Het dossier SANTENS/AG : laat AG de boel ontploffen of kiest AG voor redelijkheid ?
Op 2 april 2014 besliste de rechtbank in het dossier SANTENS/AG dat er een nieuwe expertise diende te gebeuren. De 2de gerechtsdeskundige bevestigde eind januari 2015 bij voorverslag de besluiten van de 1ste gerechtsdeskundige. Anke Santens diende hierop een verzoekschrift in. Op 27 februari 2015 riep de politierechtbank alle betrokkenen in het dossier SANTENS/AG op. Anke Santens verzocht voor de 2de keer al, om de vervanging van de aangestelde gerechtsdeskundige. Ook wenste ze een voorschot te bekomen om de nodige behandeling verder te kunnen zetten, de nodige hulp door derden te kunnen bekomen om verdere verergering van de letsels te kunnen bekomen, een advocaat te kunnen bekostigen en het behouden van haar gezinswoning en werklocatie. De politierechtbank wees alle vragen af en behield het vertrouwen in de gerechtsdeskundige. Een interview met Anke Santens.
SMV : Wat is je gevoel na deze beslissing ?
Santens : Vooral ongeloof. Aan de ene kant heb ik zoiets van : Wat heeft de rechter eigenlijk nog meer nodig na het lezen van alle argumenten die hem overgemaakt werden ? Aan de andere kant begrijp ik zijn standpunt. Geen enkele rechter zal staan springen om partijdigheid door een gerechtsdeskundige te erkennen. Dat is nog nooit gebeurd. De rechter is boven alles een jurist. En een jurist heeft bikkelharde zwart op wit bewijzen nodig. Het feit dat het bewijs juist in de medische besluitvorming ligt, en dat die enkel door gerechtsdeskundigen (de betrokken partij !) beoordeeld kan worden, maakt dat de partijdigheid van artsen-gerechtsdeskundigen bewijzen, onmogelijk gemaakt wordt. Geen enkele gerechtsdeskundige gaat een andere gerechtsdeskundige van partijdigheid beschuldigen.
SMV : Hoe verliep het contact met de rechter tijdens de zitting ?
Santens : De rechter was vriendelijk, correct en beleefd. Hij luisterde naar wat ik zei. Hij zei dat hij begreep dat er ernstige gezondheidsproblemen waren, maar dat ze voor hem onvoldoende bewezen waren, nu mijn versie het omgekeerde zegt van wat de gerechtsdeskundige beweert. Toen ik verwees naar 200 blz. medische opmerkingen, die de letsels in causaal verband met het ongeval bewijzen, zei hij "ik ben geen arts, ik spreek me daar niet over uit, ik vertrouw daarvoor op de gerechtsdeskundige". Rechters zijn inderdaad geen artsen. Maar ze kunnen wel lezen. Ik verwees ook naar het structureel bedrog in medische expertises bij de zgn. onzichtbare letsels, en zei hem dat gerechtsdeskundigen systematisch oordelen dat er geen letsels zijn in geval van whiplash, diffuse axonale schade, hypofyseletsel, bijnierschorsinsufficiëntie, CVS, fibromyalgie, PTSS, en andere 'onzichtbare' letsels.
SMV : Hoe reageerde de rechter daarop ?
Santens : De rechter gelooft niet in structureel bedrog bij onzichtbare letsels. Hij gaat er van uit dat gerechtsdeskundigen hun werk eerlijk en onpartijdig uitvoeren. De rechter zei op de vorige zitting begin oktober 2014, toen ik voor de 1ste keer de vervanging van de deskundige vroeg, dat ik spoken zag. Maar toen zei hij zelf ook "hij zal u wel 20 % geven, heb eens een beetje geduld". 20 % is een lachertje, maar zelfs dat werd niet toegekend. De gerechtsdeskundige deed goed zijn best om de rechter te overtuigen dat ik een psychische stoornis heb en depressief ben. Dat is de gebruikelijke strategie als slachtoffers niet akkoord zijn met een gerechtsdeskundige. Ze maken er een psychiatrisch geval of een "Don Quichote" van. Ze schilderen het beeld van iemand die vecht tegen het systeem, niet kan omgaan met autoriteit, er van houdt om mensen zwart te maken, zijn of haar ongelijk niet kan aanvaarden, enz.. Je kan toch moeilijk van mensen verwachten dat ze zeggen "O u erkent mijn letsels niet, ik ben alles kwijt wat ik had, moest zelfs mijn huis verkopen om kosten te kunnen blijven dragen, ik kan niet voor mijn gezin zorgen of werken, maar geen probleem 't is ok" ? Ik ben de eerste om te zeggen, als je bijvoorbeeld recht hebt op 80 % en je krijgt 70 of 75 %, dat je niet moet muggenziften. Ik ben de laatste om het onderste uit de kan te zoeken. In onze begroting zijn we bij ieder aangetoond letsel uitgegaan van het MINIMUM dat de Europese Schaal voor Invaliditeit voorziet. Het minimum, niet het maximum.
De gerechtsdeskundige wees de rechter ook op mijn medewerking aan SMV. De rechter was niet akkoord met mijn medewerking aan SMV en vond dit onverstandig. Anderzijds legde hij geen druk op mij om mijn bijdrage aan SMV te stoppen. Ik had eerder het gevoel dat hij het goed bedoelde, in de zin van : pas op dat je je verdediging geen schade toebrengt door je in te laten met een bende ruziestokers. Hij vond de site Stop Misbruik Verzekeringen ongepast. Hij vond het ook ongepast dat SMV gerechtsdeskundigen contacteert en hen om toelichting vraagt bij vermeende bedrogdossiers. Hij zei dat dat niet de taak van slachtoffers was en dat dit een gebrek aan respect was tov de gerechtsdeskundigen. Ik had het gevoel dat de rechter SMV als een aanval op het gerecht ziet. Ik heb hierop geantwoord dat dat niet het geval is en dat de site zich richt tegen koopbare gerechtsdeskundigen, die verslagen op maat van verzekeringen opstellen - niet tegen de rechtbanken op zich.
SMV : Wat is jouw mening hierover ?
Santens : De rechter heeft alle recht op zijn eigen mening. Hij mag zijn mening geven over SMV. Als hij niet akkoord is met SMV, mag hij dat zeggen. Hij doet daar niets mis mee. Integendeel, zo zijn ieders standpunten duidelijk. Ik denk dat de rechter die mijn dossier behandelt, oprecht gelooft in de goede werking van justitie. Ik denk dat koopbare gerechtsdeskundigen niet passen in het beeld dat de rechter heeft van een goede werking van justitie. Iedereen is vrij te denken en geloven wat hij of zij wil. SMV bestaat, maar niet iedereen hoeft daar mee akkoord te zijn. De zaken die op de site gemeld worden, kunnen pas bevestigd of ontkend worden na een diepgaand onderzoek. Tot dusver werden de feiten nog nooit onderzocht. Dus is het woord tegen woord: het woord van de slachtoffers die spreken over bedrog, en het woord van de gerechtsdeskundigen die menen dat het allemaal Don Quichote's zijn met psychiatrische problemen. Iedereen is onschuldig tot het tegendeel bewezen is ...
SMV : Wat is de oplossing hiervoor ?
Santens : De discussie kan eenvoudig beslecht worden door alle dossiers van de betrokken koopbare gerechtsdeskundigen op te vragen, naast elkaar te leggen, en te kijken wat de besluiten zijn bij onzichtbare letsels. Dat is de enige manier om het bewijs van het structureel bedrog te leveren. Als er volgens honderden, misschien zelfs duizenden academische studies in 15 % van de gevallen met hersenletsel sprake is van levenslange en blijvende invaliditeit, en er in de helft van de gevallen ook hormonale problemen bestaan, dan moet dit in principe bevestigd worden in de medische besluiten van de gerechtsdeskundigen en blijken uit de toegekende percentages invaliditeit en arbeidsongeschiktheid. In de praktijk is dat niet zo. Ze besluiten systematisch tot simulatie en aggravatie en sturen mensen naar psychiaters in plaats van naar endocrinologen. Dit is eenvoudig aan te tonen. Maar dit vraagt politieke wil en het zal een tijdrovend proces zijn. Het gaat over duizenden dossiers.
SMV : Hoe reageerde de gerechtsdeskundige op SMV ?
Santens : Hij dreigde met een klacht. Hij zei dat de vermelde artsen bezig waren om een strafklacht in te dienen tegen SMV en dat er hoge schadevergoeding zou gevraagd worden en dat ik maar beter kon stoppen met informatie delen en helpen ervoor te zorgen dat de site verdwijnt.
SMV : Dat ben je dus niet van plan ?
Santens : Ik denk dat ieder het recht heeft op vrije meningsuiting. De problematiek bestaat al te lang en heeft al te veel slachtoffers gemaakt om dit onderwerp blijven in de doofpot te steken. Ik denk ook dat SMV open en transparant is. Iedere gerechtsdeskundige wordt verwittigd. Iedere gerechtsdeskundige krijgt de kans om zijn standpunt over te maken. Als zij niet antwoorden, niets bevestigen of betwisten, kunnen ze nadien moeilijk beweren dat er onjuistheden op de site staan. Moest ikzelf op de Zwart Lijst terechtkomen, en moest ik menen dat dit onterecht is, dan zou ik de betrokkenen uitnodigen om eens mijn dossiers en besluiten te komen bekijken. Daarmee zou de kous af zijn. In de plaats daarvan, gaat het bedrog gewoon voort en wordt iedere dialoog afgewezen. De verantwoordelijke ministers en organen zoals de Orde van Geneesheren, HRJ, Ombudsdienst Verzekeringen, ... ondernemen geen stappen. Dan vraag je er op de duur om, dat mensen zelf informatie beginnen te bundelen. SMV bestaat omdat de verantwoordelijken voor de materie geen stappen ondernemen om mensen tegen dit bedrog te beschermen. Niemand kan het nog normaal vinden dat mensen die al jarenlang volledig arbeidsongeschikt of invalide zijn verklaard, met 1 à 5 % naar huis gestuurd worden en na een jaar zgz. geconsolideerd zijn. Ik denk dat de sector er baat bij heeft, om zelf eens grote kuis te houden. Want vroeg of laat wordt dit onderzocht. Je kan mensen niet kwalijk nemen om op de duur een dergelijk misbruik op zo'n grote schaal, en dan nog in justitie !!, aan de kaak te stellen. We leven niet in Iran of Irak. We leven in België. Evenmin leven we in de middeleeuwen. We leven in de 21ste eeuw. In Nederland is het zo dat het bedrog door gerechtsdeskundigen ook vanuit politieke hoek openlijk erkend is en bespreekbaar is. Iets dat officieel niet zou bestaan, kan je ook niet veranderen. Alles begint met de erkenning van het probleem. Waarom zou dat in België dan niet kunnen of mogen ? Ik zou zeggen: richt een meldpunt op, laat de hele zooi eens grondig onderzoeken, en laat ons dan eens verder kijken. Uiteindelijk staat het internet al jarenlang vol met klachten van mensen over de dubieuze praktijken van gerechtsdeskundigen - niet alleen in medische expertises, maar ook bij bouwmisdrijven edm.. Het is een soort publiek geheim waar niemand zijn vingers wil aan verbranden en waar er hard gelobby'ed wordt om alles bij het oude te laten. SMV doet niets meer dan deze klachten bundelen en mensen informatie geven om niet in de gekende valkuilen te trappen. Wil men geen klachten meer op het internet over koopbare gerechtsdeskundigen, dan zijn er 2 mogelijkheden : ofwel doen ze hun werk eerlijk zoals het hoort en zetten ze hun fouten recht, ofwel moet je een nationale internet censuur invoeren over dit onderwerp. Het feit dat er geen klachten zouden zijn over koopbare gerechtsdeskundigen, als ze eerlijk zouden zijn, lijkt iedereen blijkbaar te ontgaan. De slachtoffers van het bedrog zijn de boodschappers - niet de daders. Een beetje introspectie bij de gerechtsdeskundigen zou geen kwaad kunnen. Vanuit de rechtbanken kan SMV juist gezien worden als een kans om het anders en beter te doen naar de toekomst toe. Kritiek leveren is niet ons doel. Wel oplossingen aanreiken.
SMV : Hoe reageerde de gerechtsdeskundige op je medische argumenten ?
Santens : Enerzijds met mooie woorden over zijn 'grondigheid' en 'onpartijdigheid', anderzijds met leugens. Ik vind het jammer dat ik de zitting niet opgenomen heb. De standpunten die de gerechtsdeskundige op de zitting verkondigde, zijn soms echt te gek voor woorden en bij momenten een arts onwaardig. Het probleem is, dat de rechter dit allemaal als "waar" aanvaardt - gewoon omdat de gerechtsdeskundige het zegt ...
SMV : Kan je enkele voorbeelden geven ?
Santens : Ivm bijnierschorsinsufficiëntie, legde ik diverse bloedonderzoeken voor. Deze van kort na het ongeval, lieten een waarde van 180 zien voor cortisol. Dat was midden 2014 maar 35 meer. Hierop zei de gerechtsdeskundige dat hij deze 'niet ontvangen' had. Toen ik zei dat ik ze 2 x doorgestuurd had, volhardde hij in zijn leugen. 't Was al de eerste keer niet meer dat hij stukken zgz. 'niet ontvangen' had. Ook zo'n typische bedrogstrategie die we in zo veel dossiers zien opduiken... Ik nam daarop het medisch dossier uit de bundel van de rechter - een stuk dus dat de gerechtsdeskundige ook heeft - en wees hem aan waar de bloedresultaten stonden. Toen zei hij 'ik ben niet gespecialiseerd om dit te interpreteren'. Dan lijkt het mij logisch om een specialist hiervoor aan te stellen, in plaats van het letsel, dat toch een blijvende invaliditeit geeft van 25 %, dood te zwijgen en er geen melding van te maken in zijn verslag. Dus vroeg ik aan de rechter om een bijkomende expertise door een endocrinoloog. Dat was absoluut niet nodig vond de gerechtsdeskundige. Zijn argument was dat 'bloed- en urine onderzoeken gemanipuleerd kunnen worden'. Hallo ... waar is dan je geloofwaardigheid als gerechtsdeskundige als je je tot dergelijke argumenten verlaagt ? Alsof iedere arts in België complotteert om bloed- en urine onderzoeken te manipuleren ? Dit al sinds kort na het ongeval ? Of nog: diffuse axonale schade bewezen door Q-EEG. Dit was volgens hem "niet precies genoeg" en gaf te veel "valse positieven". Dat is wat bijna alle gerechtsdeskundigen beweren. Nog nooit werd Q-EEG in België als bewijs van hersenletsel aanvaard. Nochtans is Q-EEG al meer dan 40 jaar uitgebreid getest, bewezen, noem maar op en algemeen aanvaard als bewijs van hersenletsel. 150.000 studies zijn al verschenen. In buitenlandse rechtbanken is Q-EEG als bewijs aanvaard. Waarom in België dan niet ? Verzekeringen gebruiken dit zelf meer en meer zelf als ze fraude vermoeden. Dus als een Q-EEG geen afwijkingen laat zien, telt de Q-EEG wel als bewijs. Als een Q-EEG wel afwijkingen laat zien, telt de Q-EEG niet als bewijs. 't Is een beetje belachelijk hé. In de beginjaren van de MRI beelden was het juist dezelfde discussie. Er was meer op te zien dan op een RX of CT scan, dus de verzekeringsartsen en gerechtsdeskundigen wezen dat af. Net zoals MRI niet eeuwig kon afgewezen worden, kan je Q-EEG niet blijven afwijzen. Maar de gerechtsdeskundige ging nog een stapje verder: hij beschuldigde ten overstaan van de rechter en de griffier het team van Brai2n dat zij de Q-EEG resultaten subjectief interpreteren ! Zwart maken van collega's ? Dr. Tony Van Havenbergh is wel een gerespecteerd neurochirurg ... En dhr. Jan Ost werkte jarenlang zij aan zij met Professor Dirk De Ridder, dé internationale autoriteit op het vlak van neurofeedback met wereldwijde faam. Hoe dat strookt met de 'waardigheid van het ambt' ? Ook de 2 endocrinologen die me groeihormoon voorschrijven, werden beschuldigd van onkunde. Een werd serieus door het slijk gehaald. Ik neem groeihormoon als ik er het geld voor heb, de weken dat ik het neem, heb ik een betere concentratie en is mijn hart stabiel. Is er geen geld voor het medicament, dan lig ik de hele dag terug plat, slaat mijn hart terug op hol en krijg ik na enkele dagen terug een verkoudheid, bronchite, maagpijn, darmklachten, noem maar op. Daaruit kan je toch afleiden dat de behandeling noodzakelijk is ? Niet dus volgens deze gerechtsdeskundige - die enkele minuten eerder zelf aangaf dat hij niet bekwaam was om de bloedonderzoeken te interpreteren. Maar hij wist wel heel zeker dat het 'psychisch' was.
SMV : Hoe reageerde de rechter op de medische argumenten van jullie beiden ?
Santens: Hij luisterde. Uiteindelijk zei de rechter dat er stap voor stap gewerkt moest worden en dat er eerst een nieuwe radiologische studie moest uitgevoerd worden.
SMV : Is dat nuttig ?
Santens: Nee, dat is niet nuttig. Dat is kostbaar tijdsverlies. Want het nekletsel werd zowel door de verzekering als door de gerechtsdeskundige zelf erkend, staat ook op papier, al sinds een maand na ongeval. Voor diffuse axonale schade liggen Q-EEG's voor, naast evenwichtstests, diverse medische verslagen voor ivm verminderd zicht, verstoorde proprioceptie, edm.. Er is een verslag dat dateert van 2 maanden na het ongeval dat hersenletsel bevestigt. Op basis daarvan kon men jaren geleden al, perfect de diagnose stellen. Het is een kwestie van niet willen, meer niet. Iedere arts die mijn dossier bestudeert, komt tot hetzelfde besluit. Enkel de gerechtsdeskundigen hebben een andere mening. Dat stemt tot nadenken.
SMV : Dus de gerechtsdeskundige én de verzekering hadden het luik nekletsel erkend ?
Santens : Ja.
SMV : Hoe verantwoordde de gerechtsdeskundige dan zijn ommezwaai naar "geen letsel" ?
Santens : Hij zei tegen de rechter dat hij "van mening mocht veranderen".
SMV : Wat zei de rechter daarop ?
Santens : Dat hij inderdaad het recht had om van mening te veranderen. En dat een radioloog nu eerst de beelden moest herbekijken. De rechter beval een second opinion. En zei dat de verzekering haar hele medisch dossier moest overmaken. Tot op vandaag weigert AG dat te doen, ondanks herhaaldelijk aandringen.
SMV : Hoe reageerde de gerechtsdeskundige daarop ?
Santens : Eerst zei hij dat "de beelden al de ronde gedaan hadden doorheen het ganse land" en dat "iedereen zou vaststellen dat er geen letsels te zien zouden zijn". Daarna zei hij dat het "bijzonder moeilijk zou zijn om nog een radioloog te vinden die zou willen de expertise uitvoeren", omwille dus van het feit dat mijn dossier op SMV staat. Hij besloot dat een radiologische studie "de expertise met 9 maanden zou rekken" omdat radiologen "zeer druk bezet zijn".
SMV : Als alle radiologen inderdaad alle beelden al bekeken hebben, kan er dan nog sprake zijn van een objectieve studie ?
Santens : Dat is een vraag die ik me inderdaad ook stel. Ik heb hierop aan de rechter voorgesteld om een radioloog uit het buitenland te willen aanstellen.
SMV : En hoe reageerde de deskundige daarop ?
Santens : Dat dit gekkenwerk zou zijn omdat alle protocollen dan vertaald zouden moeten worden. Hij was daar tegen. België is een klein land. De radiologen met faam zijn verbonden aan de universiteiten. Aan dezelfde universiteiten die de opleidingen voor verzekeringsartsen en gerechtsdeskundigen organiseren. In het buitenland hebben Belgische gerechtsdeskundigen en verzekeringen minder zicht op wie in hun voordeel zal oordelen.
SMV : En hoe reageerde de rechter daarop ?
Santens : Dat hij vertrouwen had in het onpartijdig karakter van de deskundigen. Dat het niet nodig was om een expert uit het buitenland aan te stellen. Hij stelde zelf een radioloog voor en liet de vrije keuze aan de gerechtsdeskundige mocht de eerste keuze afhaken.
SMV : Hoe komt het dat zo'n radiologische studie 9 maanden duurt ?
Santens : Deze vraag stel ik me ook. Het beoordelen van de beelden duurt een kwartier, half uur misschien. In geval van discussie met de eigen radioloog en de radioloog van de verzekering, misschien een uur.
SMV : Wat zijn de gevolgen van dit nieuwe uitstel in jouw dossier ?
Santens : Dat ik mijn behandeling niet kan verder zetten. Dat ik niet kan genezen. Dat ik daardoor niet zwanger kan worden. Dat er geen broertje of zusje kan komen voor mijn dochtertje. Dat er geen hulp door derden mogelijk blijft. Dat mijn kind er het slachtoffer van is. Sommige dagen, als er geen geld is voor medicatie, ben ik zo slecht dat ik er zelf niet voor kan zorgen. Dat de bank de inbeslagnameprocedure van onze thuis verder zet en dat ik geen voorschot kan bekomen om dit af te wenden. Dat ik zo het werk niet kan hernemen en niet zelf voor een inkomen kan zorgen. Dat mijn laatste beetje rechtsbijstandbudget hierdoor opgesoupeerd zal worden, waardoor ik zonder verdediging zal vallen.
SMV : Weet de rechter hiervan ?
Santens : Ja. Ik heb hem zelfs gevraagd of hij besefte wat de gevolgen waren op ons leven van zijn beslissing.
SMV : Wat antwoordde hij daarop ?
Santens : Mijn motto is: doe wel en zie niet om.
SMV : Hoe kwam dat over ?
Santens : Dat kwam in eerste instantie hard aan. Zeker als jouw gezin weer eens moet opdraaien voor alle gevolgen. Zeker na 4,5 jaar miserie, alles verliezen en dagelijkse pijn. 4,5 jaar is geen redelijke termijn meer voor evidente letsels als de mijne, die nota bene al in de maanden die volgden op het ongeval, bevestigd werden en die in honderden literatuurstudies, die overgemaakt werden, omschreven staan. En zeker met alle stukken die ingediend werden. Ik vond dat nogal gevoelloos. Maar na enkele dagen bezinktijd en afstand nemen zie ik dat anders. Hij is een jurist en hij moet recht spreken. Hij is geen liefdadigheidinstelling. Hij heeft duizenden dossiers lopen. Beeld je in dat hij zich ieder dossier aan zijn hart laat komen of persoonlijk aantrekt. Dan heeft die mens geen leven meer. Hij weet ook, als hij iemand een boete geeft, of naar de gevangenis stuurt, dat dit voor problemen zorgt voor deze mensen en hun familie. Ik denk dat hij zich daar tegen afschermt. Dat hij voor zichzelf beslist wat hij rechtvaardig vindt. En het dan loslaat. Hij heeft daarin gelijk. Dat is voor hem als rechter en als mens het beste om te doen. Moest het hem allemaal niet kunnen schelen, dan had hij het dossier laten afsluiten. Ik denk wel dat hij wil dat het juist is. Zowel voor de verzekering als voor het slachtoffer. Hij houdt het bij de feiten. En die vindt hij op vandaag blijkbaar onvoldoende bewezen.
SMV : Ben je nu de rechter aan het verdedigen die er voor zorgt dat je de komende maanden veel moeilijkheden tegemoet gaat ?
Santens : Ik verdedig hem niet. Ik ben absoluut niet akkoord met zijn beslissing. Ik vind dat hij minstens voor hulp kon zorgen en budget voor behandeling om verdere lichamelijke schade te voorkomen. Maar ik begrijp zijn standpunt. Plus, hij is niet verantwoordelijk voor het gedrag van zijn deskundigen of AG. Zij zijn uiteindelijk degenen, die al lang geleden veel kwaad hadden kunnen voorkomen. Ze plaatsen de rechtbank in een moeilijke positie. De rechtbank kan geen enkele partij dwingen om zich redelijk op te stellen.
SMV : Je denkt niet dat de rechter partijdig is ?
Santens : Nee, dat denk ik niet. De verzekering en de gerechtsdeskundige schetsen bij hem het beeld van iemand die liegt en overdrijft en die zoekt om te profiteren van de verzekering. Komt daarbij dat ik een grote mond heb. Ik kan ook niet anders. Ofwel zwijg ik en word ik met niets naar huis gestuurd en ziet onze toekomst er zeer somber uit. Ofwel spreek ik, en kan ik niet anders dan het bedrog ter sprake brengen. Ik sta op mijn strepen. Rechters houden daar niet van. Kijk naar het dossier Heyrman. Hij werd door de rechters afgestraft en kreeg 0 % omdat hij het bedrog ter sprake bracht. Tel daarbij de grote onwetendheid over diffuse axonale schade. Mensen horen 'hersenletsel' en zien meteen het beeld opduiken van iemand die een halve plant geworden is. Bij diffuse axonale schade is je verstand intact. Je wordt niet dom of zo. Alles gaat gewoon trager. Veel trager. Alsof je Alzheimer hebt. Dingen vergeten, dingen verliezen, je niet meer efficiënt kunnen organiseren, snel moe zijn, prikkelbaar zijn, aggressief uitbarsten, enz.. Maar je wordt niet dom. Dat wekt de schijn dat er met je hersenen niets fout is. En dat wordt door de verzekeringen aardig uitgebuit. Daar spelen ze op in. Plus, het is een feit dat er wel degelijk mensen bestaan, die zoeken te profiteren van een verzekering. Wat als de rechter een voorschot toekent, en wat als ik inderdaad zou liegen ? Ergens is het logisch dat hij bewijzen wil eerst. De rechter ziet volgens mij ook wel dat er een en ander niet juist zit. Hij vroeg in zijn vonnis aan de gerechtsdeskundige om zijn beslissingen beter te motiveren. Maar het onderwerp 'bedrog door gerechtsdeskundigen' is taboe. Dat merkte ik toen de uitleg van de gerechtsdeskundige over een geantidateerde brief direct als waar aanvaard werd. Ik denk dat de rechter zich wil focussen op de essentie van het verhaal : de medische letsels. En liever niet in wil gaan op bedrog. Het bedrog is niet de essentie in mijn dossier. Ik volg hierin het standpunt van de rechter. Ik vind het zelfs zeer zeer triest, dat zoiets op een rechtbank ter sprake moet komen. Maar het bedrog maakt de essentie bloot leggen, wel onmogelijk tot nu toe. Ik zwijg nu al jaren. Ik kan niet blijven zwijgen. Ik wil mijn leven terug. Aan de hand van de vragen die de rechter stelde, bleek dat hij het hele dossier gelezen had. Moest de rechter partijdig zijn, dan zou hij de moeite niet nemen om die grote pak te lezen. De rechter zei op het einde van de zitting ook : als je je letsels bewijst, zal je van mij krijgen waar je recht op hebt. Ik geloof hem. Het is een rechter die onomwonden zijn mening zegt, die zeer direct is, die streng is maar rechtvaardig, en die geen zin heeft in gezever. Hij laat zich geen blaasjes wijsmaken. Zo zei hij bijvoorbeeld tegen de gerechtsdeskundige dat hij toch een andere neuropsycholoog kon gekozen hebben. De gerechtsdeskundige stelde nl. de vaste medewerker aan van Dr. Johan Baeke. Die stelde in de 1ste expertise een vals medisch verslag op. Zijn medewerker bevestigde natuurlijk deze besluiten. Ik denk dat de rechter dat wel doorziet, maar niet wil openlijk bevestigen. Dat verwacht ik ook niet. Samengevat kan je zeggen: ik ben niet akkoord met de rechter, maar tegelijk waardeer ik hem wel. Hij is recht voor de raap. Ik denk dat hij het liefste zou hebben, dat de gerechtsdeskundige van zijn kant zijn werk eerlijk doet, en dat ik van mijn kant zwijg over bedrog. Dat alles feitelijk normaal kan verlopen. Ik vraag niets liever. De rechter gaf de gerechtsdeskundige de opdracht om een nieuw voorverslag op te stellen. Daarmee geeft hij eigenlijk de mogelijkheid aan de gerechtsdeskundige om het spel nu wel eerlijk te spelen. Als dat gebeurt, wil ik het verleden gerust in het verleden laten. Ik wil vooruit.
SMV : En zit de kans er in dat de gerechtsdeskundige nu wel eerlijk zal zijn ?
Santens : Dat betwijfel ik sterk.
SMV : Waaruit leid je dat af ?
Santens : Zijn laatste woorden op de zitting waren : Het beste dat u kan doen is eindelijk aanvaarden dat uw letsels niet erkend worden en uw leven verder zetten.
SMV : Dat is toch een duidelijk bewijs van vooringenomenheid ?
Santens : Volgens mij wel ja. Maar ik ben geen rechter.
Heeft de rechter dat gehoord ?
Santens : Ja, hij zat er bij. De griffier ook.
SMV : En hoe reageerde de rechter op deze uitspraak ?
Santens : Niet. Ik veronderstel dat hij zal wachten tot hij besluiten op papier ziet staan.
SMV : Wat gebeurt er nu ?
Santens : De rechter wil meer bewijzen. Zorgen voor meer bewijzen dus. Er is vandaag een nieuw element opgedoken in het dossier. Ik zal dit deze week voorleggen aan de gerechtsdeskundige en aan de advocaat van de verzekering. De bal ligt nu geheel in hun kamp. Ze kunnen het spel vanaf nu eerlijk spelen. In dat geval kan er op korte termijn een oplossing komen. Als beiden het pad van het bedrog blijven volgen, dan blijft er maar 1 oplossing meer over. En dat is het bedrog in mijn dossier laten onderzoeken. En daar zijn intussen veel mensen bij betrokken. Ze mogen zelf kiezen of ze het deksel van hun beerput willen halen. Ik weet maar 1 ding: ik word 39 jaar, als ik nog een kindje wil dan moet ik NU de nodige hulp en behandeling kunnen krijgen - niet binnen 5 of 10 jaar. Geld en bezittingen mogen ze afpakken. Maar mijn thuis en mijn gezin - mijn kinderen én mijn paarden - daar moet iedereen afblijven. Een man kan dat misschien moeilijk begrijpen. Maar een moeder zal perfect begrijpen wat ik bedoel.
