Het "bijkomend" expertise-onderzoek als strategie in de Panorama dossiers
Door een nieuwe expertise te weigeren, maar er een "bijkomende" expertise van te maken, dekken rechtbanken gerechtsdeskundigen in.
Gerechtsdeskundige Hans Verstraelen, de 1ste gerechtsdeskundige uit het dossier Santens/AG werd geconfronteerd met zijn bedrog. Anke Santens trok naar UZ Gent waar de "vaste" gerechtsdeskundige van de Kortrijkse Politierechtbank spreekuur had.
Hans Verstraelen gaf onmiddellijk toe dat hij wist dat er valse verslagen opgesteld waren in het dossier Santens/AG maar zei dat hij daar echt niets kon aan doen : hij kon toch maar moeilijk zijn collega's beschuldigen van valsheid in geschrifte ?
Maar hij zou het goedmaken.
Hij beloofde om een brief te sturen naar de rechtbank om een nieuwe expertise te vragen.
Hier is de brief, gedateerd op 30 januari 2014 :
Anke Santens wilde weten of Hans Verstraelen zijn brief wel echt had verstuurd. Ze belde hem op. Hij had zijn brief aan de rechtbank zeker en vast verstuurd.
Hier kan je het gesprek beluisteren :
Anke Santens was gerustgesteld.
Tot ze telefoon kreeg van Providis, de rechtsbijstandverzekeraar van AG. Die weigerde immers om rechtsbijstand te verlenen. Het dossier was voorbij, het expertiseverslag lag neer, een advocaat had ze niet nodig, want er zou toch nooit een 2de expertise komen, zei Providis.
Anke zei dat haar dossier helemaal niet voorbij was. Er zou een nieuwe expertise komen. Hans Verstraelen had dat beloofd.
Hij had zelfs een brief gestuurd naar de rechtbank.
Providis geloofde dat niet.
En nam contact met Hans Verstraelen.
Hans Verstraelen beweerde tegen Providis dat hij nooit een brief verstuurd had. En zeker niet van plan was om ooit een brief te versturen.
En dat Anke Santens had gelogen over de brief. Die had ze vast zelf opgesteld.
Providis beschuldige Anke ervan dat zij valsheid in geschrifte zou gepleegd hebben.
En weigerde om de kosten van een advocaat en bijstandsarts te betalen.
Dat was slechts enkele weken voor de afsluitende pleitzitting.
Een advocaat schreef Hans Verstraelen aan om uitleg te vragen. Er was immers een email van hem, met zijn brief in bijlage.
Hoe kwam het dan dat Providis Anke van valsheid in geschrifte beschuldigde ?
Hier is de brief :
Hans Verstraelen koos het zekere voor het onzekere. Op 24 maart 2014 stuurde hij alsnog een brief naar de Kortrijkse Politierechtbank.
Je vindt hem hier :
Op 7 mei 2014 volgde het vonnis.
Nu komen we bij het luik van het "bijkomend expertise onderzoek" en de nuances die rechters - uiteraard niet zomaar - leggen.
Citaat uit het vonnis van 7 mei 2014 in het dossier Santens/AG :
Deze zin is belangrijk :
"van na zijn deskundigenverslag daterende dienstige medische stukken die naar vast te stellen laattijdige sequelae"
(alhoewel er helemaal geen sprake was van enige "laattijdige sequelae" : alle klachten in 2014 stonden ook sinds 2010 in het verslag van de 1ste expert ...)
Even verder staat in het vonnis ook dit :
Opnieuw :
"van na het deskundigenverslag van dr. VERSTRAELEN d.d. 1 september 2012 daterende elementen"
In het vonnis van de Brugse rechtbank in het dossier Vantorre-AXA vinden we een gelijkaardige formulering over een bijkomend onderzoek terug :
Er is geen sprake van een NIEUW expertise onderzoek.
De gerechtsexperts moeten dus in principe enkel hun advies geven over de stukken die dateren van na oktober 2013.
Ze mogen zich dus in principe niet baseren voor hun besluiten op de bestaande, van onjuistheid en/of valsheid betichte expertiseverslagen.
De Brugse rechtbank benadrukt in het dossier Vantorre-AXA dat zij geen enkele reden tot twijfel ziet :
Ook de Kortrijkse Politierechtbank zag in het dossier Santens-AG keer op keer geen enkele reden tot twijfel :
De Brugse rechtbank acht zich niet in staat om te oordelen of de voorheen kerngezonde Patricia nu wel of niet invalide werd ten gevolge van haar ongeval uit 2009 : de rechter is immers geen arts :
Ook de Kortrijkse rechtbank achtte zich niet in staat om te oordelen of de voorheen kerngezonde Anke nu wel of niet invalide werd ten gevolge van haar ongeval uit 2010 : de rechter is immers geen arts :
Dit gemakshalve excuus vermijdt dat rechters zich moeten uitspreken over manifeste tegenstrijdigheden tussen wat gerechtsdeskundigen en behandelende artsen op papier zetten.
Zo geven ze carte blanche aan de verzekeringsartsen die als gerechtsdeskundige worden aangesteld.
De opdracht van de rechtbank - die er duidelijk in bestond om een advies te geven op basis van de stukken die dateren van NA de eerste expertise - wordt vervolgens naar willekeur geïnterpreteerd door de experts.
In het dossier Santens-AG bijvoorbeeld, beperkte Philippe Tack zich tot het kopiëren van de besluiten van de 1ste expert Hans Verstraelen :
Anke Santens confronteerde in verzoekschrift Philippe Tack met de bepalingen uit de opdracht van de rechtbank :
In realiteit bestaat de "besluitvorming" van Philippe Tack hoofdzakelijk uit het hernemen van de valse expertiseverslagen uit de 1ste expertise aangevuld met nieuwe expertiseverslagen die zich op hun beurt OOK baseren op de valse expertiseverslagen uit de 1ste expertise - terwijl de opdracht van de rechtbank juist was om de NIEUWE medische verslagen te bestuderen van na de 1ste expertise :
Philippe Tack reageerde op als volgt :
In de opdracht is hierover echter niets terug te vinden.
Als een rechtbank beveelt om advies te geven over NIEUWE stukken daterend van NA een eerste expertise, omdat er twijfel is over de juistheid van de besluiten van de EERSTE verslagen, dan zou men er van mogen uitgaan dat er met de EERSTE verslagen geen rekening mag gehouden worden.
Anders zou de opdracht geluid hebben : de bestaande én de nieuwe verslagen te bestuderen.
En zou er sprake zijn van een NIEUW expertise onderzoek.
Niet van een BIJKOMEND expertise onderzoek, zoals de opdracht van Philippe Tack (en van Roland Watteyne) is.
Door een "bijkomend" onderzoek te bevelen, zeggen de rechters eigenlijk dat de 1ste expertise JUIST was. De 1ste expertiseverslagen hoeven immers niet opnieuw onderzocht te worden. Enkel de stukken die dateren van NA die 1ste expertise.
Dus enerzijds beweren de rechters dat zij geen artsen zijn, en niet kunnen oordelen over de juistheid van de expertiseverslagen ;
Anderzijds weten ze wel met zekerheid dat de 1ste expertiseverslagen juist zijn : ze hoeven immers niet opnieuw onderzocht te worden in het kader van een NIEUWE expertise.
Men zou veronderstellen dat de rechtbank duidelijkheid brengt over de kwestie of de van onjuistheid en / of valsheid beschuldigde expertiseverslagen nu wel of niet mogen hergebruikt worden in een 2de expertise.
In het dossier Santens-AG luidde de beslissing van de Kortrijkse Politierechtbank als volgt :
Hieruit blijkt dat de vraag, of de valse verslagen uit de 1ste expertise nu wel of geen onderdeel uitmaken van de te onderzoeken medische stukken, gewoon onbeantwoord blijft.
Dit geeft opnieuw carte blanche aan de gerechtsdeskundigen.
Dergelijke werkwijze biedt m.a.w. geen enkele garantie op een onpartijdige medische expertise.
Julie De Zaeytijd is de schoondochter van Roland Watteyne. Ze beweerde tijdens de 1ste expertise dat Patricia wat show kwam verkopen met haar rode brilleke.
Roland Watteyne mag ZELF een nieuwe oogarts kiezen als bijkomende expert.
Hoe groot is de kans dat Roland Watteyne een onafhankelijke oogarts zal kiezen, die zijn schoondochter tegenspreekt ?
Wetende dat, als de "fout" van zijn schoondochter komt vast te staan, zij aansprakelijk kan gesteld worden voor de schade die zij door haar fout verslag jarenlang aanrichtte.
Idem voor Chris Dillen, die aan de lopende band simulatie-aggravatie verslagen op maat van verzekeringsmaatschappijen aflevert.
Welke gerechtspsychiater - en dus collega van Chris Dillen - zal op papier bevestigen dat deze verzekeringsgod zich vergist heeft ? Het enige wat hij daar mee bereikt, is zichzelf zonder werk zetten. Wie heeft deze integriteit ?
En waarom zou Roland Watteyne een expert kiezen, die riskeert zijn eigen besluitvorming tegen te spreken ?
Idem voor Jean-Luc Liessens.
Welke garantie heeft Patricia Vantorre
- of om het even welk hersenletselslachtoffer -
uiteindelijk op een onpartijdige gerechtelijke expertise ?
Zolang verzekeringsartsen aangesteld worden door de rechtbanken als gerechtsdeskundige, is die garantie onbestaande.
Zo liep het verhaal af in het dossier Santens - AG :
Zo liep het verhaal af in het dossier Vantorre - AXA :
