Moeders met hersenletsel te voet naar Straatsburg - wie helpt hen ?
JONGE MOEDERS TREKKEN AAN DE ALARMBEL :
“WIJ HEBBEN NU HULP NODIG MET ONZE PEUTERS”
OVERHEID HOUDT VERZEKERINGSBEDROG MEE IN STAND, INVALIDE MOEDERS TREKKEN TE VOET NAAR STRAATSBURG
Wat vaak over het hoofd gezien wordt bij ongevallen, is dat niet alleen het slachtoffer, maar de hele familie mee slachtoffer wordt. Vaak zijn het de kinderen, die de prijs moeten betalen. Zeker als er sprake is van verzekeringsbedrog, waarbij de verzekeringen weigeren om de nodige hulp door derden te voorzien. Liesbeth Minne, slachtoffer van gerechtsdeskundige Chris Dillen & co, en Anke Santens, slachtoffer van gerechtsdeskundige Philippe Tack & co, hebben 2 zaken gemeenschappelijk : beiden liepen ze traumatisch hersenletsel op, en beiden hebben ze een jong dochtertje, waar ze zonder hulp niet voor kunnen zorgen. Stop Misbruik Verzekeringen ondersteunt beide jonge moeders in hun streven naar het bekomen van de nodige hulp, behandeling én een eerlijke vergoeding voor hun letselschade.
ONZE MOEDERS MOETEN VOOR ALLES OPDRAAIEN
“Om de haverklap moet ik mijn moeder bellen om te komen helpen,” zegt Liesbeth Minne. “Zonder haar hulp zou ik het niet redden. Ik heb een pracht van een dochter waar ik niets mee kan doen, niet van kan genieten, omdat ik voortdurend moe ben en pijn heb. Het tempo van een driejarige is gewoon te snel voor me, ik kan dat niet aan. Het zou al een groot verschil maken mocht er wat huishoudhulp mogelijk zijn. Zo zou ik daar tenminste niet door
hoeven te overbelasten. Voor mijn moeder wordt het steeds lastiger ook, om bij te springen. Mijn moeder werd zelf ernstig gewond tijdens het ongeval, waarbij ikzelf hersenletsel opliep en mijn vader kwam te overlijden. Zij is ook invalide en kreeg ook nooit de hulp en vergoeding waar ze recht op heeft door het verzekeringsbedrog. Hoe moet dat later, als mijn moeder niet meer kan helpen ? Yana is nu een maand weg, naar Spanje, op vakantie met oma,
zodat ik terug kan rusten. Mits de nodige hulp zou ik misschien zelf eens kunnen met Yana van een vakantie genieten.”
Bij Anke Santens is de situatie nog schrijnender. “Mijn moeder kan niet zomaar een dagje komen bijspringen. Ze woont op 600 km van ons. Als ik dus hulp nodig heb met Anaya, ben ik verplicht mijn dochtertje meteen voor een maand bij mijn moeder te laten want een rit heen en terug alleen al, kost 200 euro en is bovendien fysiek zeer belastend. Mijn kind wordt gewoonweg door een ander opgevoed. Wil ik 2 uur hulp per dag ‘s morgens,
enkel om haar een ontbijt te geven en te wassen en te kleden, dan kost me dat 25 euro per dag of 900 euro per maand – in het zwart betaald. Als ik dat officieel moet betalen is het tarief 27 euro per uur of 54 euro per dag. Dat is gewoonweg onbetaalbaar met een invaliditeitsuitkering. Ik ben het beu om schulden te maken om te kunnen met mijn kind samenwonen en om voortdurend vrijwilligers te vinden die kunnen komen helpen. Wij hebben geen leven, wij overleven, wij hebben nul privacy. Hoe moet je dan genezen ? Het voorbije jaar heb ik Anaya misschien 3 of 4 maanden bij me gehad. De rest van het jaar moest ik bij mijn moeder gaan inwonen of was Anaya alleen bij mijn moeder. En dan zijn de paarden weer alleen en moet ik daar de nodige hulp voor betalen. Al 5 jaar lang is dat zo. Het is onmenselijk gewoonweg.”
ONZE KINDEREN ONTWIKKELEN ANGST EN ONZEKERHEID
“Yana krijgt regelmatig paniekaanvallen. Ze begrijpt niet waarom mama weeral in de zetel ligt, of niet met haar kan spelen, of haar wegduwt. Ze voelt mijn pijn en stress aan en neemt die over. Het is ondraaglijk om dit als moeder te moeten aanzien, dag na dag. Het schuldgevoel is enorm,” vertelt Liesbeth Minne.
“Als er geen hulp is, ligt Anaya op dagen dat het minder gaat, soms tot 11 uur in haar bed, zonder eten, zonder drinken. Soms heb ik ’s morgens de energie niet om te stappen, zie ik alles dubbel, en kan ik haar niet uit bed heffen. Toen ze klein was en ik haar meer moest dragen, zijn we meermaals gevallen. Het is een mirakel dat ze zich nooit ernstig bezeerd heeft. Een kwartier kan ik me met haar bezig houden, dan heb ik een pauze nodig. Vooral het lawaai kan ik niet verdragen, ook al is ze heel lief en rustig. Ik heb o.m. hyperacousie tgv ongeval.
Ik kan de uren niet meer tellen, dat Anaya al wenend en schreeuwend op de deur stond te bonken, omdat ze bij mama wilde zijn, maar mama haar moest afzonderen om de koppijn te onderdrukken. Dat kind voelt zich voortdurend afgewezen. Ik leef zo niet meer verder, ik moet daar gewoonweg iets aan doen,” zegt Anke Santens.
VERZEKERINGEN DOOF VOOR VRAGEN SLACHTOFFERS TOT HULP DOOR DERDEN
Verzekering AG is op de hoogte van de situatie van Anke. Toch laat ze al 5 jaar na om de nodige hulp te voorzien. “We leven als beesten,” zegt Anke, “en ze weten het. Geld is het enige dat telt voor AG.”
Ook de rechtbank weet van de problemen af. “Daar zegt de rechter dat hij niets kan beslissen tot hij een deskundigenverslag heeft dat de hulp door derden bevestigt,” aldus Anke. “En de experts beweren dat ik alles lieg en verzin.”
“Ik kreeg een vals verslag van o.m. Chris Dillen. Daarin heeft hij me genezen verklaard !!! Zo is
er nooit een reserve voorzien voor hulp door derden. Dit moet rechtgezet worden, mijn
dochtertje heeft al veel te lang moeten opdraaien voor het bedrog dat door corrupte artsen
gepleegd wordt,” zegt Liesbeth Minne.
OVERHEID NEEMT GEEN MAATREGELEN OM MEDISCHE CORRUPTIE IN JUSTITIE TE STOPPEN
Liesbeth en Anke hebben beiden meermaals de bevoegde ministers Geens en De Block
aangeschreven. “Officieel luidt het, dat alle brieven beantwoord worden. Maar ik heb nog
nooit een antwoord van 1 van beiden ontvangen,” zegt Liesbeth.
“Mijn eerste brief aan Geens en De Block dateert intussen van maanden geleden. Ook ik
heb nog nooit een antwoord ontvangen. Het kan hen niets schelen, wat er met de mensen
gebeurt. Ze ondernemen niets. Zo houden ze het verzekeringsbedrog mee in stand,”
aldus Anke.
KLACHT TEGEN DE BELGISCHE OVERHEID BIJ HET EUROPESE HOF VOOR DE MENSENRECHTEN IN STRAATSBURG
Beide moeders hebben nu beslist om een klacht in te dienen tegen de Belgische overheid
bij het Europese Hof voor de Mensenrechten in Straatsburg.
“De manier waarop medische expertises in België verlopen, waarbij corrupte artsen tegelijk
kunnen optreden voor verzekeringen en rechtbanken, waarbij de rechters weinig tot
geen controle uitoefenen op het werk van de gerechtsdeskundigen onder het motto
“ik ben geen arts”, waarbij sancties in geval van bedrog onbestaande zijn, waarbij de Orde
van Geneesheren de medische corruptie in justitie toedekt, waarbij er geen meldpunt voor
slachtoffers bestaat of een tuchtrechtbank voor experts die bedrog plegen, houdt een schending in van artikel 6 EVRM,” zegt Liesbeth.
“Als er iets is dat ik de voorbije 5 jaar geleerd heb, dan is het wel dat het onmogelijk is
in België om een eerlijke medische expertise te bekomen. Het recht op verdediging wordt
voortdurend geschonden. De rechtbank kijkt toe, en zwijgt,” bevestigt Anke. “Ik zal er alles
aan doen om er voor te zorgen dat mijn dochtertje daar niet het slachtoffer van blijft.”
TE VOET NAAR STRAATSBURG
Om de mensen bewust te maken van de gevolgen van hersenletsel op het dagelijkse leven
en om bewustwording te creëren rond de medische corruptie in justitie, hebben de beide
moeders beslist om te voet naar Straatsburg te trekken.
“Vandaag heb ik de route afgewerkt,” vertelt Liesbeth. “We gaan bijna een maand onderweg
zijn, want lang of veel stappen kunnen we niet. Ikzelf stap nog met een rolator. Maar alles
is beter dan in mijn zetel te blijven liggen en telkens weer dat niet-begrijpende en bange
gezichtje van mijn dochtertje te moeten zien. Ik kan er niet meer tegen. Het is genoeg geweest.
Ook al moet ik kruipen tot Straatsburg.”
“Ik vraag al 5 jaar lang om hulp. AG had nochtans 4 uur hulp per dag toegezegd, maar
toen ze begrepen hadden dat het een blijvend letsel betrof, trokken ze deze belofte in.
Het is duidelijk : vragen helpt niet. Dan moet je andere manieren zoeken. Als de overheid
het niet erg vindt om jaarlijks 2 à 3 miljard euro te betalen aan invaliditeitsuitkeringen
voor mensen die door de verzekeringen bedrogen worden en NIET die vergoeding krijgen
waar ze nochtans recht op hebben, dan mag de overheid ook voor onze noden instaan.
Blijkbaar hebben ze toch geld te veel, als ze voor verzekeringsbedrog willen betalen.”
Het Belgisch rechtssysteem krijgt nog 1 kans om een duidelijk signaal te sturen inzake
de medische corruptie in justitie. “Op 11 augustus spreekt de rechtbank zich opnieuw uit
over mijn dossier. 4 x heeft de rechtbank beslist dat Tack eerlijk was en zijn werk mocht
verderzetten – terwijl hij openlijk in het gezicht van de rechter zat te liegen. De rechtbank
heeft nu weer een nieuwe bundel bewijzen van het bedrog ontvangen. Ik heb met
Liesbeth afgesproken dat we de uitspraak van de rechtbank nog zullen afwachten.
Komt er geen duidelijk signaal, en vooral geen hulp door derden, dan trekken we
eind oktober naar Straatsburg. We wachten niet meer. We hebben al veel te lang
gewacht, en gezwegen.”
OPROEP NAAR ANDERE SLACHTOFFERS
Stop Misbruik Verzekeringen wil langs deze weg een oproep lanceren naar de andere
slachtoffers van medische corruptie in justitie : meldt jullie dossier aan op de site,
en sluit jullie aan bij de Mars voor Justitie / tegen Corruptie. We kunnen bijstand verlenen
voor het opstellen van de klacht bij het Europese Hof voor de Mensenrechten.
Ook mensen die uit solidariteit met Liesbeth en Anke het traject willen meestappen,
of een deeltje ervan, kunnen zich aanmelden. Fiets-, wandel-, natuurverenigingen
kunnen de jonge moeders een weekend morele bijstand geven.
In bijlage de route die de jonge moeders zullen volgen. Mensen die onderdak willen
bieden of een maaltijd willen voorzien onderweg, mogen dit steeds laten weten via info@stopmisbruikverzekeringen.be.
