Terreurslachtoffers maken kennis met DDD - overheid en assuralia liegen om het hardst

Overheid en verzekeraars spelen met voeten terreur-slachtoffers (blog)

BRUSSEL 18/03 - Vrijdag 22 maart is het de verjaardag van de terreuraanslagen in de luchthaven van Zaventem en het metrostation Maalbeek. Het wordt een trieste verjaardag voor de slachtoffers en een dag van schande voor minister Kris Peeters en François De Clippele, woordvoerder van Assuralia.

Als ik hen was zou ik die dag niet teveel buiten komen. Want nog maar 36 procent van de slachtoffers kreeg een beloofde schadevergoeding. "De Belgische overheid heeft niets voor de slachtoffers gedaan en ook met de verzekeringsmaatschappijen zijn er niets dan problemen", zegt Philippe Vandenberghe van slachtofferorganisatie V-Europe in een interview met collega Valerie De Groot.

Het interview is een hallucinant verhaal van onkunde, onwil, hypocrisie en pure misdadigheid. Het bracht me de gouden stelregel in gedachten die ik ooit bij een sollicitatiegesprek bij een verzekeringsmaatschappij te horen kreeg: "Ontken om te beginnen altijd dat een gedupeerde recht heeft op een tegemoetkoming want de helft geeft spontaan zijn claim op."

Op 12 maart, de internationale dag van het terrasje maakt Assuralia trots bekend dat de Belgische verzekeraars al 27,1 miljoen euro aan morele en lichamelijke schadevergoedingen uitbetaald hebben aan 1.337 slachtoffers. In de meeste gevallen ging het om een provisionele vergoeding of voorschotten. In feite gaat het om kleine zaken waar de schaderegeling mild uitvalt of om de 35 overlijdens waarbij weinig discussie mogelijk was. Van de 340 zware slachtoffers is nog maar een derde geholpen. Dat wil zeggen dat ze een dading gesloten hebben en bereid waren af te zien van alle verdere vorderingen in een nabije of verre toekomst. En nu volgt de clou: zwaargewonden kunnen immers pas volledig uitbetaald worden op het moment dat hun medische toestand niet meer zal evolueren, aldus François De Clippele van Assuralia. Sebastien Bellin, slachtoffer en gewezen basketster: " Het is hard, niet alleen moet ik aanvaarden dat ik gehandicapt ben voor de rest van mijn leven, om de zoveel tijd moet ik dat ook nog eens bewijzen aan allerhande dokters. Alsof mijn benen ineens zouden genezen zijn." Blijkbaar geloven verzekeraars nog in mirakels.

Het strafste is dat Assuralia die feiten helemaal niet ontkent. Sterker nog, François De Clippele bestaat het om de toestand te betreuren en zegt dat dergelijke toestanden in de toekomst moeten vermeden worden. Sinds de busramp in Stavelot, 1986, hoor ik steeds hetzelfde verhaal. En dat herhaalde zich na de schipbreuk van de Britse Herald of Free Enterprise, na de gasexplosie te Gellingen, het spoorwegongeval in Buizingen, om maar enkele grote rampen te noemen. Assuralia en zijn verzekeraars zeggen telkens dat ze snel en adequaat zullen handelen. Niets is minder waar.

Assuralia, de koepel van verzekeraars, vindt het vreemd dat sommige slachtoffers de aangeboden voorschotten niet aanvaarden. "Die zijn nochtans in niets bindend voor wat het definitieve schadebedrag zal zijn," zegt De Clippele, maar daar gaat het niet om. De voorschotten, als ze al uitbetaald zijn, voldoen lang niet op de ziekenhuiskosten en de loonderving te compenseren. Bovendien worden slachtoffers door de verzekeraars en hun artsen letterlijk afgedreigd als ze een voorschot niet aanvaarden, want dan zou er wel eens niets uitgekeerd kunnen worden. om men driegt met een onderzoek naar de gezondheidstoestand van het slachtoffer voor de aanslag.

Maar ook de overheid schiet tekort. Minister Kris Peeters maakte zich sterk dat de regering al het nodige zou doen om de ziekenhuis- en revalidatiekosten te betalen. Het tegendeel is waar. Om de haverklap worden de slachtoffers opgeroepen om zich bij de controlerende geneesheren te melden. Of erger nog om in de krochten van het ministerie van Volksgezondheid te bewijzen dat ze zich niet zelfstandig kunnen "verplaatsen, hun eten kunnen bereiden en opeten, zich kunnen verzorgen en aankleden, hun woning kunnen onderhouden en huishoudelijke activiteiten doen" En nu komt het: "of ze gevaar kunnen inschatten en vermijden."

Op de Europese dag voor de slachtoffers van terrorisme, kwamen enkele tientallen nabestaanden samen in Brussel. Ze vroegen de overheid om de hulp beter te organiseren. Sebastien Bellin zegt diep ontgoocheld te zijn in de Belgische overheid. "Mijn geloof in ons systeem, waaraan ik heb bijgedragen, was nochtans groot. Ik geloofde dat men mij zou helpen als dat nodig was, maar ik kwam bedrogen uit. Medische kosten worden niet meteen betaald, zoals mij beloofd werd. Ik heb zelf al gigantische sommen moeten uitgeven."

De basketballer, die blijvende letsels opliep bij de aanslag, wordt bijgetreden door Philippe Vandenberghe van slachtofferorganisatie V-Europe. "De Belgische overheid heeft niets voor de slachtoffers gedaan", zegt hij. "Ook met de verzekeringsmaatschappijen zijn er niets dan problemen. Hun motto is: ontkennen, vertragen, verdedigen. Er is geen haast om tussen te komen, dossiers worden geweigerd en vertraging is meer regel dan uitzondering. Oneerlijke voorstellen aan slachtoffers met te lage bedragen zijn schering en inslag." Vandenberghe roept op tot de oprichting va een nationaal garantiefonds, beheerd door de overheid.

En minister Kris Peeters, die gaat nog voor de verkiezingen een nieuwe regeling uitwerken: "omdat de regering in lopende zaken is, werd die regeling nog niet uitgewerkt. Toch wil ik er alles aan doen om het voorstel nog in het parlement goedgekeurd te krijgen," aldus de minister. Hij heeft het licht gezien en wil nu één aanspreekpunt en één verzekeraar, en een vergoeding binnen één jaar. De minister heeft welgeteld nog 30 dagen om zijn belofte waar te maken. Op 8 april begint het Paasreces. En dan volgt de pre-electorale kiescampagne.

http://www.v-europe.org/nl/

Bron : MediQuality