Overheidsstudie bevestigt : helft ongevalsslachtoffers krijgt GEEN schadevergoeding, 60 % krijgt te
Opgepast : dit zijn OVERHEIDSCIJFERS.
Aangezien de overheid steeds alles minimaliseert, mag men er dus van uitgaan dat de reële cijfers een pak hoger liggen.
De gebruikte literatuur baseert zich bovendien hoofdzakelijk op statistieken en onderzoek afkomstig van verzekeringsmaatschappijen en verzekeringsexperts, en van gehospitaliseerde zwaargewonden. Veel TBI slachtoffers worden na hun ongeval NIET in het ziekenhuis opgenomen.
Op basis van de dossiers die we binnenkrijgen, menen we dat minstens 80 % van de slachtoffers met blijvende letsels geen schadevergoeding krijgt en 100 % van de slachtoffers te weinig schadevergoeding krijgt. Enkel ongevalsslachtoffers die na 1 à 6 maand genezen zijn, worden vergoed. De stelregel van de verzekeringsmaatschappijen hierbij is, om max. 50 % van de reële schade uit te betalen.
Als 70 % van de dossiers voor de rechtbank komen, dan betekent dat dat verzekeringen systematisch weigeren om letselschade correct te vergoeden.
De studie toont o.m. aan dat :
Verzekeringsmaatschappijen systematisch weigeren om letselschade te vergoeden : 70 % van de dossiers belandt op de rechtbank
De meeste blijvende klachten treden op na nekletsel : terwijl Belgische whiplash slachtoffers steevast met 0 à 3 % naar huis gestuurd worden en dus nooit vergoed worden voor hun letselschade
85 % van de gezinnen waar een familielid een verkeersongeval had, heeft een permanente achteruitgang van de levenskwaliteit, in de helft van de gevallen is deze ernstig te noemen. De partner die de gewonde opvangt, lijdt bovendien ook inkomstenverlies
Lichte tot matige verwondingen zoals TBI veel meer en veel vaker leiden tot blijvende klachten (men zou verwachten dat de zwaargewonden het meest en langst klachten hebben, maar dat is dus niet het geval). Meermaals wordt in de studie verwezen naar hersentrauma, wat voor de meeste langdurige klachten en grootste gevolgen op het gezin en de gezondheid verantwoordelijk is. Toch krijgen Belgische TBI slachtoffers systematisch 0 tot 3 % blijvende invaliditeit, wat zich vertaalt in een schadevergoeding tussen 0 en 5000 euro, dit voor een levenslange invaliditeit en arbeidsongeschiktheid, vaak gepaard gaand met nood aan derdenhulp
In 60 % van de gevallen duurt een gerechtelijke procedure langer dan 3 jaar. Uit onze dossiers blijkt dat een gemiddelde duurtijd van 10 à 20 jaar niet ongewoon is. 85 % van de verkeersslachtoffers is ontevreden over deze lange duurtijd.
De helft van de verkeersslachtoffers krijgt geen enkele vergoeding, ook niet via de rechtbank. Dit bewijst het structureel bedrog in onze rechtbanken en het opstellen van valse verslagen door gerechtsdeskundigen die voor de verzekeringen werken.
De lange duurtijd van de procedures brengt grote stress met zich mee, wat de mentale gezondheid van de slachtoffers negatief beïnvloedt. Bovendien belanden hierdoor veel verkeersslachtoffers in armoede.
40 % van de matig tot zwaargewonden wordt definitief volledig arbeidsongeschikt. Toch zien wij in onze dossiers dat NIEMAND 100 % BAO toegekend krijgt.
50 % van de ongevalsslachtoffers ziet zijn inkomsten met 200 à 1000 euro per maand zakken, 20 % ziet zijn inkomen met meer dan 1000 euro per maand zakken. Wij stellen vast dat NIEMAND correct vergoed wordt voor dit inkomstenverlies : de rechtbanken oordelen systematisch dat een invaliditeitsuitkering het inkomstenverlies opvangt …
De studie bevestigt wat SMV sinds jaren aanklaagt. De vraag is nu, wat Minister Peeters zal doen aan het structureel bedrog bij verzekeringen en wat Minister Geens zal doen om de valse verslagen in de rechtbanken tegen te gaan, wetende dat het zgn “nationaal register” GEEN oplossing is : 95 % van de artsen in dit register werkt namelijk voor de verzekeringsmaatschappijen.
SAMENVATTING
Over het algemeen blijkt uit de studies unaniem dat de ernstigste verwondingen grotere gevolgen hebben voor de persoon. Toch kunnen ook bepaalde lichtere verwondingen, zoals posttraumatische cervicalgie (bekender als whiplash) op lange termijn ernstige gevolgen hebben. Aangezien lichte en middelzware verwondingen heel wat vaker voorkomen dan ernstige verwondingen, vertegenwoordigen ze een aanzienlijk aandeel van de globale kwetsurenlast (burden of injury) voor de samenleving.
INLEIDING
Uit de literatuur blijkt nochtans dat de gevolgen van verkeersongevallen voor de gewonde slachtoffers een groot probleem vormen, zowel voor de individuen als voor de samenleving als geheel. Op individueel niveau kunnen niet-dodelijke verwondingen aanzienlijke en langdurige of zelfs levenslange gevolgen hebben, en lang niet louter voor wat de gezondheidstoestand van de slachtoffers betreft. Heel wat mensen die bij een verkeersongeval niet of slechts lichtgewond raakten, blijken immers toch tal van moeilijkheden te ondervinden, zelfs op lange termijn.
2.1.6 Juridische en verzekeringsprocedures
Bijna 70% van de slachtoffers antwoordt dat hun zaak voor de rechtbank is gekomen en bijna 60% daarvan laat weten dat de procedure meer dan 3 jaar geduurd heeft of naar schatting zal duren (Tabel6). Voor een derde van de slachtoffers duurde de procedure tussen 1en 3 jaren in slechts 5% van de gevallen minder dan een jaar. Ruim 85% van de slachtoffers die voor de rechtbank kwamen, zegt ontevreden te zijn over de traagheid waarmee hun dossier werd behandeld. Ook de tevredenheid over de uitspraken is aan de lage kant: slechts 60% noemt zich tevreden. Tot slot verklaart bijna de helft van de slachtoffers van de verzekeringen geen vergoeding te hebben ontvangen, noch voor de lichamelijke noch voor de morele schade en ruim de helft zegt ontevreden te zijn over de tussenkomst van de verzekeringen. We verduidelijken hier ook dat de impact van de juridische procedure een de schadeloosstelling door de verzekeringen bijkomende gevolgen kan hebben op andere aspecten van het leven van de slachtoffers. Zo kon aangetoond worden dat het feit van in een juridische of verzekeringsprocedure betrokken te geraken gevolgen kan hebben, door de stress die ermee gepaard gaat, op de mentale gezondheid van het slachtoffer. Dat geldt des te meer naarmate de procedure langer duurt en complexer is (Elbers, Hulst, Cuijpers, Akkermans & Bruinvels, 2013; Grantet al., 2014). Die procedures en de manier waarop ze verlopen, hebben bovendien rechtstreekse gevolgen op de financiële toestand van de slachtoffers.
Lees de volledige studie hier.
