Dossier SANTENS/AG : conclusies (deel 5) - vraag dat valse expertiseverslagen GEWEERD worden uit een
In dit deel lees je hoe verzekeringsartsen hun bedrog op elkaar afstemmen. De Kortrijkse rechtbank werd reeds in 2012 en 2014 geïnformeerd over het verloop van de 1ste expertise.
Toch belette dat de 2de expert, de Tieltse neuroloog Philippe Tack, niet om OPNIEUW gebruik te maken van de valse 'deskundigen'verslagen uit de 1ste expertise.
Het scenario dat u hieronder leest, keert steeds weer terug in alle bedrogdossiers.
Daarom is het belangrijk dat u, als u een nieuwe expertise vraagt, uitdrukkelijk vraagt dat de expertiseverslagen van de subexperten VERWORPEN worden. Zo voorkomt u dat een 2de expert hier opnieuw gebruik van maakt om de verzekering te ondersteunen.
Beter nog : zorg voor een onderbouwde tegenexpertise en vraag aan de rechtbank dat zij geen 2de expert aanstelt, maar de tegenexpertise aanvaard. Zo spaart u een pak tijd en kosten uit. U leest later deze maand waarop u zich hiervoor kan baseren in het vervolg van de conclusies uit het dossier Santens/AG.
Diverse slachtoffers met bedrogdossiers dienden nu al conclusies in diezelfde zin in.
Vandaar ook het grote belang van de uitspraak van deze rechtbank : zij kan een precedent scheppen waarnaar toekomstige slachtoffers kunnen verwijzen.
HET VERLOOP VAN DE EERSTE EXPERTISE
We hernemen de inhoud van het document dat reeds in maart 2014 aan uw rechtbank bezorgd werd. Uw rechtbank kon TWEE JAAR GELEDEN al, kennis nemen van het bedrog in dit dossier.
Dr Luc Desmet treedt hierbij op als verzekeringsarts voor AG Insurance. De door de Politierechtbank aangestelde gerechtsdeskundige, Dr Hans Verstraelen, besloot tot de aanstelling van 3 andere gerechtsdeskundigen, die allen door Luc Desmet gekozen werden. Ze voerden bijkomende onderzoeken uit, die midden maart 2011 plaatsvonden: Dr Patrick X (radioloog), Dr Johan Baeke (psychiater), Dr Guy Meersman (neuroloog). Later in de expertise werd bijkomend als gerechtsdeskundige aangesteld Dr Koenraad Verstraete (radioloog).
Op 6 juni 2011 ontving ik copy van de verslagen van gerechtsdeskundigen Dr Baeke en Dr Meersman. Hierbij wens ik aan te stippen dat het verslag van Dr Meersman van 2 mei 2011 dateert, maw 1,5 maand na de onderzoeken, en het verslag van Dr Baeke van 12 mei 2011 dateert, bijna 2 maand na de onderzoeken, in tegenstelling tot het verslag van gerechtsdeskundige Dr X (2 weken na onderzoek bezorgd). Dat laat m.a.w. ruimschoots de tijd voor overleg tussen Dr Baeke en Dr Meersman. Dat dit er geweest is, staat vast: Dr Baeke geeft zelf aan in zijn verslag contact genomen te hebben met Dr Meersman. De vraag ‘waarom’ stelt zich. Beide artsen weigerden te antwoorden toen begin 2014 de vraag hiernaar gesteld werd.
Het deskundigenverslag van Dr Baeke bleek vol te staan van onjuistheden en twijfelachtige subjectieve uitspraken die niet stroken met de realiteit en intussen uitgebreid weerlegd zijn door talrijke objectiveerbare medische feiten. Men hoeft geen arts te zijn om zich bij het lezen van dit deskundigenverslag ernstige vragen te stellen omtrent de subjectiviteit/objectiviteit van Dr Baeke. Kort samengevat concludeerde Dr Baeke dat alle klachten tgv ongeval (waarnaar hij niet eens gevraagd heeft) leugens zijn. Ik werd door mijn advocaat ingelicht dat gerechtsdeskundigen onder ede staan en verplicht zijn tot onpartijdigheid, en dat hun verslag als waarheidsgetrouw beschouwd wordt, en dat hier niets tegen kon gedaan worden.
Het deskundigenverslag van Dr Meersman, opgesteld na contact met Dr Baeke (en zoals achteraf bleek, na consultatie van de gehele medische voorgeschiedenis van concluante), besluit tot een cervicaal trauma met cerebrale componente, maar suggereert op geheel subjectieve wijze dat het misschien ‘meer emotionele dan corticale’ problemen betreft. Terwijl alle aangehaalde symptomen juist wijzen op hersentrauma, hetgeen Dr Meersman wel vermeldde maar minimaliseerde. Dit werd evenwel niet verder onderzocht. Een q-EEG, die hierover duidelijkheid geeft, werd niet aangevraagd. Waarom ? Op basis van de neuropsychologische testing kon immers niet met zekerheid besloten worden tot al dan niet cognitieve problemen. Ook hier werd dit niet verder onderzocht in een bijkomend onderzoek, dat nochtans gevraagd werd aan Hans Verstraelen. De vraag ‘waarom’ dit niet gebeurd is, stelt zich.
Ik besloot hierop het deskundigenverslag van Dr Baeke ter evaluatie voor te leggen aan een Professor Psychiatrie, tevens gerechtsdeskundige, Dr Verhelst van de Universiteit Antwerpen. Hij concludeerde dat het verslag van Dr Baeke inderdaad subjectief is (stuk 141).
Het gevolg van dit subjectief verslag was, dat mijn bijstandsarts het niet meer zag zitten om mijn dossier te verdedigen, omdat volgens hem enige eerlijke verdediging op deze manier niet mogelijk zou zijn. Ik moest dus alleen, zonder bijstandsarts, naar de volgende expertisezitting in juni 2011. Mijn recht op verdediging werd hierdoor geschonden.
Dr A. raadde aan om contact te nemen met Dr Guido Sieben, neuropsychiater en tevens gerechtsdeskundige (wat concluante toen niet wist, is dat deze ZELF voor de verzekeringen werkt !). Ik kreeg het advies zelf een tegenexpertise te laten uitvoeren, om het valse verslag van Dr Baeke te kunnen weerleggen.
Ik richtte me dus tot Dr PS, klinisch psycholoog en vaste medewerker van Dr Sieben, voor een tegenexpertise, dit keer wel op basis van de gebruikelijke tests bij verkeersongevallen (stuk 142 tem 145). Ook deze tests weerlegden de besluiten van Dr Baeke.
Ik liet me bijkomend ook onderzoeken door 2 andere psychologen, Dr Peyroles (stuk 146) en mevrouw Pierquet (stuk 147). Hun conclusies weerleggen het verslag van Dr Baeke. In 2012 volgden in het revalidatieziekenhuis nog andere (neuro)psychologische onderzoeken die opnieuw cognitieve problemen tgv commotio cerebri vaststelden. In 2014 werden de neuropsychologische onderzoeken herhaald, met als besluit aangetoond diffuse axonale hersenschade.
Mijn advocaat vond het zinloos om stappen te ondernemen tegen Dr Baeke, vertrouwde op de andere objectieve medische stukken en verkoos het vervolg van de gerechtelijke expertise af te wachten en rekende op het eerlijk oordeel van de aangestelde gerechtsdeskundige, Dr Hans Verstraelen.
Ondanks alle voorliggende medische stukken die de aard, duur en omvang van mijn letsel (toen al !!) zonder enige twijfel aantoonden, verwees Dr Desmet tijdens de expertise telkens weer naar het verslag van Dr Baeke, als zou alles gelogen, overdreven of verzonnen zijn, en mijn tegenexpertises telden volgens hem niet want ze waren niet door een gerechtsdeskundige uitgevoerd. Gerechtsdeskundige Verstraelen weigerde zonder opgave van reden het valse verslag van Dr Baeke te weren en stemde niet in met een bijkomend tegensprekelijk onderzoek.
Om definitief uitsluitsel te brengen mbt de nekletsels, werd in november 2011 beslist om op basis van nieuwe IRM beelden een bijkomend radiologisch onderzoek te laten uitvoeren. Dr Desmet van AG drong aan dat dit gebeurde door gerechtsdeskundige Professor Koenraad Verstraete. Waarom was de aangestelde gerechtsdeskundige Dr X niet meer goed genoeg voor hem ? Hij had hem nochtans zelf gekozen op de 1ste zitting (en zoals later zou blijken, voor de aanvang van de expertise met de nodige ‘duiding’ benaderd !). Alle gerechtsdeskundigen op de 1ste zitting werden trouwens door Dr Desmet gekozen.
Gerechtsdeskundige Verstraelen bezorgde hierbij slechts een deel van de radiologische beelden aan Professor Verstraete. Professor Verstraete besloot dat er uit de beelden met zekerheid geen enkel letsel bleek. We vroegen om een tweede studie, dit keer van àlle beelden, wat na zeer lang aandringen en aanvankelijke weigering uiteindelijk toegekend werd. Opnieuw besloot Professor Verstraete dat er geen letsel bleek uit de beelden. Op dat moment ging er nog geen belletje rinkelen. We veronderstelden dat Professor Verstraete er moeite mee had om openlijk zijn fout toe te geven en om zijn mening bij de tweede studie te herzien – want toen al was er geen redelijke twijfel meer mogelijk over de aanwezigheid van de cervicale letsels. Een beeld is objectief, laat zien wat er is en liegt niet … Het is dan toch wel zeer vreemd dat diezelfde Professor Verstraete, na het afsluiten van de expertise, op 26 juli 2013, er plots “van overtuigd is dat er WEL letsels zijn” ? (stuk 148).
Gerechtsdeskundige Verstraelen maakte hierop in april 2012 een voorverslag, dat catastrofaal bleek: na 10 dagen zou ik zgz deels het werk kunnen hervatten (terwijl ik 5,5 jaar later nog steeds het werk niet kan hervatten en als invalide erkend ben door het RIZIV tot 31.08.2017). We vroegen bij de Politierechtbank om de vervanging van gerechtsdeskundige Verstraelen, want we vermoedden gelet op zijn aanvaarding van het verslag van Dr Baeke, het doorsturen van slechts enkele beelden aan Prof Verstraete en diverse andere zaken die serieuze vragen laten rijzen, dat hij partijdig was. De politierechter wees het verzoek tot vervanging af in augustus 2012 en gerechtsdeskundige Verstraelen diende een quasi ongewijzigd eindverslag in op 1 september 2012 waarbij de meeste opmerkingen die op het voorverslag geformuleerd werden genegeerd werden in de besluitvorming. Idem voor het radiologisch verslag van Dr X. Video’s door hem gemaakt die letsel aantonen, werden niet eens bekeken.
DE ROL VAN GUY MEERSMAN
Guy Meersman had natuurlijk zelf ook gezien dat het helemaal niet goed ging met concluante, en dat zij zonder enige twijfel diffuse axonale letsels had opgelopen. En mocht hij het niet zelf gezien hebben : de diagnose ‘traumatisme crânien’ stond reeds in ziekenhuisverslag van november 2010.
Als neuroloog wist Guy Meersman maar al te goed dat een herstel wel eens heel moeilijk, heel langdurig, misschien zelfs onmogelijk zou zijn. Maar bovenal : te duur zou uitvallen voor AG. Het was een vervelende zaak … Guy Meersman vond jammergenoeg niets terug in het archief van AZ Groeninge (stuk 43) dat op een geloofwaardige wijze als voorafbestaande toestand zou kunnen ingeroepen worden. En als neuroloog wist hij maar al te goed dat de letsels van mevrouw Santens grote kans hadden om in negatieve zin te evolueren naar de toekomst toe : het ongeval was intussen 6 maanden geleden, en nog waren de sequellen duidelijk merkbaar. Er was geen sprake geweest van ‘spontaan herstel’, zoals – MITS DE NODIGE RUST – in 65 tot 85 % van de gevallen optreedt.
Neen, Guy Meersman zou zijn vingers toch niet té erg verbranden, door naar een onbestaande voorafbestaande toestand te gaan verwijzen … Een beetje liegen dat kon nog gaan, maar zo flagrant liegen dat hij zelf door de mand zou vallen … Nee, toch maar liever niet.
Hij wachtte dus eerst het verslag van mede-verzekeringsarts Johan Baeke af. Samen bespraken ze nadien de strategie. Ze beslisten samen om voor een ‘persoonlijkheidsstoornis’ te gaan. Een ‘theatrale en narcistische persoonlijkheidsstoornis’. Johan Baeke zou de diagnose ‘theatrale persoonlijkheidsstoornis’ noteren in zijn verslag, en Guy Meersman kon dan ‘ingedekt’ door de diagnose van de psychiater, in alle veiligheid ‘emotionele’ elementen gaan toevoegen en typische woordjes gaan toevoegen in zijn verslag (stuk 46), zoals bvb : ‘ze kwam glimlachend binnen’. Wat een toeval, wat lezen we op blz. 3 in het verslag van Johan Baeke (stuk 49) ? ‘Ze blijft op een beate manier glimlachen’. Dus voor Guy Meersman volstaat het om een vriendelijke begroeting te vermelden, Johan Baeke transformeert dat vervolgens in : we zien de mimiek (de glimlach dus) die in de oudere psychiatrische literatuur ‘la belle indifférence’ genoemd werd en die als handtekening gold voor de hysterische persoonlijkheid.
Op dat moment hebben TWEE gerechtsdeskundigen dus de verdachte glimlach vastgesteld – want ja, die moet toch wel zeer bijzonder en opvallend zijn, aangezien hij de moeite waard is voor Guy Meersman om die te noteren in zijn verslag - en moet het dus wel waar zijn : concluante heeft een hysteriche persoonlijkheid …
In dit kader verwijst concluante naar het typische ‘piramide’mechanisme dat steeds terugkeert bij medische expertises : de ene expert die steeds het verslag van de andere bevestigt en er op voortbouwt.
Ook de vaste psychologe van Meersman, Joke Demeester, kreeg dezelfde instructies om de SCHIJN van ‘ongeloofwaardige klachten’ te wekken, en schreef haar verslag in dezelfde trant (‘plots hevige hoofdpijn’ ; ‘emotioneel blokkeren’ ; ‘gemoedsstemming zeer plots wisselend en hevig’ ; ‘haar emotioneel welbevinden is zeer overrompelend en plots wisselend’ ; ‘in contact komt ze egocentrisch over’).
Toch waren de symptomen van hersentrauma zo overduidelijk, dat zij niet durfde zo ver te gaan om te spreken van simulatie en aggravatie en persoonlijkheidsstoornissen, en hield ze zich bij ‘er kan niet met zekerheid besloten worden’ …
Ondanks het feit dat er ‘niet met zekerheid kon besloten worden tot cognitieve klachten’, besloten zowel Meersman als Baeke als Verstraelen dat er geen hersentrauma weerhouden hoefde te worden …
Alleen deed Guy Meersman een beetje té hard zijn best, want hij legt de ‘theatrale persoonlijkheidsstoornis’ er wel vingerdik op : zijn bespreking is uiteindelijk hoop en al een halve blz., maar toch slaagt hij er in om daar maar liefst 3 x het woord ‘theatraal’ in te sluizen (blz. 3) : eerst zeer theatraal regressief gedrag – plots deze theatrale regressie – theatrale explosies.
Dat laat maar 2 opties : ofwel heeft concluante inderdaad een ‘narcistische en theatrale persoonlijkheidsstoornis’ – OFWEL IS DIT BEWUST ZO AFGESPROKEN TUSSEN MEERSMAN EN BAEKE !
Het feit dat :
Hans Verstraelen toegaf dat het verslag van Baeke subjectief was (en dus onjuist, vals)
Professor F. besluit dat het verslag van Baeke subjectief was
Professor Verhelst besluit dat het verslag van Baeke subjectief was
Ruim 10 tegenexpertises bevestigen dat concluante ‘psychisch’ normaal, gezond is en de klachten te wijten zijn aan het ongeval
De letsels sindsdien objectiveerbaar konden aangetoond worden
…
wijst er op dat het 2de scenario van toepassing is : nl. dat Guy Meersman met Johan Baeke afgesproken heeft om ‘verslagen op maat van AG’ op te stellen.
Daarnaast staat het samenwerkingsverband tussen Tack, Meersman én Luc Desmet (AG verzekeringsarts in mijn dossier) vast: alle 3 werken ze samen als verzekeringsarts in het dossier A.W. (beschikbaar indien nodig), die ondanks haar letsels onder het motto ‘simulatie aggravatie’ ook met niets haar plan kon trekken. Meersman moest zijn opdracht geweigerd hebben nu hij samenwerkt met (dit keer AG) arts Luc Desmet.
Meersman is een pur sang verzekeringsarts, die ook in opdracht van AXA, Winterthur, KBC, Mercator en andere verzekeringen werkt. Hij staat op de Zwarte Lijst. Hij vormt een tandem met Els Quintens, die nog een graadje erger is dan Meersman. Per definitie heeft hij als dusdanig geen plaats in een gerechtelijke medische expertise. Zijn onpartijdigheid kan niet gegarandeerd zijn als de verzekeringsmaatschappijen zijn broodheren zijn.
We verwijzen naar punt 1.4 (medische voorgeschiedenis) voor nadere duiding over de rol van Guy Meersman en naar de volgende stavingsstukken :
Open Brief aan Guy Meersman (stuk 45)
Audio opname Guy Meersman (stuk 75)
Bevestiging van AZ Groeninge dat Guy Meersman zowel op datum van de expertisezitting als op datum redactie van zijn ‘deskundigen’verslag de medische voorgeschiedenis van concluante consulteerde (en afdrukte ? mailde ? wijzigde ? verwijderde ?) (stuk 43)
Bevestiging van gerechtsdeskundige Jan Van Walleghem dat Guy Meersman een gekend verzekeringsarts is, en betrokken is bij verschillende bedrogdossiers (stuk 30)
Besluit:Concluante verzoekt uw rechtbank om het deskundigenverslag van Guy Meersman nietig, onbruikbaar te verklaren en dit te verwerpen.
2. DE ROL VAN JOHAN BAEKE
Het volstaat om dit verslag (stuk 49) eens te lezen om te besluiten dat de subjectiviteit er werkelijk af druipt. Het verslag bestaat grotendeels uit het ridiculiseren van concluante. Volgens Baeke zou concluante o.a. naast hysterisch, narcistisch, … ook een ‘slijmbal’zijn :
Het is overduidelijk dat we hier te maken hebben met een weinig subtiele vorm van captatio benevolentiae (captatio benevolentiae = slijmen, mouwvegen, mensen flatteren)
Uw rechtbank weet intussen wel beter zeker ?
Opvallend hierbij is, dat Baeke LUKRAAK een belangrijk zinnetje schrijft in zijn verslag : “Het gemelde bewustzijnsverlies is DUBIEUS”.
MAAR BAEKE HEEFT AAN CONCLUANTE NOOIT DEZE VRAAG GESTELD EN CONCLUANTE HEEFT HIEROVER NIET GESPROKEN ZELFS !!!
WIE FLUISTERDE HEM DAN IN OM BEWUSTZIJNSVERLIES TE NOTEREN IN ZIJN VERSLAG ?
HET FEIT DAT DEZE ZIN IN HET VERSLAG STAAT, TOONT HET BEDROG EN DE ONDERLINGE AFSPRAKEN TUSSEN AG EN BAEKE AAN !!
In het verslag van Dr Lechat (stuk 137) staat o.a. te lezen (opmerkingen die allen GENEGEERD werden door Verstraelen trouwens) :
Een verslag, waarvan uitvoerig aangetoond is dat het subjectief, niet-wetenschappelijk onderbouwd en partijdig is, kan u toch bezwaarlijk als doorslaggevende factor weerhouden als u als gerechtsdeskundige tot een objectieve en onpartijdige beoordeling van de feiten wil komen ?
Ik verwijs in dit kader tevens naar uw herhaalde opmerkingen in diverse correspondentie, naar manifeste onjuistheden en insinuaties in uw voorstel tot preliminair verslag van 31 oktober 2011 en de hieruit voortvloeiende aanwezigheid van Meester Carton op de 4de zitting, en de opmerkingen inzake (on)partijdigheid van de expertise ter zitting geformuleerd, waarbij u overigens zelf aangaf ‘Ik mocht dat niet geschreven hebben, ik was kwaad’ ... Hoe het dan überhaupt mogelijk is dat dit herhaaldelijk en uitgebreid betwiste subjectieve psychiatrisch verslag door u in een verondersteld zijnde objectief verslag opgenomen wordt, zal u willen nader toelichten en motiveren.
Ten eerste ontving u een uitgebreide lijst opmerkingen van betrokkene inzake het verloop van dit ‘onderzoek’.
Ten tweede ontving u kopie van een rondvraag bij enkele tientallen psychiatrische instellingen, waaruit blijkt dat MCMI test, ontworpen voor psychopaten ea, onmogelijk een juist beeld kan schetsen van een verkeersbetrokkene zonder recidiverend psychiatrisch verleden.
Ten derde ontving u uitgebreide informatie over de vermelde MCMI test, waarbij de enige mogelijke conclusie kan zijn dat deze niet weerhouden kan worden in het kader van een objectieve medische expertise en allerminst een basis kan vormen voor beoordeling van patiënte.
Ten vierde ontving u kopie van het schrijven van Professor Roland Verhelst, dé autoriteit in België op het vlak van psychiatrische gerechtelijke expertises, en naast psychiater-gerechtsdeskundige tevens professor aan de Universiteit van Antwerpen, die op basis van de verslagen van Dr X, Dr Meersman en Dr Baeke tot het besluit kwam dat dit een dossier betreft met lichamelijk letsel, en belangrijker nog, besluit dat het verslag van Dr Baeke SUBJECTIEF IS:
Het dossier waarbij op psychiatrisch gebied geen gebruik gemaakt wordt van de geldende psychiatrische testen en van de neuropsychiatrische testen met grondig verslag en inschaling en dat gebaseerd op objectieve gegevens zijn mijns inziens niet te verdedigen.
Ten vijfde ontving u een psychologisch verslag van Mevrouw Adeline Pierquet, die besluit : Je conclue que Madame Anke Santens souffre en plus de ses douleurs physiques dues a son accident, d'un grand épuisement physique, entrainant une souffrance morale pour les raisons évoquées.
Ten zesde ontving u een expertiseverslag van klinisch psychologe Hélène Peyroles, die besluit:
Elle semble manifester certains signes de stress post traumatiques (par exemple : troubles du sommeil, appréhensions lors de la conduite auto, …) et a traversé un état de fragilité anxieuse qui me semble être une conséquence des douleurs chroniques et de l’incertitude vécues l’année écoulée. […] Aucun élément psychologique ne nous permet de douter de la véricacité des dires de Mme Anke Santens. Les douleurs physiques qui constituent un frein à une reprise normale de sa vie ne sont pas de nature psychogène.
De enige mogelijke conclusies die we uit deze stukken kunnen trekken, zijn:
Het verslag van Dr Baeke dient als zijnde subjectief geweerd te worden uit uw eindverslag ; zoniet kan u onmogelijk een objectief verslag neerleggen
De verslagen van Mevr. Pierquet en Peyroles bevestigen zonder enige twijfel dat betrokkene lijdt onder posttraumatische stress nav het ongeval, daarnaast chronische lichamelijke klachten heeft, fysiek uitgeput is, er sprake is van angst, de normale dagelijkse taken niet hernomen kunnen worden en dat betrokkene de waarheid spreekt als zij haar klachten omschrijft.
Van aggravatie of simulatie is maw geen sprake, waardoor de nood tot ‘voorzichtigheid bij de interpretatie van de klachten’ vervalt.
Verstraelen verdedigde echter Baeke vurig in zijn eindverslag (stuk 39), maar draaide zijn kar volledig toen hij vreesde dat al het bedrog op zijn nek zou terecht komen, en gaf zelf toe dat dit een subjectief verslag betrof, zie video 5 (stuk 29).
In zijn email, waarbij hem een uitweg geboden wordt om zijn rol in het bedrog recht te zetten, ontkent hij NIET dat hij zou toegegeven hebben dat hij wist dat het verslag van Baeke subjectief is. Hij weigert wel om dit als dusdanig naar uw rechtbank toe te bevestigen (stuk 289) :
Ik heb me vorige week bereid verklaard in te gaan op je hoogst ongebruikelijke vraag en wil i.h.b. attesteren t.a.v. de Rechtbank dat in het licht van nieuwe stukken ik een nieuwe, bijkomende expertise aanbeveel –dat is al een heel engagement - ik weet niet of je dat goed beseft – maar ik ga geen andere zaken verklaren in die brief en krijg zo de indruk dat jij dat verwacht. Het heeft geen zin je te focussen op wat er allemaal mogelijk verkeerd gelopen is in deze zaak, maar eerder zou ik benadrukken dan nieuwe onderzoeken een nieuw licht werpen op de zaak, dat is een iets positiever benadering, die iets ontvankelijker is bij de Rechtbank.
Verder bestempelt Professor Verhelst (psychiater universiteit Antwerpen en gerechtsdeskundige) het verslag van Baeke als subjectief (stuk 141).
Professor F. kan niet duidelijker zijn :
‘ik kan me niet van de indruk ontdoen dat in dit dossier gezocht wordt om te kunnen besluiten tot simulatie aggravatie’. Verder wijst hij er op dat de MCMI test niet valide is en dat geen enkele test correct werd uitgevoerd (stuk 79).
Dat staat ook uitgebreid in stuk 288.
Dit gegeven wordt bevestigd door Professor Maes (stuk 287) :
Voorts staat er in het verslag van Johan Baeke dat er geen post traumatische stress stoornis is. Nochtans is dat (op basis van nattevingerwerk) aanvaard door Verstraelen en dus ook door papegaai Tack en door Colpaert. Het verslag van Baeke wordt dus door 3 ‘experten’ tegengesproken.
Verder pleegde Baeke overleg met Meersman. Het staat in zijn verslag. Het druipt er af hoe ‘naadloos’ de 2 verslagen op elkaar inspelen, zoals zelfs Dr Verstraelen opmerkte.
Ten zevende is Johan Baeke verzekeringsarts voor AG (stuk 50). Hij moest zijn opdracht geweigerd hebben.
Ten achtste heeft Baeke een zware reputatie bij diverse artsen als corrupt (zie stuk 50). Professor Maes diende zelfs een klacht tegen hem in en noemde hem “incompetent” (stuk 287).
Baeke antwoordde nooit op de vraag naar toelichting (stuk 290).
Desondanks betrekt Tack opnieuw dit meermaals en uitgebreid betwistte ‘deskundigenverslag’ van Baeke in zijn eindverslag (stuk 48), en koppelt hij dat aan het valse verslag van Colpaert, waarmee hij niet alleen blijk geeft van zijn partijdigheid, maar ook de nietigheid van zijn eigen verslag bewijst.
Besluit: Concluante verzoekt uw rechtbank om het deskundigenverslag van Johan Baeke nietig, onbruikbaar te verklaren en dit te verwerpen.
3. DE ROL VAN KOENRAAD VERSTRAETE
Ik verwijs hiervoor naar de Open Brief (stuk 291).
Hij bevestigde dat hij ‘overtuigd’ was dat er wél post traumatische letsels zijn en gaf aan contact gehad te hebben met AG. Hij heeft nauwe banden met quasi alle verzekeringen en hun artsen. Hij treedt ook op als medisch adviseur voor AG, op zich voldoende om schijn van partijdigheid te wekken. Zijn ‘deskundigenverslag’ waarin hij het omgekeerde beweert van wat hij tegen Dr X zegt, en waarbij hij intellectuele valsheid in geschrifte pleegt zoals blijkt uit de literatuur, dient maw als nietig verklaard te worden en uit de debatten geweerd te worden.
Ook radioloog E. Laridon (ziekenhuis Roeselare) erkent letsels en spreekt Verstraete dus tegen (stuk 245). Ook AG arts Luc Desmet erkent nekletsel (stuk 213). En Tack ook (stuk 292).
De discussie “wie liegt en wie spreekt de waarheid over MRI nek” vervalt nu de recente EMG onderzoeken het discuslijden bewijzen in zowel nek als rug (stuk 305 en 306) :
EMG mbt nek : DISCAAL LIJDEN C3-C4, in mindere mate C4-C5 en C5-C6
EMG mbt rug : FORAMINALE HERNIA op niveau L5-S1 rechts
De EMG onderzoeken bevestigen m.a.w. de bevindingen van radiologen Laridon en X, en WEERLEGGEN de bevindingen van Verstraete en Casselman. Dr X bevestigde reeds het nekletsel in oktober 2010. Net zoals AG arts Luc Desmet. Dat is nu bijkomend aangetoond, in een klassiek en standaard onderzoek dat in principe al tijdens de 1ste expertise had moeten worden uitgevoerd door Guy Meersman …
Besluit: Concluante verzoekt uw rechtbank om het deskundigenverslag van Koenraad Verstraete nietig, onbruikbaar te verklaren en dit te verwerpen.
4. DE ROL VAN ANN LECHAT
De rol van Ann Lechat is op zijn zachtst dubbelzinnig te noemen.
Zij is de bijstandsarts in het verhaal. Ze woonde de 3de en de 4de zitting bij. Op de 3de zitting was zij alleen met expert Verstraelen en Desmet van AG, op de 4de zitting was concluante ook aanwezig, ook haar advocaat C..
Volgens Hans Verstraelen sloot zij tijdens de 3de zitting een akkoord met Luc Desmet van AG voor 3 % en voerde zij geen verdediging.
Volgens haarzelf verdedigde zij het dossier vurig en sloot Hans Verstraelen een akkoord met Luc Desmet voor 3 %. In de audio zegt ze o.a. : Hans Verstraelen deed alles wat Desmet (van AG) vroeg – de expert is een kieken.
Advocaat C. vroeg de vervanging van Hans Verstraelen door een College van Gerechtsdeskundigen (stuk 243). Ann Lechat adviseerde hierin om … DRIE KOPSTUKKEN UIT HET VERZEKERINGSBEDROG ALS EXPERT AAN TE STELLEN !!! Gasten uit de top 10 dan nog :
Koenraad Verstraete voor radiologie (nr. 1 bedrieger bij radiologie ; gevolgd door Parizel en Gielen op gedeelde 2de plaats)
Chris Dillen (cfr. Panorama) als psychiater (absolute recordhouder bedrogmeldingen)
Jean-Luc Liessens (beste maatjes met Dillen) als neuroloog (terwijl hij neuropsychiater is, ook recordhouder aantal meldingen bedrog)
Toen dit niet lukte adviseerde zij aan C. om het dossier te laten afsluiten (stuk 239).
Toen zij hier in 2014 mee geconfronteerd werd, reageerde ze dat ze dit “nooit gezegd” had en integendeel “er van overtuigd was dat er een veel beter resultaat behaald kon worden”. Getuige daarvan haar audio opname (stuk 242).
Ann Lechat is betrokken bij minstens 2 lopende andere bedrogdossiers. Intussen werd zij in 1 dossier (dossier T.) door de Arbeidsrechtbank van Brussel vervangen als gerechtsdeskundige.
Ann Lechat kreeg ook een Open Brief (stuk 241). Haar antwoord hierop was :
Met verwondering ontvang ik uw schrijven.
Zoals u het juist zegt heb ik ‘genen tijd’ om op u uitgebreid schrijven te antwoorden per mail.
Indien u dit wenst kan u een afspraak maken op de raadpleging om dit alles te bespreken.
U weet zeer goed dat ik mijn uiterste best heb gedaan in uw dossier.
U weet als u een monoloog voert tijdens een expertise en alles zegt dat uw raadsgeneesheer er dan bijzit voor spek en bonen.
U weet zeer goed dat er verder geen bespreking was gezien er geen enkel compromis mogelijk was met de tegenpartij.
Dus als u vragen hebt u bent welkom op de raadpleging.
Ze gaf ook aan nooit voor verzekeringsmaatschappijen te werken (stuk 240):
Ik werk voor geen enkele verzekeringmaatschappij en hebt dat nog nooit gedaan.
Ik weet niet van wie u dit hebt gehoord maar het klopt niet.
Nochtans trad Ann Lechat op voor : Euromex (L. VdV), OMOB (nu Ethias)(S.A.), De Federale (H.V.).
Concluante weet niet wat ze daar allemaal van moet denken. Er zijn veel tegenstrijdigheden.
5. DE ROL VAN HANS VERSTRAELEN
Hans Verstraelen wist van bij de start dat er sprake is van hoofd- nek- rugletsel.
Hij kon er moeilijk overkijken : de symptomen en het klinisch beeld van concluante waren overduidelijk. Het ziekenhuisverslag reeds van november 2010 besluit tot traumatisme crânien. Ook Dr. Jeudy besloot dit reeds begin november 2010. Tal van stukken werden hem overgemaakt.
Ook de verwijzingen naar hersentrauma, cognitieve klachten, hormonale problematiek, … die uitgebreid aan bod kwamen in de opmerkingen op zijn voorverslag, werden keurig GENEGEERD (stuk 137).
Hans Verstraelen heeft zijn samenwerking met AG nooit verdoezeld. Dat blijkt ook duidelijk uit de standpunten van Dr Lechat (stuk 242).
De expertisewerkzaamheden verliepen van in het begin allesbehalve vlekkeloos.
Raadsgeneesheer A. :
‘ik heb al eindeloos geprobeerd die aangestelde expert te bellen op zijn vaste lijn, maar dat levert alleen een aansluiting met zijn fax op.’ (stuk 411)
De advocaat van concluante moest Verstraelen meermaals aanschrijven en aanmanen tot nauwgezetheid en voortgang.
Bijvoorbeeld in september 2011 reeds (stuk 299) :
Op mijn laatste verschillende e-mails mocht ik niet de minste reactie bekomen.
Op heden werd nog steeds geen voorverslag, laat staan tussenverslag met prognoses en toekenning provisie neergelegd.
Dat blijkt oa ook uit deze brief uit november 2011 (stuk 297) :
Één en ander ontsnapt mij nu uit het door de gerechtsdeskundige VERSTRAELEN aan alle betrokken partijen overgemaakte preliminaire verslag blijkt dat dr. DESMET zich op de zitting van 4 februari ll. zou akkoord verklaard hebben met het causaal verband ongeval – letsel.
Op de zitting van 7 november ll. moet aldus opnieuw één en ander fout zijn gelopen.
Graag had ik van dr. LECHAT verslag van deze zitting bekomen en van haar eveneens de regels van de kunst verloopt, dr. DESMET zich ten onrechte volstrekt onwillig in het dossier opstelt, ….
Of nog een brief uit januari 2012 (stuk 298):
Één en ander begint er nu natuurlijk wel op te lijken dat dr. VERSTRAELEN met dit dossier ofwel geen weg weet, ofwel bijzonder onzorgvuldig tewerk gaat.
Ik begin dan ook te neigen naar een verzoek tot vervanging van de gerechtsdeskundige, zodat deze zaak dan toch zijn voortgang kan kennen. Met dokter VERSTRAELEN komt er misschien nooit een expertiseverslag.
Stuk 412 somt op hoe de expertise met Verstraelen verliep.
Uiteindelijk werd dan om de vervanging van Verstraelen gevraagd bij uw rechtbank. Deze werd afgewezen.
Volgens concluante is het niet zozeer dat Verstraelen een slechte mens is, hij is eerder onverschillig en laf : hij zwijgt om zijn collega’s in te dekken, en natuurlijk – en vooral – omdat expertises een flinke duit in het zakje brengen. Zo rekende hij 12.000 euro aan voor deze expertise (stuk 293) waarbij hij schromelijk overdreef en zaken aanrekende die hij NIET presteerde (stuk 294). Het is bekend dat experts eens ‘goed mogen doorrekenen’ als ze hun mond houden bij bedrogdossiers. Verstraelen zal pas reageren als zijn EIGENBELANG in het gedrang komt.
Hij zal diegene naar de mond klappen, die hem het minst problemen kan opleveren.
Opvallend hierbij is, dat hij zich 750 euro te veel liet betalen – een extraatje voor bewezen diensten ? (stuk 294) Toen hem hiernaar gevraagd werd, betaalde hij het alleszins niet terug …
De weerlegging van Verstraelen’s besluiten kan gevonden worden in stuk 137 (Lechat) en stuk 138 (Van Loo).
Concluante verwijst in dit kader ook naar de Open Brief aan Hans Verstraelen (stuk 362).
Besluit: Concluante verzoekt uw rechtbank om het deskundigenverslag van Hans Verstraelen nietig, onbruikbaar te verklaren en dit te verwerpen.
6. DE ROL VAN GUIDO SIEBEN
Ook neuropsychiater Guido Sieben speelde een onfrisse rol in deze expertise, zij het van aan de zijkant.
Hij werd aangesproken als bijstandsarts om een tegenexpertise uit te voeren mbt Baeke en om opmerkingen te formuleren op het voorverslag van Verstraelen.
Sieben had meteen door dat er bij concluante sprake was van axonale schade, GAF DIT OOK TOE, en meer nog : bevestigde ook dat Baeke een rasechte bedrieger is, dat hij recordhouder was inzake valse deskundigenverslagen.
Hij WEIGERDE echter om dit op papier te bevestigen. Ook in 2015 toen hem de vraag nogmaals gesteld werd.
Hij beperkte zich in 2012 tot een kort tekstje (stuk 296) waarin hij verwees naar ‘lichamelijke klachten’ bijkomend bezwaard door ‘externe stressoren’ en hij verwees door naar het verslag van PS.
DIT IS EEN TYPISCHE BEDROGSTRATEGIE VAN VERZEKERINGSARTSEN : WEIGEREN OM DE LETSELS OP PAPIER TE BEVESTIGEN !
Ze zouden hun corrupte collega’s eens moeten tegenspreken … ze zouden geen opdracht meer krijgen van de verzekeringen. Het feit dat hij, als verzekeringsarts, LICHAMELIJKE klachten bevestigt, is op zich veelzeggend over de ernst van de klachten !
De kat kwam pas na Panorama uit de mouw.
Wat concluante in 2012 NIET wist, is dat Guido Sieben nl. een pur sang VERZEKERINGSARTS is … Hij werkt o.a. nauw samen met Xavier Janssens, goede vriend van onze Tack en treedt vaak op voor AXA. Hierbij is zijn specialiteit … de grond inboren van mensen met NAH / TBI / diffuse axonale hersenschade !
Ter illustratie 1 van zijn expertiseverslagen uitgevoerd in opdracht van AXA, dit voor een patiënte met vergelijkbare letsels en klachten als concluante : concentratie, hoofdpijn, geheugen, visus, nekpijn, vermoeidheid, slaapstoornissen, spierpijn, …
Misschien irrelevant, maar toch … het illustreert hoe commotio cerebri (hersenschudding met diffuse axonale schade) steeds weer herleid wordt naar ‘psychische componenten’ …
Het illustreert ook, hoe moeilijk het gemaakt wordt voor slachtoffers, om hun letsels te bewijzen : de artsen die de gevolgen en klachten zeer goed kennen, stellen steevast valse verslagen op waarbij het aan ‘de persoonlijkheid’ van de ongevalsslachtoffers ligt.
De dame uit het voorbeeld hierboven is aan haar 2de expertise bezig, met een 4de advocaat, 5de bijstandsarts, is 8 jaar later nog steeds volledig arbeidsongeschikt erkend en heeft nog geen cent gehad. Ook hoofdpijn, visusproblemen, nekpijn, vermoeidheid, geheugenstoornissen, slaapstoornissen, … (herkenbaar ?).
Ze is trouwens ‘psychisch’ een volstrekt normaal persoon, concluante kent haar persoonlijk.
7. EVOLUTIE VAN DE MEDISCHE TOESTAND
We verwijzen hiervoor naar stuk 256, vanaf blz. 12.
8. HET VERDICT VAN HANS VERSTRAELEN
Om het met de woorden van Ann Lechat te zeggen : 't was allemale niets.
Alhoewel Hans Verstraelen geen letsels en klachten begroot in zijn besluitvorming, schrijft hij wél het volgende in zijn eindverslag (stuk 39):
Er bestaat geen twijfel dat slachtoffer lijdt aan ernstige en invaliderende sequellen van een whiplash trauma
Hiermee bevestigt Hans Verstraelen de klachten EN plaatst hij ze bovendien in causaal verband met het ongeval en het whiplash trauma.
Hij herhaalt hierbij expliciet dat er sprake is van lijden en lijdensdruk.
Als reden om géén rekening te houden met het lijden veroorzaakt door het ongeval, verwijst hij naar :
De valse verslagen van Baeke en Meersman
De FOUTE stelling als zou paardencoaching een ‘nieuw’ beroep zijn dat voor het ongeval NIET uitgeoefend werd
Hij verschuilt zich dus, zoals steeds gebeurt bij bedrogdossiers, achter de verslagen van de subexperten.
Dus eerst gaat hij in zijn eindverslag zijn subexperten verdedigen ; als hij met het bedrog geconfronteerd wordt, gaat hij ze gebruiken als zondebok …
Ook liegt hij er op los : Hij verwees naar ‘val van paard in 2005’ ; hij vermeldde diverse facturen voor hulp bij de paarden, dit ZOWEL IN BELGIË voor de verhuis naar Frankrijk als NA de verhuis naar Frankrijk. Hij vermeldde in zijn jobcurriculum dat Equiboost in 2009 opgericht werd (stuk 40). Zo wordt het natuurlijk een beetje lachwekkend om “ze werkte op het moment van het ongeval nog niet met paarden” als DROGREDEN te noteren …
Met andere woorden : de 2 redenen waarom er met het lijden tgv ongeval GEEN rekening gehouden werd, komen te vervallen. Het lijden tgv ongeval werd dus NIET correct geëvalueerd.
9. DE WEERLEGGING VAN HANS VERSTRAELEN’S BESLUITEN
De weerlegging van Hans Verstraelen’s besluiten is terug te vinden in stuk 137 + 138 en bijkomend in de opmerkingen op het verslag van Philippe Tack stuk 256 (meer de andere opmerkingen die verder aan bod komen) aangezien deze ook verderbouwt op de valse verslagen uit de 1ste expertise.
10. BESLUIT
De subexperten (Baeke, Meersman, Verstraete) blijken ALLE 3 verzekeringsartsen te zijn. Meer nog : zij hebben ALLE 3 banden met AG en/of AG arts Luc Desmet. Zij hebben een vals verslag opgesteld. Zij moesten sowieso alle 3 hun opdracht geweigerd hebben.
De coördinerende expert (Verstraelen) was op de hoogte van deze VALSE deskundigenverslagen. Toch heeft hij BEWUST deze VALSE deskundigenverslagen voor waar laten doorgaan, en heeft hij op basis hiervan – () – zijn verslag opgesteld. Hierop werd de nodige kritiek geleverd en werd toen al verwezen naar commotio cerebri, cognitieve problemen, hormonale problemen, enz..Hiermee heeft hij geen rekening gehouden ondanks de uitdrukkelijke vraag van uw rechtbank in haar beschikking van augustus 2012 nav de vraag naar vervanging van Verstraelen, om te ANTWOORDEN op de opmerkingen. Een VALS eindverslag werd aldus ingediend bij uw rechtbank.
Het verslag van Dr B. (stuk 389) laat geen twijfel : DE LETSELS WAREN VAN BIJ DE START GEKEND BIJ ALLE EXPERTEN :
Bewusteloosheid is geen symptoom van een whiplash trauma.
Bewusteloosheid is een teken van een hersentrauma (hersenschudding of TBI).
De conclusies van de door de Politierechtbank aangestelde deskundigen enkel whiplash en posttraumatische stressstoornis en geen sprake van enig traumatisch bot-, discus-, ligamentair letsel of organisch hersenlijden zijn niet juist.
Het navolgend radiologisch onderzoek (Dr. P X 25.10.2010) stelt letsels ter hoogte van de halswervelzuil (C3 - C5) vast.
Op dat moment bestonden er dus objectieve letsels ter hoogte van de halswervelzuil.
Het ENIGE passende antwoord hierop bestaat er in om zowel de verslagen van de subexperten als het eindverslag van Hans Verstraelen onbruikbaar en nietig te verklaren, af te wijzen, en de eindbesluiten van Hans Verstraelen te verwerpen in duidelijke taal.
Of de rechtbank op deze vraag zal ingaan, zal blijken uit het vonnis. Alleszins, als NIET op deze vraag ingegaan wordt, zal dat een motivering vragen. Hoe kan men nog ernstig motiveren dat er niets fout is met deze deskundigenverslagen ?
Voor een overzicht van de Open Brieven kan u hier terecht.
Copy van de klacht die Professor Maes indiende tegen de incompetente en partijdige Johan Baeke, leest u hier.
Meer details leest u in het boek dat over dit dossier gepubliceerd zal worden.
