Vadenoma : "Verzekeraars: tactvolle voorschotten graag !"
Jurist Marc Van Den Noordgaerde heeft het hart op de juiste plaats en wil zijn juridische kennis delen met zij die er nood aan hebben.
Zelf ben ik onderwijzer van beroep, ik stond ook een vijftal jaar voor de klas. Daarvoor werkte ik 16 jaar bij Sabena. Het derde luik van mijn beroepsloopbaan speelde zich af in de krantenwereld, als rechtbankverslaggever voor Het Laatste Nieuws.
Tijdens die zes jaar leerde ik de gerechtelijke wereld uiteraard goed kennen, en werd het microobje een uit de kluiten gewassen microbe. Zo stevig dat ze me duwde naar het Centrum voor Volwassenonderwijs (CVO) in Leuven, om er op 19 juni 2015 mijn diploma Rechtspraktijk te behalen.
Rechts-praktijk: het woord zegt het zelf. Recht in de praktijk. Recht in het echt.
Met deze slogan wil ik u van dienst zijn. Om te streven naar een maatschappij waarin iedereen zich bewust is van zijn rechten. Met de drie R’s als leidraad: Recht, Rechtszekerheid, Rechtvaardigheid.
Samen met u wil ik daarnaar streven, met volle enthousiasme.
Met vriendelijke groeten,
Marc
Verzekeraars: tactvolle voorschotten graag!
Regelmatig duiken ze in de media op: toestanden waarbij slachtoffers van ongevallen jarenlang in de kou blijven staan. Reden: verzekeringen betalen niet uit vooraleer er echt zekerheid is over het bedrag en de verantwoordelijkheid. De ondertussen uitgekeerde voorschotten zijn niet zelden peanuts. Niet alleen omdat zaken jarenlang kunnen aanslepen, ook omdat er een systeem zou achter zitten dat weinig tactvol is. Met soms schrijnende toestanden als gevolg, beseft men nu blijkbaar ook in de Wetstraat.
Open VLD-kamerlid Egbert Lachaert bond vorige week de kat de bel aan, dit door de nasleep van een verkeersongeval tien jaar geleden. Een 13-jarige fietser werd toen aangereden door een wagen, daarna begon een nieuwe lijdensweg. Zo vond de verzekeringsmaatschappij dat het gezin slechts recht had op maximaal 10 euro per dag voor hulp van derden. “Met dat geld vind je écht geen gepaste hulp”, klagen zijn ouders aan.
Systeem
Niet de eerste situatie die vragen doet oproepen, want drie jaar geleden bracht de krant De Standaard al een groot dossier over klachten tegen tactloze verzekeraars aan het licht. “Sindsdien is er weinig beterschap”, stelt Lachaert vast. “Bij sommige maatschappijen zit er een echt systeem achter. Ze houden de voorschotten bewust zo laag mogelijk om de slachtoffers snel te overhalen tot een minnelijke schikking, in het voordeel van de verzekeraar.”
Schrijnend
Vooral in de letselschadedossiers kan dit tot schrijnende toestanden leiden, zo blijkt alvast uit de toestand van een alleenstaande moeder met vijf kinderen die in 2013 het slachtoffer werd van een zwaar ongeval op Franse wegen. Hoewel de vrouw volledig in haar recht was, wacht ze nu al vier jaar op verzekeringsgeld. De verzekeringsmaatschappij betaalde enkel een voorschot van 3.000 euro, het slachtoffer moet het in afwachting van de definitieve uitspraak zien te rooien met enkel kinderbijslag.
Stok achter de deur
“Hiaten in de wet”, aldus de vrouw in maart 2017. Vijf maanden en nog enkele in de media belichte toestanden later komt Lachaert tot dezelfde conclusie. Hij pleit voor een stevige ‘stok achter de deur’ voor gierige verzekeraars in de vorm van een boete.
Concreet wil de advocaat een verhoging van de totale schadevergoeding met maximaal 15% zien. Daarnaast pleit hij voor tabellen met ‘aanvaardbare bedragen’ van voorschotten. Die zouden dan moeten stijgen naargelang de omvang van de schade.
Informele band
Sinds 2011 bestaat er nochtans al een gedragscode voor verzekeraars, maar deze bracht amper aarde aan de dijk. Vooral de link tussen medische deskundigen en verzekeraars is Lachaert een doorn in het oog. “Soms hebben die experts een informele band met de maatschappijen, waardoor ze de schade telkens te laag inschatten. Gelukkig heeft Justitieminister Koen Geens (CD&V) er al een deontologische code voor ontworpen”, aldus de Open Vld-er.
‘Extra straf’
Assuralia, de beroepsvereniging van verzekeringsondernemingen, geeft toe dat de lage voorschotten geen uitzondering zijn. ‘Maar we moeten af van het idee dat het altijd de schuld is van de verzekeraar’, zegt woordvoerder François de Clippele. “Zo weigeren slachtoffers soms op aangeven van hun advocaat een akkoord te ondertekenen en laten ze het proces moedwillig aanslepen. Dan is het ook begrijpelijk dat de verzekeraars de voorschotten laag houden.”
Deze uithaal is in het verkeerde keelgat geschoten bij de Orde van de Vlaamse Balies. “Het is net de rol van de advocaat om de verzekerde te helpen bekomen waar hij recht op heeft”, beklemtoont voorzitter Dominique Matthys. .”Het is niet meer dan normaal dat wie jarenlang trouw zijn premie betaalt, niet nog eens extra bestraft mag worden door lage voorschotten voor de geleden schade.”
Belletje
De advocatenorde schaart zich alvast achter het pleidooi van Lachaert, dat ook een belletje deed rinkelen bij coalitiepartners CD&V en N-VA. Toch blijkt dat ze niet op dezelfde golflengte zitten.
CD&V-fractieleider Servais Verherstraeten pleit voor het wegnemen van enkele drempels. “Bijvoorbeeld door het onderscheid tussen blijvende en niet-blijvende schade weg te werken.” N-VA wil het voorstel eerst grondig bestuderen, al vraagt Kamerlid Johan Klaps zich wel af hoe ‘dat moet worden geconcretiseerd.’
Bescherming
De wetgever heeft in het verleden wel al proberen de scheefgetrokken verhouding tussen verzekeraar en verzekerde trachten weg te nemen. Dit gebeurde voor het eerst tastbaar op 25 juni 1992 met de Wet op de Landverzekeringsovereenkomsten, die op 1 november 2014 werd geïntegreerd in de Wet Verzekeringen.
Artikel 3 van deze wet verwijst uitdrukkelijk naar de bescherming van de verzekeringnemers, de verzekerden, de begunstigden en de derdendie belang hebben bij de uitvoering van verzekeringsovereenkomsten.
Artikel 62 van de Verzekeringswet bepaalt bovendien dat de verzekeraar dekking moet verlenen wanneer het verzekerde risico zich voordoet, behalve wanneer het ongeval opzettelijk is veroorzaakt. De verzekeraar moet naast de hoofdsom van de schadevergoeding overigens ook tussenkomen voor de intresten daarvan, net als voor de kosten en erelonen (artikel 146 Verzekeringswet).
Omzeilen
Het bewust laaghouden van voorschotten heeft dus op zich weinig zin, gezien toch het integrale bedrag moet worden uitbetaald. Als er dan toch een systeem achter zit, is het er enkel om te doen om de bestaande wetgeving te omzeilen. Dat getuigt niet alleen van een totaal gebrek aan tact, soms duwt het slachtoffers regelrecht de armoede in en ontzegt hen dus het recht op een menswaardig leven.
Marc
Bronnen:
Wet 4 april 2014 betreffende de verzekeringen, BS 30 april 2014.
DE GRAEVE en M. GYSELAERS, Praktisch Verzekeringsrecht, Berchem, De Boeck, 2013, 39, 98, en 146.
JOCQUÉ, “De Wet Landverzekeringsovereenkomst en de Verzekeringswet 1974 in de nieuwe Wet Verzekeringen”, RW 2014-15, 483, nr. 1.
VAN SCHOUBROECK, J. AMANKWAH, T. MEURS en N. GLIBERT, “Overzicht van rechtspraak. Wet op de Landverzekeringsovereenkomst. 2004-2015”, TPR 2016, 676, 678 en 680.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170821_03028803
http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20170322_02794412
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170821_03028791
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170822_03030330
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170822_03029649
http://www.standaard.be/cnt/dmf20170823_03032179
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2017/08/22/lachaert—bestraf-verzekeraars-die-geen-redelijke-voorschotten-/
Bron : http://vadenoma.be/2017/08/28/verzekeraars-tactvolle-voorschotten-graag/
