Meeste psychiatrische problemen bij ... artsen en psychiaters
Zij die systematisch ongevalsslachtoffers beschuldigen van simulatie, aggravatie, conversie stoornis, persoonlijkheidsstoornis, ... zijn juist diegene die het meest te kampen hebben met psychiatrische problemen.
Na het feest (blog)
VILVOORDE 14/09 - Ik heb twee trouwpartijen op één weekend achter de rug. Toevallig was het telkens de zoon van een psychiater die de grote sprong waagde. Tweemaal twee dolverliefde jonge mensen die voor zichzelf en de buitenwereld het ja-woord uitspraken. En telkens was één van de ouders afwezig.
Bij de ene betrof het de vader van de bruidegom, die ondanks al zijn psychiatrisch hoogleraarschap niet inzag dat je aanwezigheid als vader op zo'n dag geen detail is. Bij de andere was het de moeder van de bruidegom, die nu haar eigen leven leidt en zoveel geluk niet aankon.
Waarom overkomt dit de kinderen van een psychiater? Je zou denken dat juist zij, beschermd door ouders die bekend zijn met de onbewuste wanen en angsten die ons allemaal bij tijd en stond teisteren, een ongestoord gelukkige en evenwichtige jeugd mogen beleven. Niets is minder waar.
Op een recent symposium, waarvan de resumé (nog) niet op het internet verschenen is, hoorde ik dat dokters geen gewone mensen zijn. Integendeel. Hier zijn de belangrijkste punten: het is bekend dat wie medicijnen studeert de persoonlijkheidskenmerken perfectionisme, zelfkritiek en afhankelijkheid vertoont.
Artsen lijden vaker aan een psychische stoornis dan de doorsnee bevolking. Ze hebben vaker problemen met alcohol, drugs en zijn vaker depressief. Tot 7% van de artsen misbruikt medicijnen. Ze rapporteren zelf vaker een probleem in hun leven. En vooral anesthesisten, huisartsen, vrouwelijke artsen en psychiaters plegen vaker zelfmoord.
Geneeskunde op zich is een stressvol beroep. De belangrijkste oorzaken zijn: werkdruk, ontoereikende middelen en slechte ondersteuning. Daarnaast lijden de artsen onder de aard van hun job die veeleisend is maar weinig controlemogelijkheden geeft en dat in combinatie met het inherente trauma van omgaan met lijden.
Artsen hebben doorgaans slechte verhoudingen met hun collega's en teamwerken is aan hen niet besteed. Bovendien werken ze onder de constante druk van evaluaties, onderzoeken, klachten tot en met rechtszaken. En zelf zweren ze bij de karikatuur dat goede artsen geen fouten maken en dat ziekte, vooral als ze psychisch is, wordt beschouwd als een zwakte.
En wie vervroegd met pensioen gaat heeft in 40% van de gevallen psychiatrische problemen. Zelfs wie met ernstige psychische problemen kampt krijgt zelden de juiste hulp en ondersteuning op het werk. Wie vrij neemt laat zijn collega's én zijn patiënten in de steek.
De doorsnee dokter neemt drie dagen ziekteverlof per jaar. De doorsnee patiënt is 15 dagen per jaar afwezig wegens ziekte.
Kortom, één op de tien artsen heeft op een gegeven moment, een ernstig probleem met zijn geestelijke gezondheid. Komt daarbij dat een psychiater geen collega-specialisten te hulp kan roepen om een diagnose te stellen of een aandoening uit te sluiten. Beelden van de radioloog krijgen een peer review bij een derde radioloog. Een patholoog kan in geval van twijfel een biopt laten analyseren door een collega. Maar zet twee psychiaters rond een probleem aan tafel en je krijgt drie meningen.
Wie wil dan nog wel het kind van een psychiater zijn? Een niet onbelangrijk detail: geen van beide kinderen studeerde geneeskunde. Net zo min als onze zoon.
Ik lig in het donker en hoor de rustige ademhaling van de geleerde vrouw. Verliefd worden is net als iets op je hand schrijven, bedenk ik. Er blijven lang sporen na. En, liefde is saffraan, ruzie maken is augurk. Liefde mag in het donker, ruzie moet met het licht aan. Droeve mensen zien de wereld door de ogen van een hond: in de tinten grijs, groen en bruin. Verliefde mensen zien de wereld door een caleidoscoop. Beide waarnemingen zijn onwerkelijk, maar ik weet wat ik in het donker zie.
Bron : MediQuality
