Politieke onwil grootste boosdoener inzake verzekeringsbedrog
Schijnheilig Kifid (5)
20 APR 2017
Degene die mijn laatste columns een beetje heeft gevolgd, heeft kunnen lezen dat directeur Bas de Groot van het Kifid me had uitgenodigd voor een 'open gesprek'.
Over het disfunctioneren van het Kifid, nadat ik daarover in mijn eerste column -met dezelfde titel- had geschreven. Toen ik hem zei dat ik dat een prima idee vond en dat we de discussie dan maar via email zouden moeten voeren, gaf de directeur ineens niet thuis. De woorden 'een open gesprek' bleken een dooddoener, want de directeur wilde alleen nog maar binnenskamers verder discussiëren en niet meer transparant via email, zodat iedereen er kennis van kon nemen.
Zwaktebod
Ik ben erg verbaasd over zó'n zwaktebod. Als je, let wel, zonder daarom te zijn gevraagd, eerst hoog van de toren blaast dat mijn beweringen onjuist zijn en je wordt uitgenodigd om publiekelijk je stellingen te verdedigen, dan ga je daar toch op in? Als je zeker weet dat de ander ongelijk heeft, dan heb je daarmee toch een logische gelegenheid om meneer Rietveld fijn de oren te wassen?
Als je óók nog weet dat het Kifid (lees de eerdere columns) een negatief imago heeft, dan is er nu een uitgelezen kans om de zaken recht te zetten, de hele (vak)-pers leest immers mee! Maar nee dus, Bas de Groot wil een open gesprek, maar wél in de veilige beslotenheid achter de gesloten deuren van zijn kantoor.
Leugens
Hij geeft daarmee dezelfde signalen af als zijn organisatie. A zeggen, maar B doen. Dat kom ik in de hele branche tegen. Bij 1) verzekeraars, bij 2) verzekeringsexperts, bij 3) het Kifid en ook bij 4) de Stichting Toetsing Verzekeraars. Ze roepen het ene om het hardst, maar in de praktijk gebeurt het andere, het tegenovergestelde.
1) Met de mond is het Kifid onafhankelijk, maar als je de praktijk onderzoekt blijkt die onafhankelijkheid een luchtbel want dan blijkt dat het Kifid wordt geregisseerd door verzekeraars.
2) Met woorden stellen verzekeraars het klantbelang centraal maar uit het hele verzekeringsbestel en uit de geschiedenis blijkt klip en klaar dat verzekeraars vooral uit zijn op het centraal stellen van hun eigen belang.
3) Bij hun bezoek aan de klant zeggen experts dat ze onpartijdig zijn, maar uit onderzoek blijkt dat hun werkgever eigendom is van de verzekeraar. Google "lijst schadevoorbeelden" en je leest de praktijk.
4) De directeur van de Stichting Toetsing Verzekeraars, Ron van Kesteren, deelde me een aantal maanden geleden mee dat hij zeer geïnteresseerd was in misstanden in de branche als daarvan sprake was. Toen ik hem vervolgens om zijn mening vroeg over een aantal concrete kwesties die niet deugden, kreeg ik ineens geen antwoord meer. Oók na enkele herinneringen kon de man niet meer het fatsoen opbrengen om te reageren. Zijn stichting is destijds opgericht op het vertrouwen in de branche te herstellen.
Imago
Met dergelijke wanvertoningen kunnen verzekeraars en hun belangenvereniging, het Verbond van Verzekeraars kapitalen uitgeven aan reclame en folders die het imago van de branche beogen op te poetsen, maar het zal dweilen zijn (en blijven) met de kraan open.
Politieke Onwil
Iedereen blijkt in de branche te liegen en praatjes te verkopen waarvan men denkt dat de consument (en de politiek) die voor zoete koek slikt. Het is te gek voor woorden dat het systeem nog op die wijze bestaat, maar de onkunde en misschien nog meer: de ONWIL van de politiek is daarbij de grootste boosdoener. Het hele systeem van zelfregulering in de financiële branche wordt met leugens in stand gehouden!
http://www.telegraaf.nl/dft/geld/experts/antonrietveld/article28025851.ece
