Carl De Ridder, of hoe gerechtsdeskundigen zélf Panorama '(On)partijdigheid verzekerd' inter
Carl De Ridder is voorzitter van de Kamer voor Deskundigen (www.kgso-ceja.be). Na de uitzending over de medische corruptie in justitie op Canvas in mei 2015, schreef hij een artikel over het verzekeringsbedrog in de Belgische rechtbanken. Dat verscheen in het Tijdschrift voor Deskundigen.
Het begin van het artikel klinkt veelbelovend : het opstellen van valse medische expertiseverslagen wordt er in erkend, het schrijven van verslagen-op-maat-van-verzekeringen puur uit geldbejag, wordt er - door de deskundigen zelf - in toegegeven.
Lees even mee :
Wie de uitzending van dinsdag 21 mei op Canvas in het programma Panorama heeft gevolgd - Reportage over de rol van onafhankelijke artsen-experten bij aanslepende rechtszaken als gevolg van verkeersongevallen waarbij verzekeringsmaatschappijen niet opdraaien voor de kosten - zal zich wel ernstige bedenkingen hebben gemaakt. We kregen voor ons zelf, gerechtsdeskundigen, de gelegenheid (andermaal) alert te zijn voor en voorzichtig om te springen met bepaalde (wan)toestanden in het gerechtelijk onderzoek.
Ik kon mij niet ontdoen van het gevoel dat de voorgebrachte cases en de miserabele gevolgen te wijten waren aan ons reeds bekend voorkomende oorzaken.
Tot daartoe zijn we akkoord. De vraag die wij ons stellen, is : als die oorzaken en wantoestanden "reeds bekend" zijn bij de KGSO, hoe komt het dan dat ze nog steeds bestaan aangezien de KGSO al sinds 1985 bestaat ? Dat geeft de 'deskundigen' toch al 30 (DERTIG) jaar de tijd om zelf intern grote kuis te houden ? Waarom is dat nog niet gebeurd ?
De oorzaak van de medische corruptie in justitie legt Carl De Ridder in de eerste plaats bij de rechter die een 'foute' deskundige aanstelt, die op zijn beurt pakt wat hij of zij pakken kan (gemiddeld 10.000 euro per expertise) :
Vooreerst, het aanduiden door de rechter van de deskundige, uitgaande van de beste bedoelingen, maar soms niet helemaal bevoegd in de gestelde materie, die de opdracht niet weigert voor redenen x (die niet altijd een onbekende is) en dan beroep doet op "neven-experten" die horen wel bevoegd te zijn. Ook al is de opdracht in het vonnis duidelijk omschreven.
DE AANSTELLING VAN EEN NEVEN-EXPERT HEEFT NIETS TE MAKEN HEEFT MET BEVOEGD ZIJN OF NIET ! De keuze van de nevenexpert heeft maar 1 doel : een dossier doorschuiven naar een bevriende expert (lees : verzekeringsarts) van wie op voorhand bekend is dat hij / zij de besluiten van de verzekering zal volgen, en waarachter de 'hoofd'expert zich vervolgens kan verschuilen om niet (als enige) de verantwoordelijkheid voor een vals verslag te dragen. Ondergeschikt : als 1 'hoofd'expert 2 of 3 subexperten aanstelt, geraakt het rechtsbijstandbudget NOG sneller uitgeput, waardoor slachtoffers nog minder kansen hebben om zich te verdedigen, en verdienen er 3 of 4 'experten' hun boterham aan de miserie van slachtoffers van een ongeval ipv 1. Laat ons een kat een kat noemen. In principe moet 1 (gespecialiseerde) gerechtsdeskundige voldoende zijn. Als hij 5 of 10 of 20 verslagen krijgt waarin bvb hersentrauma bevestigd wordt, en als hij klinisch zelf de symptomen kan vaststellen, dan rijst de vraag WAAROM hij nog een subexpert zou moeten aanstellen. Kan hij niet lezen misschien ? De realiteit is : om hersentrauma af te wijzen of de gevolgen ervan te minimaliseren.
Jazeker, er bestaan 'verzekeringsrechters', die gerechtsdeskundigen-verzekeringsartsen aanduiden en MET VOLLE BESEF weten dat mensen ONTERECHT met lege handen naar huis gestuurd zullen worden, ondanks hun letsels, en dit NOG VOOR de expertise start. Een etentje hier, een apartementje mogen gebruiken daar, meegaan op jacht ginder, bootje varen met den dienen op 't zeetje, 't is plezant het leven van een rechter na de uren. Maar er bestaan ook rechters, die niet de TIJD hebben om deftig uit te zoeken welke expert onpartijdig is, en welke niet. Die begraven liggen onder een berg achterstallige dossiers omdat ze met 2 of met 3 het werk van 4 of 5 rechters moeten doen. Dat is het verhaal van Justitie, die onvoldoende middelen voorziet om haar rechtbanken toe te laten om op een geloofwaardige manier haar job uit te oefenen. In realiteit hebben de meeste rechtbanken 1 (of enkele) "VASTE" gerechtsdeskundige die keer op keer wordt aangesteld. En dat zijn doorgaans geen onbekenden voor de (vrienden van de) rechters die tot de aanstelling besluiten. Rechters mogen hun vrienden aanstellen. Maar dan moeten ze wel eerlijk zijn.
De tweede oorzaak legt Carl De Ridder - verkeerdelijk - bij de afwezigheid van het tegensprekelijk karakter :
Ten tweede, aangezien het in de uitzending ging over strafzaken en politionele zaken, de afwezigheid van tegensprekelijkheid. De aangeduide deskundige doet zijn vaststellingen en vat zijn conclusies samen in een adviserend verslag aan de rechter, zonder enige externe controle tijdens het onderzoek, tenzij een eenzijdig "tegen"verslag van een der partijen.
Hier is niet goed opgelet. Bij Alain ging het over een ARBEIDSONGEVAL bij de Antwerpse arbeidsrechtbank. Bij Patricia ging het over een VERKEERSONGEVAL bij de Brugse politierechtbank (burgerlijk). Bij Anke betrof het een VERKEERSONGEVAL bij de Kortrijkse politierechtbank (burgerlijk). Bij Katrien betrof het een VERKEERSONGEVAL (burgerlijk) en bij X (die in de voorfilmpjes zat, maar niet meer in de uitzending zelf) een ARBEIDSONGEVAL met Medex (Ethias). Maw : stuk voor stuk tegensprekelijke gerechtelijke expertises die niets met strafzaken of politionele zaken te maken hebben.
Bovendien verandert het tegensprekelijk karakter niets aan de gang van zaken in justitie. Waarschijnlijk doet Carl De Ridder in de praktijk geen medische expertises. Dan zou hij toch al vastgesteld hebben dat het NIETS uitmaakt met hoeveel verslagen van artsen slachtoffers afkomen : ze worden stuk voor stuk afgewezen, genegeerd, geminimaliseerd, soms zelfs regelrecht vervalst.
Carl De Ridder schrijft dat er geen controle is ? Minister Geens verwijst naar de Orde der Artsen voor controle en naar de rechters. Voor de Panorama dossiers alleen al, werden er MEER DAN TIEN klachten ingediend bij de Orde der Artsen. Geen enkele klacht werd onderzocht. Ze lachen daar eens mee, meer niet. Slechts 1 oplossing voor die maffiabende : weg ermee, afschaffen die boel. In het dossier SANTENS/AG werd in raadkamer maar liefst ZEVEN keer de rechter opgeroepen om de bedrogproblemen te signaleren: 1 x tijdens de 1ste expertise en 6 x tijdens de 2de expertise. Dus er was wel degelijk controle. Als die "controle" echter beperkt is tot "de gerechtsdeskundige heeft altijd gelijk want hij is medicus en ik ben geen arts dus ik laat hem rustig zijn bedrog verder zetten" dan is er inderdaad een zeer ernstig probleem. Op dat vlak zijn we zeker akkoord dat externe controle tijdens de medische expertise noodzakelijk is.
Met de derde oorzaak die Carl De Ridder aangeeft, kunnen we ook akkoord gaan :
Ten derde de hoedanigheid en de kwalificatie van de deskundige zelf, die ook al eens optreedt voor een verzekeringsmaatschappij die op haar beurt ook al eens betrokken partij is. Dit is de onverenigbaarheid, de belangenvermenging, het gebrek aan deontologie.
Verzekeringsmaatschappijen wenden (alle) middelen aan om de aansprakelijkheid, de opgelopen schade en de gevolgschade te minimaliseren, zo niet in twijfel te trekken, zelfs voor hun eigen verzekerde. Het gaat hier toch om het rechtvaardigheidsprinciep, het streven naar de waarheid. Kan de deskundige zijn opdracht dan niet meer in alle onafhankelijkheid, wars van alle druk, uitvoeren in het belang van de rechtzoekende. Dat is ook zijn zending ten aanzien van de maatschappij.
We stellen ons wel ernstige vragen bij het feit dat Carl De Ridder "het gebrek aan deontologie" aanhaalt, terwijl hij binnen zijn eigen vereniging YVAN DE GRAVE, één van België's grootste corruptiekopstukken en actief verzekeringsarts (lees hier), aanstelt als "verantwoordelijke voor de deontologie". Los van onze waardering voor de open kaart van KGSO, zou dat wel rechtgezet mogen worden.
Met de oplossing die Carl De Ridder voorstelt, kunnen we niet akkoord gaan :
Het is dus hoog tijd dat de officieuze lijsten van deskundigen op de griffies worden vervangen door het Nationaal Register van Gerechtsdeskundigen zoals voorzien in de wet verschenen in het B.S. van 19/12/14 en die toch een kwaliteitscontrole zal moeten kunnen waarborgen. Die kwaliteit, die onafhankelijkheid kunnen er enkel komen door degelijke basis opleiding, rechterlijke en technisch/wetenschappelijke, door permanente vorming en professionele contacten met collega's in de schoot van een erkende vereniging die haar kandidaat-leden evalueert via een aanvaardingscommissie en hen een deontologische code oplegt.
Een attestatie van Permanente vorming met puntensysteem wordt onontwijkbaar.
Een INFORMATIEF register dat zegt welke arts voor welke verzekering werkt, welke arts welke specialisatie heeft, is prima. De rechtbanken VERPLICHTEN om uit dit 'Nationaal Register' te kiezen, is onaanvaardbaar. Ze zullen enkel nog kunnen vissen uit een vijver vol zieke vissen. De verzekeringen zullen er voor zorgen dat op termijn enkel hun verzekeringsartsen in dit register terecht zullen komen. GEEN ENKELE ARTS VERMELD OP DE ZWARTE LIJST (zie hier) MAG IN DIT REGISTER OPGENOMEN STAAN.
Waarom we niet akkoord gaan met het verplichte Nationaal Register (althans niet voor medische expertises) leest u hier.
(wordt vervolgd)
