76 % artsen wil hervorming Orde der artsen, KU Leuven hoogleraar had 20 jaar sex met patiëntes
Bron : http://deimperatief.skynetblogs.be/tag/orde+der+artsen
Orde blijft ondoorzichtig, artsen pikken dit niet
Meer dan driekwart van de artsen die wij ondervraagden wil dat de Orde doorzichtiger handelt en partijen in een geschil op de hoogte houdt. Maar eerst dit: Ik word aangesproken op mijn column over het seksisme in eigen land. Waar ik het vandaan haal om de reputatie van een gerenommeerde Alma Mater door het slijk te halen? Ach, België heeft zijn eigen Harvey Weinstein, en in het Vlaams luistert hij naar de roepnaam Walter.
De internationaal gereputeerde psychiater en hoogleraar aan de KULeuven Walter Vandereycken (68) moest vijf jaar geleden opbiechten dat hij twintig jaar lang geheime seksuele relaties had met zijn vrouwelijke patiënten. Geen enkele van zijn collega's was niet op de hoogte, zo bleek achteraf, maar een voor een lieten de christelijke zielenknijpers het na in te grijpen. Vandereycken, de zogenaamde specialist eetstoornissen die blijkbaar leed aan een aantal seksuele en morele stoornissen hield altijd vol dat die relaties er altijd met wederzijdse toestemming kwamen, zijn slachtoffers spraken dat resoluut tegen.
Eens te meer kwam de zaak uit via de media. Kristien Hemmerechts schreef eerst een verhaal over een anorexiapatiënte. Dan bracht een reportagemaker van het Eén programma Terzake de zaak uit. Vandereycken die een mooie carrière uitgebouwd had als professor en psychiater, bleek in realiteit al twee decennia als een seksueel roofdier over de campus in Tienen en Leuven te zwerven.
‘Ik ben een relatief bekend persoon en heb een lange carrière achter de rug. Maar er zit een heel donkere bladzijde aan waar ik ook moreel in de knoei mee lag', vertelde hij. ‘Ik zat privé in een crisis en werd verliefd op een patiënt. Meteen heb ik die therapie stopgezet en ben ik een kortstondige, geheime relatie begonnen. Nadien gebeurde dat opnieuw. Ik ben toen zelf in therapie gegaan.' Het klinkt Spacey-achtig, vol zelfbeklag, met halve excuses, niet helemaal zijn schuld. De zonde is een remspoor dat in de witwas verdwijnt. Dertien jaar later werd hij opnieuw verliefd. En opnieuw op een patiënt.
‘Er speelden zich een aantal crisissen af waardoor die vrouw dringend opgenomen moest worden. Ik heb haar meermaals naar het ziekenhuis gebracht en ben toen ook opnieuw in therapie gegaan. Het was fout.' De psychiater voelde zich naar eigen zeggen enorm schuldig. ‘Ik heb brokstukken gemaakt die ik nooit meer kan lijmen, ik kan de klok niet meer terugzetten.' Vandereycken was "vastgelopen". "Als mijn geloofwaardigheid weg is, zal ik net voor mijn pensioen de consequenties daarvan aanvaarden."
Uiteraard hield hij vol dat zijn seksuele handelingen altijd met wederzijdse toestemming gebeurden. De Broeders Alexianen in Tienen, waar Vandereycken twintig jaar afdelingshoofd van de psychiatrische kliniek was, wisten zoegnaamd van niets. Nochtans waren tal van collega's al jarenlang op de hoogte van het misbruik. Sterker nog, onder druk van bevriende artsen was hij in het verleden in therapie gegaan. Maar niemand vond het nodig de Orde te waarschuwen. Niemand nam maatregelen. Niemand bood excuses aan. De toenmalige Leuvense rector Mark Waer verdween in het zand van de vergetelheid.
"Ik heb fouten begaan maar kan de klok niet terugzetten. Het begon twintig jaar geleden toen ik in een privékliniek verliefd werd op een patiënte. Ik heb toen de therapie stopgezet en een kortstondige relatie gehad. Daarna heeft dat zich herhaald en ben ik nog verliefd geworden op patiëntes. Er stelde zich daarbij een belangrijk probleem: dat van de afhankelijkheid. In welke mate kan iemand ja of neen zeggen?", erkent Vandereycken. Het is alsof je de reportage over Harvey Weinstein leest: een ex-patiënte zei dat de psychiater met de grenzen speelde van wat kan en niet kan. "Zo moest ik hem aanspreken met Walter, moest het licht uit tijdens de therapie en kwam hij naast me zitten. Ik voelde me zeer oncomfortabel, zeer onveilig. Ik was bang."
Geert Dom, de toenmalige voorzitter van de Vlaamse Vereniging voor Psychiaters, reageerde geschokt. Volgens hem kon dit deontologisch gezien helemaal niet door de beugel, onder welke vorm dan ook. Hij pleitte voor de invoering van een wettelijke meldingsplicht voor hulpverleners die weet hebben van misbruik door collega's, zoals in Nederland. Ook de procedure bij de Orde der Artsen moest transparanter. De Orde moest de mogelijkheid krijgen patiënten te informeren over het verloop van de procedure en de sancties.
Wij vroegen onze lezers of zij van mening waren dat de Orde der Artsen moet hervormd worden. 72% van de artsen, in Noord en Zuid, zijn die mening toegedaan. 76 % van de artsen vindt ook dat de wie een klacht indient bij de Orde van het verloop van de behandeling op de hoogte moet gebracht worden.
Mijn gesprekspartner is het daar absoluut niet mee eens. Hij en ik kennen menig psychiater die zich aan Freudiaanse vrijpostigheden te buiten gaat. In 2012, het jaar van de zaak Vandereycken waren er in de loop van de voorbije vijftig jaar amper een zestigtal klachten binnengekomen over seksueel misbruik. Dat lage aantal zou het gevolg kunnen zijn van de weinig doorzichtige procedure, aldus de Orde toen. Er is ondertussen nog niets veranderd. Vandereycken zette aanvankelijk zijn activiteiten verder in de groepspraktijk Crescendo in Kessel-Lo.
De Orde besliste pas in 2015 dat Vandereycken nooit nog als arts mag werken. De Orde der Artsen zegt dat ze met deze uitspraak nadrukkelijk de kant van de slachtoffers koos. Dr. Walter Vandereycken staat nog steeds erkend als neuropsychiater met privé praktijk in Kessel-Lo. Ondoorzichtigheid lijkt me een onnauwkeurige omschrijving. Marc van Impe
