Bravo KGSO : een verstandige m/v vat de problematiek medische corruptie in justitie samen
Met bidden gaan we er niet geraken Minister Geens ...
De KGSO is de eerste deskundigenvereniging die de zaken zegt zoals ze zijn. Bij Assuralia, Kris Peeters, Maggie De Block en de Orde der Artsen klinkt nog steeds dat "verzekeringsbedrog niet bestaat". Een verstandige man/vrouw vatte het probleem van de koopbare gerechtsdeskundigen mooi samen.
Ook dit werd gepubliceerd in het Tijdschrift voor Deskundigen, wat de KGSO siert.
Onze complimenten dus, en dank namens alle slachtoffers van deze gelegaliseerde witteboordencriminaliteit.
SPECIFIEKE BEDENKINGEN OP HET VOORWOORD VAN DE VOORZITTER
De VRT uitzending Panorama van 21.05.2015 aangaande de medische expertise, laat weinig aan de verbeelding over.
Over wat handelde deze documentaire?
De rechter doet in het geval van medische schade een beroep op gerechtsdeskundigen. De gerechtsexpertise dient als bewijsmiddel en aan de hand van het verslag van de deskundige zal de rechter trachten een objectief oordeel te vellen over de schade [en de bijhorende vergoeding] welke het slachtoffer heeft opgelopen ingevolge het overkomen ongeval.
Uit de VRT uitzending van Panorama d.d. 21.05.2015 blijkt dat er zich tal van onregelmatigheden kunnen voordoen tijdens een medisch deskundigenonderzoek.
Een aantal schrijnende gevallen werden besproken waarbij ook schadezaken behoorden tot de arbeidsgerechten.
De nieuwe wet van 10.04.2014
Wet tot wijziging van verschillende bepalingen met het oog op de oprichting van een nationaal register voor gerechtsdeskundigen en tot oprichting van een nationaal register voor beëdigd vertalers, tolken en vertalers-tolken
Omdat de wet heeft nagelaten een exacte bepaling te geven van wat een deskundigenonderzoek of expertise is, en de rechter beroep moet doen op een persoon die geacht wordt vakkennis te bezitten om feiten vast te stellen, is het gebeurlijk dat het resultaat van dergelijk onderzoek zich vertaalt in een vonnis dat niet in gepaste verhouding staat tot de ernst van de opgelopen schade.
De onduidelijkheden binnen de nieuwe wet van 10.04.2014 hebben alle mogelijkheden geblokkeerd om net die elementen bij elkaar te brengen die zouden toelaten om de erkenningscriteria voor gerechtsdeskundigen te bepalen, en maatregelen te treffen op het vlak van de verbetering van de kwaliteit van de expertises alsook met betrekking tot de professionalisering van deze deskundigen.
Hierbij is er zeker een dringende behoefte aan een geactualiseerde studie met betrekking tot het wettelijk statuut en invulling van deze 'invalide' wet van 10.04.2014.
De rol van de medische verzekeringsexperten in de procedure
Een procedure voor de burgerlijke rechtbank wordt geleid door de partijen. Wenst een slachtoffer hierbij aanspraak te maken op een vergoeding voor de aantasting van zijn fysische en psychische integriteiten volgens de aansprakelijkheidsrechtsregels dan blijkt er bij nader toekijken toch enige nuancering mogelijk.
Het is de taak van de rechter om de aard van de rechtsverhoudingen tussen partijen juridisch te kwalificeren.
Deze kwalificatie bepaalt de toepasselijke aansprakelijkheidsregels doch blijkbaar niet de nodige diligentie binnen een medisch gerechtelijke procedure.
Niettegenstaande artsen allen de 'eed van Hypocrates' hebben onderschreven, blijkt niet elke verzekeringsarts zich op een loyale en professionele wijze in te zetten voor de belangen van de medische zaak en blijken sommigen ook de zin voor billijkheid verloren te hebben in hoofde van de verzekeraar welke zij dienen.
In bepaalde gevallen worden objectieve onderzoeken afgezwakt, relevante bijkomende gegevens verhuld en komen de medische belangen van het slachtoffer in het gedrang door de belangen van de verzekeraar en zijn verzekeringsexpert.
Dat dit belangenconflict een bedreiging vormt voor elk deugdelijk objectief feitenverslag naar de rechter toe is duidelijk.
Op deze wijze wordt het schadevergoedingsrecht een trieste bedoening.
Dat de voorliggende wet niet bewerkstelligt wat men oorspronkelijk voor ogen had is duidelijk. De institutionalisering van een Commissie Permanente vorming en een Commissie Deontologie had net de bedoeling om deloyaal procesgedrag van één der partijen te beletten en ervoor te zorgen dat de rechten van alle participanten worden veilig gesteld.
Voorbeelden
De verzekeringsarts-deskundige of expert wijst veelal een schade af op basis van een psychische aandoening. Dergelijke omschrijving is dan geen objectief bewijs en staat nergens exact omschreven in de verzekeringspolis, wat de verzekeraar toelaat een eigen interpretatie aan haar verzekeringsexpert op te dringen binnen de procedure en met invloed op de subsidiariteit van de zending. Op deze wijze manipuleren sommige verzekeringsartsen het begrip objectiviteit bij de beoordeling van klachten.
Sommige medische klachten kunnen immers onmogelijk daadwerkelijk worden bewezen noch aan de hand van hoogtechnologische beeldvorming, noch aan de hand van hoogkwalitatieve onderzoeken.
Vaak staat het slachtoffer alleen met zijn bewijslast tegenover een verzekeringsarts, welke niet kan verplicht worden tot het stellen van een diagnose, en wellicht een andere doelstelling nastreeft dan deze van de aangeduide gerechtsdeskundige.
Het verslag dat hieruit volgt is nooit objectief en draagt eerder het handelsmerk van een 'verzekeringsclassificatie' dan van een 'gedegen diagnose'.
Dat in een aantal gevallen ook advocaten en raadsartsen daarbij enkel een stap vooruitzetten in een procedure als de patiënt of slachtoffer een solvabele rechtsbijstandverzekering heeft wijst de praktijk uit.
Controlemechanismen
Gezien elke controle op een aangesteld gerechtsdeskundige ontbreekt, omwille van de invalide wet van 10.04.2014, en enkel art.962 e.v. Ger. W. en 1382 e.v. van toepassing zijn, is het niet ondenkbaar dat de ene aangestelde gerechtsdeskundige een andere uitspraak doet dan de andere en dit in dezelfde of vergelijkbare zaak van medische schade.
Daarbij wordt een deskundige niet beoordeeld door de rechtbank op zijn kennis maar vnl. aangaande de naleving van de procedure, de termijnen, de taxatie etc.
Gerechtsdeskundigen krijgen zelfs geen kopie van het vonnis van zaken waarin hun mening werd gevraagd.
Overigens is het financieel ook interessanter om te werken voor verzekeringsmaatschappijen dan voor rechtbanken. Het verspreiden van gemanipuleerde rapporten en medische onwaarheden voortkomend uit individuele opmerkingen van de verzekeraar leiden ertoe dat de elementaire regels van de bestaande wetgeving, de wet op de patiëntenrechten, de medische code deontologische plichtenleer, voor de modale rechtzoekende burger het stigma dragen van commercieel belang en misbruikte machtspositie van de verzekeraars en zijn experten.
Dit gezien de afhankelijkheid van het slachtoffer jegens de verzekeringsmaatschappij welke hem nog zal moeten vergoeden voor de opgelopen schade en anderzijds het gebrek aan medico-Iegale kennis en de beperkte medewerking van de behandelende artsen. Huisartsen en tandartsen ervaren dit als een doorgeschoven opdracht binnen de drukke praktijkvoering.
Overigens wordt de schade welke na uitspraak of vonnis niet integraal werd vergoed en wordt afgewenteld op het slachtoffer vervolgens opnieuw aangeboden via Art. 136 §2 RIZIV - Wet 14 juli 1994 conventie ziekenfondsen Assuralia waarvan de overheid, de samenleving en de belasting betaler de dupe zijn en dit levenslang.
Is elke expert onafhankelijk?
Gebrek aan onafhankelijkheid en onpartijdigheid hypothekeert steeds meer de rechtvaardigheid van een procesgang. Voornamelijk in het medische vakgebied blijkt de economische relatie welke bestaat tussen een verzekeringsexpert en zijn verzekeringsmaatschappij oorzaak te zijn van diverse belangenconflicten als het handelt over een niet te verwaarlozen bron van inkomsten van de aangestelde verzekeringsexpert. Van zodra een verzekeringsexpert echter wordt aangesteld als gerechtsexpert, wordt het geweer van schouder veranderd en gelden plots geen verzekeringsbarema's meer.
Besluit
De overheid blijkt niet over de nodige mechanismen te beschikken om deze verzekeringsartsen te bestraffen. Er zouden sancties dienen te worden opgelegd tegen verzekeringsartsen die doelbewust een verkeerde interpretatie geven aan onder andere barema's van de Belgische schaal tot vaststelling van de graad van invaliditeit om schadevergoeding te weigeren, of anderzijds schadegevallen minimaliseren alwaar schade, causaliteit en gevolg in het schadegeval duidelijk wordt aangetoond.
Geneeskunde is geen exacte wetenschap en een diagnose zal zelden met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kunnen bewezen worden.
Dit staat echter de rechters en gerechtsdeskundigen niet in de weg om slachtoffers van lichamelijke schade een billijke integrale schadevergoeding te kunnen toekennen op basis van gangbare vergoedingssystemen en reglementeringen.
De invulling van een nieuwe wet zal ons daarbij voorlopig niet kunnen helpen.
