Het dossier VANTORRE/AXA deel 1 - het begin van een eindeloze lijdensweg
De komende weken brengen we u het verhaal achter het dossier VANTORRE/AXA.
Hierin kan u stap voor stap het verloop volgen van wat dan een objectieve, eerlijke medische expertise moet voorstellen in België.
We publiceren deze informatie voor 3 redenen :
1. mensen die in een medische expertise verzeild zitten, het signaal geven dat zij niet alleen staan in het verzekeringsbedrog en bedrog door koopbare gerechtsdeskundigen.
2. mensen die recent een ongeval hadden, waarschuwen voor wat hen te wachten staat en hen te wijzen op de valkuilen die ze zullen tegenkomen. het zijn telkens dezelfde bedrogstrategieën die toegepast worden.
3. bewustwording creëren bij politici, rechters, magistraten, huisartsen, advocaten over de meineed en schriftvervalsing praktijken die schering en inslag zijn bij gerechtelijke medische expertises en aanmanen tot maatregelen voor een betere bescherming van slachtoffers van ongevallen
AXA is op de hoogte van dit dossier. Zij weigeren het dossier te herbekijken en nemen hun verzekeringsarts in bescherming.
Het slachtoffer zelf is niet meer in staat zelf te schrijven. Haar man neemt het voor haar op.
Wat begon als een doodgewone dinsdag, is geëindigd in een nachtmerrie voor ieder die het zou meemaken dus nu was het onze beurt.
Ik vertrok zoals gewoonlijk naar mijn werk, mijn ene zoon naar zijn werk en mijn andere zoon als jobstudent naar de brouwer. Mijn vrouw had het beter, zij werkt als kinderverzorgster op een school in H. en het was voor haar dus grote vakantie.
Dinsdag 14 juli 2009 een dag om nooit meer te vergeten!
Ik kreeg plots een telefoon rond 10u van mijn zoon. Een vriend van mijn zoon was getuige van het verkeersongeval die pas was gebeurt met mijn vrouw. Ik nog niets wetende vroeg of het met de auto was. (als mijn vrouw zelf reed) Maar dat was niet zo. Mijn vrouw was nog even naar de Aldi gegaan vooraleer ze naar een begraving ging van de mam van een collega van mij.
Mijn zoon vroeg me om zo vlug mogelijk te komen, want het bleek redelijk ernstig te zijn. Mam is aangereden als ze stilstond op de hoek van de straat pa, waren zijn eerste woorden. Ze was met de mug interventie afgevoerd naar het ziekenhuis in K.
Mijn andere zoon werd ook verwittigd. Als ik in het ziekenhuis aan kwam was een van mijn zonen daar al aanwezig. Mijn vrouw lag toen nog op spoed. Stil, niets zeggende, een akelig beeld.
Ze had tal van letsels opgelopen : hersenschudding, Le FortII fractuur, schedelbasisbloeding,hypofyseletsel, wittestofletsel in de hersenen, enz. Later bleek eeg gestoord, Qeeg toont aan blijvende hersenletsel, spectscan toont significante hersenperfusie aan,diplopie,tinnitus, gehoorstoornis, geheugen en concentratiestoornissen,nekslag, dorso- lumbaaltrauma, rechter lichaamshelft contusie.
Een hele boterham dus.
Ze hebben haar dan naar intensieve gebracht. Maar tegen de avond werd ze in een kamer alleen gelegd. Bont en blauw en verdoofd door de vele pijnstillers. Wat waren wij blij als ze even haart ogen open deed.
Mijn vrouw is een tiental dagen in het ziekenhuis gebleven. Ze lag op een kamer alleen, ze moest in een verduisterende kamer liggen want ze kon haar ogen moeilijk open houden en was zo moe. Daarna terug naar huis, waar er al een ziekenhuis bed en rolwagen klaar stonden voor haar. Haar ziekenhuis bed is er meer dan 1 jaar blijven staan. Ze had zoveel evenwichtsstoornissen en pijn en ongemakken dat het beter was zich zo weinig mogelijk te verplaatsen.
Er is nooit in het ziekenhuis van K. een neuroloog geconsulteerd geweest, want ze hadden er geen. We werden ook niet doorverwezen. Veel van de blijvende letsels kon voorkomen geweest zijn, was mijn vrouw tijdig onderzocht geweest door een competente arts. Hoe sneller je bij hersenletsel met de juiste behandeling start, hoe meer kans op verbetering.
Mijn vrouw bleef maar zware pijnen en stoornissen vertonen en in plaats van beter werd ze slechter op alle vlakken. Voldoende rust houden en niets doen was de boodschap. Nu mijn vrouw al altijd een sterke vrouw geweest is, zou ze wel vlug weer te been zijn. Daar waren wij wel van overtuigd.
NIET DUS!!
