2 kinderen overleden bij crash, na 9 jaar 0 euro van verzekering - Nieuwsblad
Negen jaar geleden verloren deze ouders hun twee kinderen in een ongeval. Nu is hun lijdensweg nog steeds niet ten einde
BORNEM -
“Wij zijn geen geldwolven. We zijn onze kinderen kwijt en dat is niet te vergoeden. Maar we betreuren wel dat we negen jaar na het ongeval nog altijd moeten smeken voor de schadevergoeding waar we recht op hebben”, zegt Danny Vermeiren. De advocaat van het gezin uit Bornem bereidt nu een dagvaarding voor bij de burgerlijke rechtbank.
Slachtoffers van ongevallen moeten volgens Open VLD nu soms lang wachten vooraleer ze een voorschot op de schadevergoeding krijgen van de verzekeraar. De regeringspartij wil daar iets aan veranderen door hardleerse verzekeraars te bestraffen. “Nu dreigen mensen in armoede terecht te komen”, zei Kamerlid Egbert Lachaert deze maand.
Het klinkt Danny Vermeiren en zijn vrouw Lesley Cornand uit Bornem bekend in de oren. Negen jaar na het ongeval waarbij ze hun twee kinderen verloren, vechten ze nog altijd voor een schadevergoeding. Normaal gezien verjaart hun dossier volgend jaar, maar de verzekering heeft wel al beloofd dat ze de verjaring niet zullen inroepen.
Bij de verzekeringsmaatschappij ontkennen ze dat er nog niets is betaald en zegt men dat ze er geen enkel belang bij hebben om de afhandeling van dit pijnlijke dossier te vertragen.
Vermeiren begrijpt niet waarop ze dan nog wachten, ze hebben alle documenten in hun bezit.
Uit wagen geslingerd
Het gezin van Danny en zijn vrouw Lesley reden op 26 juli 2008 over de Mechelse Ring toen ze op een kruispunt waar de verkeerslichten niet functioneerden in de flank werden aangereden door een chauffeur die geen voorrang gaf. De flap was verschrikkelijk. De Renault Scénic van het gezin uit Bornem ging over de kop. Danny en Lesley en hun twee kinderen Enya (8) en Liene (6) kwamen met de schrik vrij. Maar Thibo (9) en Ina (1) waren uit de wagen geslingerd. Ina stierf ter plekke, Thibo werd nog naar het ziekenhuis gevoerd maar overleed daar aan zijn verwondingen. Een nachtmerrie voor elke ouder.
Mama Lelsey in haar bakkerij in Mariekerke: het hielp haar het drama te verwerken
Na het verlies van hun kinderen volgde een nieuwe zware beproeving: de juridische procedure. Ze werden zelf gedagvaard omdat de tegenpartij de schuld in hun schoenen probeerde te schuiven. “De kinderen droegen geen gordel, werd op het proces gezegd. Ze hebben ons daar met een schuldgevoel opgezadeld, terwijl dat absoluut niet klopte. Gelukkig heeft de expert die aangesteld werd door het parket bevestigd dat de kinderen wel degelijk een gordel droegen en dat ons geen schuld trof. Vervolgens probeerden de chauffeur die het ongeval veroorzaakte de schuld in de schoenen van Mechels burgemeester Bart Soms (Open Vld) en toenmalig minister van Openbare Werken Hilde Crevits (CD&V) te schuiven. Het kruispunt waar het ongeval gebeurde, was slecht beveiligd. Maar uiteindelijk oordeelde de rechter na een lange en zware juridische strijd dat Eduard V.d.W. als enige aansprakelijk was. De man is intussen overleden.’
“Na het ongeval hebben de twee andere kinderen een schadevergoeding van elk 15.000 euro gekregen. Dat zijn vaste bedragen, vastgelegd in de indicatieve tabel voor slachtoffers. Wij kregen enkel een voorschot”, klinkt het.
Vorig jaar, in 2016, zaten alle partijen samen voor een lang en constructief gesprek. “We zijn daar tot een akkoord gekomen over de schadevergoeding. Over welk bedrag het gaat, dat wil ik niet in de media zien. Wij vroegen vòòr die onderhandelingen wel nog iets extra voor het loonverlies dat we als gevolg van het ongeval geleden hebben. Let op, geen exuberante bedragen.”
Op aanraden van de gerechtspsychiater kon de mama van de kinderen beter een andere job zoeken na het ongeval. Ze schoolde zich om en opende een bakkerij in Mariekerke. Het hield haar bij de verwerking van het drama. “Wij vonden dat we bijvoorbeeld recht hadden op de kosten die ze maakte om die opleiding te volgen. Maar daar is de verzekering blijkbaar over gevallen en gaf aanleiding om het hele dossier te blokkeren. En dat maakt me triest. We hadden het ook allemaal liever niet moeten meemaken.”
“De bakkerij draait goed, maar de kosten zijn hoog en de investeringen waren groot. Ik heb een vast job, anders zouden we het misschien niet volhouden. We hadden bij het investeren in de zaak rekening gehouden met het geld dat we van de verzekering zouden krijgen. Dat geld is er nog altijd niet. Daarom dat we er blijven voor vechten. Ze hebben ons onze kinderen afgepakt, ik wil niet dat ze mijn vrouw haar bakkerij ook nog eens afpakken omdat de verzekering niet met geld over de brug komt”, zegt Vermeiren.
