Stalen draad in maag na operatie, "geen fout artsen" zeggen Kortrijkse experts, klachten w
WELKE RECHTER GAAT DIT FOEFJE LEGALISEREN ?
Meer dan vijftien jaar nadat bij een maagverkleining bij Caroline Labaere (51) uit Izegem een spiraaldraad in haar lichaam achterbleef, blijven ziekenhuis AZ Delta uit Roeselare en vier gedagvaarde dokters elke verantwoordelijkheid ontkennen. Het is nu aan de rechter om te oordelen wie verantwoordelijk was en welke schadevergoeding toegekend kan worden. De vrouw eist zo'n 62.000 euro. "Het is niet eerlijk dat niemand zijn verantwoordelijkheid durft opnemen", huilt Caroline.
LIEVEN SAMYN
Bij een maagverkleining vergaten de dokters een stalen draad te verwijderen. - Kurt Desplenter
Caroline Labaere liet op 10 september 2001 de operatieve maagverkleining uitvoeren in het stedelijk ziekenhuis in Roeselare, op vandaag onderdeel van het fusieziekenhuis AZ Delta. Drie jaar later doken een blauwe plek en een prikkend gevoel aan haar hals op. Groot was dan ook haar verbazing toen ze uit haar hals een stalen draad van maar liefst 63 centimeter kon trekken. Verder onderzoek maakte duidelijk dat na de operatie een voerdraad voor de plaatsing van een katheter in haar lichaam was blijven zitten. Met de eigenhandige verwijdering van de draad was de kous nog niet af. De dunne spiraaldraad, die rond die draad was gewikkeld, bleef achter en baande zich door haar aders een weg naar haar hart. Een spoedoperatie kon ook die tweede draad grotendeels weghalen, maar 4,5 centimeter is in het hart en de hartklep vergroeid.
Nooit meer werken
Sindsdien heeft Caroline last van hartritmestoornissen, bloeddrukvallen, vermoeidheid en astma door de zware medicatie die ze moet slikken. Ze is blijvend invalide en zal nooit meer kunnen werken. "Door een bloeddrukval kwam ik zelfs ten val en werd een zenuw in de onderrug geraakt, waardoor ik af en toe aangewezen ben op een rolstoel", vertelt ze. "Eigenlijk is dat ook een gevolg van alle ellende die 'den draad' al heeft veroorzaakt." Onderhandelingen met het ziekenhuis en met de dokters leverden niets op, waardoor Caroline zich genoodzaakt zag om zowel het ziekenhuis als de hoofdgeneesheer, de anesthesist, de chirurg en de verantwoordelijke voor de nazorg op de dienst intensieve zorgen te dagvaarden voor de burgerlijke rechtbank. Die stelde een college van deskundigen aan om te onderzoeken wie verantwoordelijk was voor het achterblijven van de stalen spiraaldraad. Volgens hun verslag is dat de verantwoordelijke voor de nazorg op de dienst intensieve zorgen, maar zijn de klachten waar Caroline sindsdien mee kampt niet het gevolg van de vergeten draad, maar eerder van haar vroegere ongezonde levensstijl en zwaarlijvigheid.
Voortdurende angst
Ook vijftien jaar na de operatie bleven de advocaten van het ziekenhuis en de vier dokters gisteren hun verantwoordelijkheid ontkennen. De chirurg die de operatie uitvoerde, is zelfs al overleden. "Ik voel me verraden", besluit Caroline. "Fouten maken kan, maar is het dan niet mogelijk om verantwoordelijkheid op te nemen? Al die jaren leef ik al met de gedachte dat er een draad in mijn hart zit die er niet thuishoort. De kans op complicaties door die draad is blijkbaar klein maar als er iets gebeurt, zal het wellicht fataal zijn. Ik leef in een voortdurende angst. Bovendien kan ik alle medische en apotheekkosten maar moeilijk dragen. Ik moest zelfs geld bij familie ophalen om deze juridische procedure te kunnen blijven voeren." Haar advocaat Stijn Braeye staat haar al die jaren al bij. "We blijven strijden voor een logische schadevergoeding", klinkt het. De rechter velt op 23 februari een vonnis.
Bron en foto : http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-izegem/-iemand-moet-verantwoordelijkheid-opnemen-a3064936/
