilligerswerk. Of een griffier op de rechtbank die na een rugletsel gevolgd door chronisch lage rugpijn, eveneens op jonge leeftijd en tegen haar zin –want een extreem laag pensioen- de eeuwige rustvelden werd ingestuurd maar die nu als mantelzorger volle uurroosters draait. Of nog de jonge beroepsmilitair die voor verdere dienst afgekeurd werd, toch ging solliciteren en van de bedrijfsarts te horen kreeg dat hij wel gek moest zijn om opnieuw aan het werk te willen gaan. Hij was een amateur van oldtimers en gediplomeerd automecanicien. Hij kreeg letterlijk het advies ‘iets in het zwart te beginnen.'
Een controlerende geneesheer legde me eens geduldig uit dat hij niet het risico wilde lopen dat de gezondheidstoestand van de patiënt slechter werd doordat hij hem weer aan het werk gestuurd had. "tenslotte zijn wij artsen, en geen loopbaanbegeleiders," zei de man gnuivend. Hij had zo al werk genoeg.
Voor minister De Block is de activatie van langdurig zieken nochtans een speerpunt van haar beleid. Zo werd de druk opgevoerd om mensen sneller naar de arbeidsmarkt te begeleiden. Die strikte aanpak leek te werken, want zowel in 2016 als in 2017 vertraagde de groei. Het aantal langdurig zieken nam toen met respectievelijk 4,9% en 3,7% toe. Ter vergelijking: in de jaren daarvoor maakten we sprongen van bijna 8%. Maar die kentering blijkt van korte duur. Het aantal langdurig zieken nam in de eerste helft van 2018 opnieuw sneller toe dan in 2017. Er kwamen toen gemiddeld 1.700 zieken per maand bij, terwijl dat er in 2017 maar 1.140 per maand waren. Als de tweede helft van 2018 dezelfde groei gekend heeft, dan stevenen we af op een toename van 4,8% voor het volledige jaar. Dat is slechter dan in 2017.
Ik denk dat er dringend werk moet gemaakt worden van een revisie van de vitale schakel in deze machine: de geneesheer.
Bron : Medi Quality
