Veerle verliest juridische strijd van bijna een kwarteeuw
België, het land waar de wet dode letter blijft voor slachtoffers van een ongeval.
Een zoveelste schrijnend verhaal. Desondanks blijven artsen vrij spel hebben in België.
DOKTERS GAAN VRIJUIT VOOR MEDISCHE FOUTEN, VERLAMD SLACHTOFFER MOET 61.596 EURO BETALEN
BEVEREN-WAAS - Drie artsen van het AZ Nikolaas in Beveren zijn na een procedureslag van ruim 22 jaar vrijgesproken van medische fouten. De patiënte die een klacht indiende omdat de dokters een gebroken wervel over het hoofd hadden gezien, moet nu 61.000 euro betalen.
Het arrest van het hof van beroep in Antwerpen is keihard aangekomen bij Veerle Noels en haar echtgenoot Herwig Van Onckelen. Na een peperdure juridische strijd die bijna een kwarteeuw duurde, ziet hun toekomst er bijzonder somber uit. 'We hebben het arrest nog niet aandachtig kunnen lezen', zegt Herwig aangeslagen.
'Maar als ik hoor dat wij nu meer dan 61.000 euro moeten betalen aan de tegenpartij, dan krijg ik koude rillingen. Ik hoop dat we dat we dat bedrag in 61.000 keer mogen afbetalen, want zoveel geld hebben we niet. Ons hele vermogen, inclusief de erfenis van mijn ouders en mijn schoonouders, is opgegaan aan de verzorging van mijn vrouw én aan dit proces. Wij hebben dit proces grotendeels zelf moeten betalen omdat de verzekering vanaf een bepaald punt gewoon niet meer bijdroeg in de kosten.' Gebroken wervel De lijdensweg begon op 13 mei 1988. Die dag rijdt een automobilist Veerle en haar dochtertje Marijke van de weg tijdens een fietstochtje in Doel, bij Antwerpen. Met dochter Marijke is alles goed gekomen, met Veerle gaat het enkele uren na het ongeval mis. De artsen van het ziekenhuis in Beveren stelden een hele reeks botbreuken vast, maar ze hadden niet gemerkt dat Veerle ook een van haar halswervels had gebroken. Een dag na het ongeval werd ze met plotse verlammingsverschijnselen overgebracht naar het Universitair Ziekenhuis van Antwerpen. Daar ontdekten ze dat een gebroken halswervel haar ruggenmerg had beschadigd. Echtgenoot Herwig kreeg slecht nieuws van de dokters: hou er rekening mee dat uw vrouw wellicht nooit meer zal kunnen lopen. Veerle was een actieve moeder van 34 toen ze in een rolstoel belandde, verlamd vanaf haar borst. Ze diende een klacht in tegen de drie artsen die haar in het ziekenhuis van Beveren hadden behandeld. 'Het oordeel van de experts was unaniem: de verlamming van mijn vrouw had voorkomen kunnen worden als de artsen hun werk meteen naar behoren hadden gedaan', zegt Herwig. De rechtbank van eerste aanleg oordeelde in 2004 dan ook dat de artsen in de fout waren gegaan. David tegen Goliath De artsen gingen in beroep en de peperdure procedureslag kon opnieuw beginnen. 'Een gevecht van David tegen Goliath. Maar we geven ons niet gewonnen', klonken Herwig en Veerle strijdvaardig in een interview met onze krant in 2008 (zie reproductie). Zeven jaar nadat de rechter in eerste aanleg hen in het gelijk stelde, volgt nu de klap. Volgens het hof van beroep zijn de artsen van het AZ Nikolaas niet in de fout gegaan. Het hof acht het niet bewezen dat de artsen hadden moeten weten, of zelfs maar vermoeden, dat de halswervelzuil van Veerle geraakt was. 'We zijn echt knock-out geslagen. Veerle is razend, dat is begrijpelijk. We snappen het echt niet. We hebben jarenlang gevochten voor gerechtigheid. We kregen overal te horen dat het allemaal goed zou komen, dat we het gelijk aan onze kant hadden. Iedereen gaf ons gelijk. Onze advocaat, de experts en de rechters in eerste aanleg.' 'Mijn vertrouwen in de Belgische rechtstaat was al niet bijzonder groot, nu blijft er helemaal niets meer van over. Het is al niet redelijk dat een proces 22 jaar kan duren. Maar dat je gewone mensen laat opdraaien voor de kosten van een batterij advocaten van artsen is helemaal onmenselijk. Het is zinloos om in België een klacht in te dienen tegen artsen. Ze maken er gewoon een financiële uitputtingsslag van.' Veerle en Herwig weten niet hoe het nu verder moet. 'We moeten het arrest nog met onze advocaat bespreken. Ik veronderstel dat hij met de tegenpartij zal moeten gaan onderhandelen over het afbetalen van die rechtsplegingsvergoeding. We droomden ervan na het proces een eigen huisje aan de kust te kopen. Die droom ligt nu aan diggelen.'
