Getuigenis : Minnelijke medische expertise ( of Minnelijke medische oplichting) en evidence based me
Minnelijke medische expertise ( of Minnelijke medische oplichting)
Bron : http://www.cfsinfo.be/mme%20expertise.htm
Als het gaat over centen en procenten is ethiek,deontologie en eed van Hippocrates ver te zoeken. Waar halen die mensen de arrogantie vandaan om de protocols van echte specialisten die dag in,dag uit met de problematiek bezig zijn te bekritiseren en te bekladden
Als de oorzaak van een aandoening niet bekend is, roepen verzekeringsartsen nog al snel dat het wel tussen de oren zal zitten.
Zij gaan af op wat genoemd wordt hun ‘klinische blik'. Het probleem met de klinische blik is, dat die per definitie subjectief is. Uit de wetenschappelijke literatuur blijkt dat de arts die alleen vertrouwt op zijn klinische blik en op eigen kunnen, zoekt naar een bevestiging van zijn eerste indruk en geen of te weinig betekenis hecht aan tegenbewijs. Verzekeringsgeneeskunde blijft in toenemende mate achter bij de ontwikkelingen in de medische wetenschap. Vasthouden aan het gebruik van de klinische blik alleen, terwijl door de wetenschappelijke ontwikkelingen allang is komen vast te staan dat de klinische blik onbetrouwbaar is, maakt dat verzekeringsartsen fouten maken. Daardoor zijn ze kwetsbaar voor klachten en procedures over de kwaliteit van hun beoordelingen. Artsen die het geloofssysteem vertonen: “ als wij er niet van het op de hoogte zijn”, dan bestaat het niet lijden aan een geestelijk tekort. Dit werd trouwens ook wetenschappelijk aangetoond.
En ja, verzekeringsartsen hebben altijd gelijk. Ze hoeven geen eed af te leggen,want stel je voor dat ze zich vergissen,bijscholing hoeft niet en ze zijn gevrijwaard van seniliteit en Alzheimer. Hoogtijd dus dat ze ook een driejaarlijks onderzoek ondergaan naar vakbekwaamheid en gezondheid.
En hoe wetenschappelijk of evidence based alles is vindt je op : http://tinyurl.com/y9qv9da
Wat is evidence-based medicine (EBM)?
http://www.cochrane.nl/Files/documents/FAQ%27s/7.%20Wat%20is%20EBM.pdf
Evidence-based medicine is het expliciet en afgewogen toepassen van de resultaten van goed medisch-wetenschappelijk onderzoek in de klinische praktijk. Het praktiseren van
evidence-based medicine houdt een integratie in van kennis uit onderzoek (evidence) met praktische ervaring van de zorgverlener en rekening houdend met de voorkeuren
van de patiënt om zo tot optimale zorg te komen. De methode start met het vertalen van een klinisch probleem in een beantwoordbare vraag. Aan de hand hiervan wordt
uitputtend gezocht naar het beste bewijsmateriaal dat deze vraag kan beantwoorden. De geïdentificeerde evidence wordt beoordeeld op methodologische kwaliteit aan de hand
van een checklist en de resultaten worden systematisch samengevat. Het op deze wijze tot stand gekomen resultaat wordt vervolgens toegepast in de eigen praktijksituatie of in
een te ontwikkelen richtlijn voor het klinisch handelen.
Evidence-based practice (EBP- EBM) is het uitvoeren van een handeling door een beroepsbeoefenaar op zo'n wijze dat de uitvoering is gebaseerd op de best beschikbare informatie over doelmatigheid en doeltreffendheid.
Het evidence-based practicemodel vindt als beoordelingsinstrument ingang bij overheden en verzekeraars die beroepsmatig handelen economisch willen toetsen.
Met EBP beogen beroepsbeoefenaren een rationalisatie van hun handelen, maar de term dient niet te worden verward met ‘wetenschappelijk bewijs’ of ‘wetenschappelijk effect’. Over wat als ‘wetenschappelijk bewijs’ mag gelden bestaat vaak weinig consensus, met name in de menswetenschappen vanwege de methodologische problemen die onderzoek vaak met zich meebrengt. Het meten van ‘effect’ is in de regel erg lastig door het grote aantal mogelijke derde variabelen (‘confounding variables’) die het menselijk handelen beïnvloeden. Daarom probeert evidence-based practice de rationalisatie van het handelen van de beroepsbeoefenaar met gebruikmaking van zoveel mogelijk bronnen te funderen.
Welke bron zwaarder weegt is vaak afhankelijk van machtsverhoudingen binnen een professionele sector, maar daarmee niet automatisch ‘evidence based’.
Professionele blindheid
De organisatie waarvoor een beroepsbeoefenaar werkt (kan ook een universiteit zijn ) en de daarbij behorende paradigma's beïnvloeden de visie van de hulpverlener op complexe maatschappelijke problemen en wordt aan nieuwe medewerkers soms doorgegeven als zijnde 'de waarheid' en 'de werkelijkheid' Wanneer een bepaalde visie dermate overheersend is, of wanneer er binnen een organisatie sterk op productie wordt gestuurd bestaat het risico van het ontstaan van 'foutenculturen' in die organisatie.
Practice based evidence
Als reactie op een dominante EBP stroming in de medische wetenschap is onder meer vanuit de psychiatrie het begrip 'Practice based evidence' (PBE) opgekomen. Binnen PBE, waarbij de ervaring van de beroepsbeoefenaar een belangrijke rol speelt, zijn de context van het beroepsmatig handelen en de professionele autonomie van de beroepsbeoefenaar uitgangspunt van handelen. Beslis- en denkfouten, maar ook het probleem van de professionele 'self-serving bias' (vooroordelen) vormen een valkuil bij de toepassing van dit begrip in de beroepsuitoefening.
Kritiek
Binnen de methodologie wordt de stelling "absence of evidence is not evidence for absence" gezien als één van de voornaamste argumenten om EBP te bekritiseren. De afwezigheid van bewijs is geen bewijs voor de niet-werkzaamheid van een methode, bijvoorbeeld omdat de methode nog te jong is om zichzelf wetenschappelijk te hebben kunnen bewijzen. De kritiek richting EBP houdt in dat binnen EBP alleen die behandelingen en interventies genoemd worden die dit bewijs al wel hebben geleverd, waardoor nieuwe, mogelijk beter of tevens werkzame methoden niet toegepast worden door hulpverleners simpelweg omdat ze niet genoemd worden in de EBP handboeken.
De kritiek op EBM richt zich voornamelijk op de stelling dat 'gebrek aan bewijs' niet hetzelfde is als 'gebrek aan effectiviteit' en dat hoe meer de onderzoeksgegevens worden geaggregeerd en op een hoop worden gegooid hoe moeilijker het is om patiënten uit onderzoeken (met een enkele klacht) te vergelijken met de individuele patiënt (met meerdere klachten) zoals de arts die voor zich heeft.
EBM heeft namelijk betrekking op populaties en niet op individuen. In The limits of evidence-based medicine, stelt Tonelli dat "kennis vergaard uit medische onderzoeken niet een DIRECT antwoord geven op de primaire medische vraag wat het beste is voor de betrokken patiënt". Tonelli stelt dat voorstanders van EBM vaak de waarde van medische ervaring negeren.
Publicaties in medische tijdschriften over een bepaald onderwerp hoeven geen representatief beeld op te leveren van het (gepubliceerd en niet-gepubliceerde) onderzoek m.b.t. datzelfde onderwerp. Ook kunnen belangenconflicten het beeld doen vertekenen (publicatiebias). Een recent onderzoek (2006) meldt dat zesenvijftig procent van de leden van de 170-koppige DSM-IV- en IV-R-commissie één of meer financiële verbindingen hadden met de farmaceutische industrie. Honderd procent van de leden van de subcommissies 'Stemmingsstoornissen' en 'Schizofrenie en overige psychotische stoornissen' hadden financiële banden met de farmaceutische industrie. De overige commissies die verbindingen hadden waren: FINANCIERING wetenschappelijk onderzoek (42%), consultancy (22%) en sprekersbureau (16%).
EBM richt zich alleen op onderzoek naar effectiviteit, maar bewijs van effectiviteit is geen bewijs dat de theorie achter de behandeling klopt. In de gedragstherapie, een vorm van psychologische hulpverlening die gebaseerd is op wetenschappelijk psychologisch onderzoek naar werkzaamheid en effectiviteit, is een discussie gaande of behandelingen naast bewezen effectiviteit ook theoretisch onderbouwd zouden moeten zijn of niet.
Binnen de methodologie wordt de stelling "absence of evidence is not evidence for absence" gezien als één van de voornaamste argumenten om EBM te bekritiseren[7][8]. De afwezigheid van bewijs is geen bewijs voor de niet-werkzaamheid van een methode, bijvoorbeeld omdat de methode nog te jong is om zichzelf wetenschappelijk te hebben kunnen bewijzen. De kritiek richting EBM houdt in dat binnen EBM alleen die behandelingen en interventies genoemd worden die dit bewijs al wel hebben geleverd, waardoor nieuwe, mogelijk beter of tevens werkzame methoden niet toegepast worden door hulpverleners simpelweg omdat ze niet genoemd worden in de EBM handboeken. http://nl.wikipedia.org/wiki/Evidence-based_practice
_______________________________
KB 78 ( http://www.vriendenvanlukenrita.org/Gezondheid%20en%20Bewustzijnsgroei.pdf)
Het KB’78 is bedoeld ter bescherming van de volksgezondheid maar wordt veel te eng geïnterpreteerd en soms zelfs misbruikt om het monopolie van bepaalde beroepsgroepen
in stand te houden. Dit druist in tegen het universele recht van de mens op individuele vrijheid, ook in de keuze van zijn benadering van ziekte en gezondheid.
Niemand zal ontkennen dat het KB’78 betreffende de uitoefening van de gezondheids- zorg beroepen bedoeld is als bescherming tegen het in-gevaar-brengen van de levens of de
gezondheid van onwetende en onervaren personen door mensen die beroepsmatig diensten i.v.m. gezondheidszorg aanbieden. We stellen echter duidelijk vast dat deze wet zwaar misbruikt wordt.
Door de begrippen ‘diagnose’ en ‘behandeling’ zo breed mogelijk te interpreteren probeert men krampachtig de volledige gezondheidszorg – het welzijn van de mens, het zich al of
niet goed voelen – binnen het medische terrein te houden zodat enkel een arts bevoegd is om hierover te oordelen en advies te geven.
Meningsverschillen tussen artsen en strekkingen over specifiek problemen zijn dan ook legio,want artsen blijven mensen en geen goden zoals ze van zichzelf denken.
Nochtans goed en wel beschouwd is de arts enkel opgeleid om het fysieke aspect van de mens te onderzoeken en te behandelen. Het gezondheidsgebied buiten het fysieke kan
opgedeeld worden in psychische, psychosociale, emotionele en spirituele of existentiële aspecten. En daar heeft de klassiek opgeleide arts geen kaas van gegeten. Hij heeft er weet
van, maar beschikt niet over de competentie om in die domeinen te handelen.
Er zijn psychiaters, psychologen, psychotherapeuten, counselors die dus ook geen kaas gegeten hebben van het onderzoek van de fysieke aspecten van de mens, maar hierover toch hun mening kwijt willen en gezaghebbend willen overkomen. Die lijn is het traditionele medische discours waarin ze als “arts “in de alwetende positie komen te zitten. Kennis is macht, zei men vroeger vroeger, maar ik zou het nuanceren. Anderen doen geloven dat je kennis hebt geeft je macht.
Kennis was ooit het hoogste goed. Tot het besef kwam, dat men steeds minder weet. Slechts enkelen, die menen geschapen te zijn naar het beeld en de gelijkenis van hun Schepper, verwierven het vermogen om (bijna) alles te weten en om daarmee de aarde te kunnen besturen.
Overheden en geneeskunde die ooit heersten over bevolking en gezondheid, omwille van de oppermachtig gewaande kennis, zijn die kennis kwijt en heersen voortaan bij ‘evidence’, als de marionetten, zeg maar, van zij die nu wel beslissen en die wel verstand van zaken hebben.
Als de patiënt met zijn prangende hulpvraag bij de dokter komt, stelt het hem gerust dat die man of vrouw aan de andere kant van het bureau een naam kan kleven op zijn probleem. Klevertjes scheppen orde, orde geeft structuur, structuur biedt veiligheid. Toch voor even. Want zodra het effect van het klevertje is uitgewerkt, volgt de vraag: en wat doen we er nu aan? Het meest machtige en veilige antwoord dat een arts dan kan geven is ongetwijfeld: ‘Er bestaat een pilletje dat je tien dagen moet innemen. Het doosje volledig uitnemen en dan ben je genezen.’
Laat dat nu zijn wat vele psychiaters ook als antwoord bieden op psychologische problemen. problemen waarvan men weet dat ze louter biologisch van aard zijn, maar waarvan men het wel graag wil laten geloven dat ze psychisch zijn. Of op zijn minst wil dat de patiënt het gelooft. ‘Oh u voelt zich depressief? Neem dan maar wat van deze pillen en je zal je veel beter voelen.’
Leden van het wetenschappelijk gild argumenteren dat praktijken waarvoor geen plausibele biomedische verklaring bestaat en/of die geen volledige validiteit hebben verworven op basis van wetenschappelijke studie, ongetwijfeld moeten steunen op geloof en subjectiviteit.
Het is het medisch machtskorps dat alles bij E.B.M. wil houden; dat geeft immers zekerheid en beschermt zogezegd de mens.
Het principe van ‘Evidenced Based Medicine’ heeft als oorspronkelijk doel uitwassen een overtolligheid in medisch onderzoek en behandeling evenals in de farmaceutische industrie te beperken maar wordt in de praktijk gehanteerd om de biochemische geneeskunde te beschermen en andere vormen van genezen en helen te kortwieken wegens – zogezegd – niet bewezen of onmogelijk te maken .
Experts zijn het zelf oneens over de beschikbare ‘evidence based medicine’.
Er bestaat over heel wat ziektebeelden noch een wetenschappelijke consensus over hun oorsprong, noch over hun behandeling. Zoals in heel wat andere takken van de wetenschappen is er ook in de geneeskunde sprake van een pluraliteit aan verklaringsmodellen en oplossings- strategieën.
De opvattingen van ‘evidence based medicine’ zijn in wezen opvattingen van ‘consent based medicine’ met vaak sterk utilitaristische implicaties. Wetenschappers zijn zelden onafhankelijk. Ze maken zich dan ook sterk door een hele reeks bondgenoten binnen en buiten het wetenschappelijke netwerk rondom hun project te scharen. Subsidies en subsidieerbaarheid, macht en faam, economische belangen, overtuigingskracht en retorisch talent, spelen naast het proefondervindelijke zeker ook een rol.
Daarnaast is het uitsluiten van bepaalde zienswijzen onder het motto dat ze ‘onwetenschappelijk’ zijn een kenschetsende praktijk van de gevestigde scholen en machten binnen de wetenschappelijke netwerken. Ondervinden patiënten met cvs deze theorieën niet aan den lijve? Extremisten vindt men derhalve niet enkel binnen gevestigde godsdiensten of politieke overtuigingen!’
Het strikt wetenschappelijke E.B.M. is goed voor zuiver fysieke zaken. Zodra het over een samenhang gaat van psyche, geest en ziel, bewustzijn, schiet dit meetinstrument
tekort. Je gebruikt toch ook geen meetlat in de kwantumfysica ! Omdat er nog geen specifieke maatstaven in dat gebied uitgewerkt zijn om te meten, wil niet zeggen dat dit
gebied niet bestaat. Het is niet omdat de Wet van Newton over de zwaartekracht nog niet bestond dat de zwaartekracht er niet was.
De medische erkenning is geëvolueerd van de poging om slechte beoefenaars te controleren naar de consolidatie van de gevestigde medische orde, die – via een uitgebreide politieke
en economische controle – de mogelijkheid heeft om iedereen te laten veroordelen die de dominante medische perspectieven tegenspreekt als een ‘vijand van fysische en alle lering’.
Dit wordt nog versterkt door het in het leven roepen van beroepsorden, die tegelijkertijd rechter en partij zijn en vaak verborgen belangen beschermen. De samenstelling van deze orden, waarbij nogal wat magistraten uit de diverse gerechtshoven zijn betrokken, maakt hen bovendien haast onaantastbaar .
Zelfs als mensen uit hun eigen disciplines met fundamentele kritiek aankomen of aantonen dat andere benaderingswijzen evenveel resultaat opleveren, reageert de beroepsgroep in feite als een sekte: “Alles en iedereen die niet kritiekloos onze visie accepteert, moet een (figuurlijk) kopje kleiner worden gemaakt”. De voorbeelden van dergelijke praktijken zijn legio .Daarom dat geneesheren zoveel respect vertonen bv voor de Orde, voor iets dat ze echt verachten.
In 1997 werd door de Kamer van Volksvertegenwoordigers een parlementair onderzoek opgestart met het oog op de beleidsvorming ter bestrijding van de onwettige praktijken van de sekten en van de gevaren ervan voor de samenleving en voor het individu. In het verslag wordt een nuttige definitie voorgesteld van het begrip sekte: "Groeperingen van individuen die een levensbeschouwelijke of religieuze overtuiging delen en deze overtuiging op zo’n wijze propageren of organiseren dat ze de persoonlijke integriteit en vrijheid van hun leden fundamenteel aantasten.”
Het grondrecht op levensbeschouwelijke vrijheid vraagt van de overheid een zo neutraal mogelijke opstelling. Zij kan dus geen maatregelen treffen die de menselijke vrijheid
aantasten. De overheid mag geen vertolker zijn van één specifieke levensovertuiging en kan pas optreden als er daardoor bewezen schade aan derden wordt toegebracht.
Er bestaat over heel wat ziektebeelden noch een wetenschappelijke consensus over hun oorsprong, noch over hun behandeling. Zoals in heel wat andere takken van de wetenschappen is er ook in de geneeskunde sprake van een pluraliteit aan verklaringsmodellen en oplossingsstrategieën.
Medisch
Psychiatrische lobby,Caritas en Loge gebruiken,farma maffia
Dat psychiaters constant aan hersenspoeling doen is eigenlijk onderdeel van hun beroep. Ofwel moeten ze de patiënt doen inzien dat hij heeft wat zij denken,ofwel dat de patiënt niet heeft wat de patiënt denkt. De psychiaters vinden zichzelf immers revisionair genoeg met het ontkennen van alle bestaande evidenties. Hoeft het nog gezegd dat deze mensen aartsgevaarlijk zijn en bruikbaar bij alle zaken die het daglicht eerder schuwen. Heeft men immers hun tactieken niet proberen aan te wenden voor het ontkennen van de Holocaust: manipulatie, vervorming van de feiten,de dingen anders voorstellen dan wat ze zijn,vervalsing van de feiten,zaken uitvinden,de zaken onjuist aanhalen,onderdrukking,onwettelijke interpretaties, politiek opnieuw modelleren,uitbuiting van de publieke onwetendheid en intimidatie.(Malcolm Hooper)
Enige voorwaarde is het geloof in de nieuwe sprookjes “evidence based medicine”. Kennis hoeft niet meer. Niemand stelt zich daarbij vragen. Zo is het goed en het medisch beroep is daarmee sterk gedemocratiseerd. Want de democratie heerst. Dit gebeurt noch steeds in 2009, 75 jaar nadat men ook het bestaan van andere bevolkingsgroepen probeerde te ontkennen. http://www.indymedia.ie/article/60719
Professor Vandereycken (Prof. dr. Walter Vandereycken (hoogleraar psychiatrie aan de K.U. Leuven, pleit ervoor om de banden met de industrie te verbreken of op zijn minst publiek bekend te maken: 'Zeker 90 procent van de psychiaters heeft op een of andere manier banden met de industrie. Het ergste vind ik nog dat ook de meeste hoogleraars ermee verstrengeld zijn. In Leuven zijn meer dan dertig leerstoelen geneeskunde betaald door de industrie. Dan kun je hun onafhankelijkheid toch in twijfel trekken.' http://tinyurl.com/ylk2mhf
De Russische revolutionaire denker en leider Vladimir Iljitsj Lenin stelde dat "het financieringskapitaal het tijdperk van de monopolies heeft voortgebracht. En de monopolies zijn overal de dragers van monopolistische beginselen: In plaats van op de open markt te concurreren, worden 'relaties' ingeschakeld om een voordelige zaak af te sluiten." En verder: "Is een monopolie eenmaal tot stand gekomen en beschikt het naar willekeur over miljarden, dan dringt het absoluut onvermijdelijk alle gebieden van het maatschappelijk leven binnen, geheel onafhankelijk van het politieke stelsel of van welke andere 'details' ook." De geneesmiddelenindustrie vormt een zeer levendige illustratie van de hierboven geciteerde opmerkingen aangezien ze een samenhang vormt van de farmaceutische industrie, de psychiatrische maffia , de regering, verzekeringsmaatschappijen, advocaten, de media, de staat en de bureaucratie, de medische wereld en het wetenschappelijk establishment met diens overvloed aan wetenschappelijke conventies en publicaties, 'liefdadige' stichtingen van allerlei slag (de Carnegie en Rockefeller stichtingen bijvoorbeeld) en financiële instellingen. Volkomen onbewust van zelfs maar het denkbeeld van belangenconflicten, gekenmerkt door een totaal gebrek aan scrupules gebruikt deze industrie controle, machtsmisbruik, propaganda, desinformatie, omkoperij, intimidatie en zelfs moord zonder verpinken. http://www.dimitri.nu/site/content/view/2337/69/
De Linsbury trust onder leiding van Lord David Sainsbury is dan ook één van de grote sponsors van prof Wesseley die cvs nog steeds bestempeld als psychisch . http://tinyurl.com/ye57wj2 - http://tinyurl.com/2smfxy .
De Rockefeller clan is de grootste sponsor van de Food & Drugs Administration (FDA). Deze 'onafhankelijke' Amerikaanse instantie bepaalt in feite of een medicijn in de westerse landen mag worden verkocht. De machtige artsen-vereniging American Medical Association (AMA) krijgt ook geld. Iedere arts die zich in Amerika uitlaat tegen de huidige medische praktijk wordt de vereniging uitgezet en afgedaan als kwakzalver. Ieder land heeft zo zijn eigen medisch machtsblok, maar de Amerikaanse is internationaal erg invloed rijk.
http://lta-voorbeeld.com/ingrid_holvoet/viewtopic.php?t=139
Het voordeel van een democratie met vrije meningsuiting is dat lullen mogen blijven lullen en dat gezien de vrije meningsuiting dit niet strafbaar is. Erger is het als dit non-evidenced based gelul aangewend wordt in o.a. gerechtelijke en contractuele zaken en uitgesproken wordt door mensen met een diploma (artsen ,juristen ) dit gelul een zweem van aanvaardbaarheid krijgt zelfs al heeft dit nooit onderdeel uitgemaakt van een “evidenced based” studie. Op dit ogenblik is het niet zo onschuldig meer omdat het duidelijk wordt dat er gelobbyd wordt om bepaalde zaken in een bepaalde richting te duwen.
Waar we van af moeten zijn situaties, waarin artsen ongestraft valselijk weerlegbare medische verklaringen en rapporten kunnen maken, die vanwege hun beroeps licentie gerechtelijk geaccepteerd worden. Alle handelingen op medisch vlak worden bewust verricht
De vraag die zich stelt is :”Bestaan er psychische ziektes?”
Alle diagnoses en behandelingen in de psychiatrie, en vooral in de biopsychiatrie, zijn gebaseerd op de stelling dat er zo iets bestaat als geestelijke ziekte of geestelijke aandoening of stoornis. Wat wordt bedoeld met 'ziekte' of 'aandoening' of 'stoornis'? Wat is er mis met de benadering die mensen omschrijft als psychiatrisch 'ziek' alleen omdat zij niet overeenstemmen met de visie van een diagnosticus of van andere mensen over hoe een mens zou moeten zijn in kleding, gedrag, denken of mening? Wanneer het neerkomt op het overtreden van de rechten van anderen, moet non conformisme met maatschappelijke normen of waarden beperkt worden of gestopt met diverse middelen, bijvoorbeeld wetten tegen criminaliteit. Maar om dit non-conformistisch of afgekeurde gedrag een 'ziekte' te noemen of om aan te nemen dat het veroorzaakt wordt door een ziekte alleen omdat het onaanvaardbaar is volgens de huidig heersende waarden is niet redelijk. De rede dat ze dit doen, is dat ze niet de echte redenen weten voor gedachten, emoties of gedrag waar ze niet van houden. Wanneer ze de echte redenen niet begrijpen, creëren ze mythen om een uitleg te verschaffen.
http://users.telenet.be/antipsychiatrie/Bestaat%20geestelijke%20ziekte.htm
Zelfs de beruchte psycholoog Bleijenberg beweert dat psychisch niet bestaat.
http://www.me-cvs-stichting.nl/386 En als men psychisch niet kan bewijzen ,worden het wel Onverklaarde lichamelijke klachten.
“Onverklaarde Lichamelijke Klachten” zijn aanslepende lichamelijke klachten waarvoor geen medische verklaring gevonden wordt de klachten zijn grondig onderzocht en onvoldoende verklaard gebleven .
Het zijn klachten die ernstige beperkingen met zich mee brengen: zowel op lichamelijk, professioneel, relationeel, sociaal als op emotioneel vlak.
De klachten kunnen zich manifesteren op verschillende manieren: moeheid, spierpijn, zwaartegevoel, duizelingen,drukgewaarwordingen, enz
Onverklaard betekent niet onbehandelbaar.
Onverklaarbare lichamelijke klachten zijn ook klachten die men biologisch constateert, maar die men gezien het gebrek aan specialisatie ( immunologisch ) dan maar als onverklaarbaar verklaart.(zie EBM)
Om het grote gelijk aan te tonen richt men dan maar een symposium in : "Psychosomatiek in beweging" http://www.azbrugge.be/pub/Templates/Content.aspx?id=1860&LangType=2067.
Verrassende sprekers en aanwezigen : http://tinyurl.com/yh4bsen Prof Wesseley, veroordeeld door Engels parlement wegens zijn misleidende theorieën over CVS en zijn daarmee gepaard gaande relaties met verzekeringsmaatschappijen, (http://www.cfsinfo.be/wesseley.htm ) en administrateur generaal van het Riziv Jo De Cock ( Caritas strekking) ,wiens diensten er sedert 2004 niet in slaagden de ICD 10 code te digitaliseren
Als sponsors mochten de grote farmaceutica bedrijven natuurlijk niet ontbreken en onder de gasten mocht men o.a ook verwelkomen : Dr. Paul Cosyns diensthoofd psychiatrie UZA en directeur en directeur van het Universitair Forensisch Centrum ( UFC )voor Gerechtelijke geneeskunde , lid van het KCE , en de HGR http://www.cfsinfo.be/hgr.htm , voorzitter van de loge en dus ook loge broeder van minister Laurette Onkelinx. http://www.ethesis.net/koninklijke_kunst/koninklijke_kunst.htm
Paul Cosijns is de enige hoogleraar psychiatrie binnen de Orde te Antwerpen en ex-voorzitter van de Orde te Antwerpen, gewoon lid van de Orde te Antwerpen en plaatsvervangend lid binnen de Nationale Orde. Hij wordt veelvuldig gevraagd als expert bij CVS patienten. Dit palmares zou kunnen laten veronderstellen dat hij de deskundige en de meest prominente figuur is binnen de Orde zeker wanneer problemen voorkomen binnen het vakgebied psychiatrie en CVS.
Wanneer patiënten met CVS naar hem gestuurd worden voor expertisen wordt een uitgebreide batterij psychologische testen gebruikt om het probleem te “psychologiseren”. De state-of- the-art biochemische testen om de ware oorzaak van CVS vast te stellen worden niet uitgevoerd.
P.Cosyns heeft zijn CV opgebouwd door het zich toe-eigenen van andermans werk nadat hij een politieke benoeming (loge) als hoogleraar had verworven, zonder een thesis gemaakt
te hebben. http://www.ediver.be/ediver/latest%20news/onkelinx-Binder.pdf
De invloed van de vrijmetselarij op de academische wereld is onloochenbaar. De invloed aan bepaalde universiteiten, de UZ Gent, de VUB en de ULB zijn bekend als bastions van de vrijmetselarij. Vele professoren en academisch personeel zijn of waren vrijmetselaar.
‘ Deontologie` is een ethische stroming, die uitgaat van absolute gedragsregels, vaak, maar niet altijd, gesteld als normen. Deontologie gaat uit van morele wetten die leidend moeten zijn in het handelen van mensen en betekent dan ook dat men zo dient te handelen dat men de consequenties van zijn handelen ook als algemene wet zou willen aanvaarden.
Medische ethiek is een vakgebied binnen de filosofie en de geneeskunde waarin wordt nagedacht over een zo goed mogelijke uitvoering van de geneeskunde, en waarbij (het woord zegt het al) ethische vragen worden gesteld. Hoewel al in de eed van Hippocrates ethische richtlijnen voor artsen zijn opgenomen is de medische ethiek als vakgebied vooral begonnen in de jaren 60 van de twintigste eeuw, toen de voortschrijdende ontwikkeling van medische behandelwijzen en technieken leidde tot de vraag of alles wat mogelijk is, ook gewenst is.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Medische_ethiek
En daarom heeft men in elk beroep deontologische regels gemaakt om de burger de beste verzorging te laten genieten en het ”recht op recht” te vrijwaren. Oorspronkelijk goed bedoeld maar in de praktijk weer anders uitgedraaid. De realiteit is anders.
Deontologische codes zijn er in de eerste plaats om de rechten van de uitoefenaars te beschermen en hun fouten met de mantel der liefde te kunnen bedekken.
Deontologische codes worden uitgevaardigd door beroepsgroepen die zogezegd oog hebben voor de belangen van de bevolking,maar in feite vooral de hiërarchie regelen en de belangen van het korps.
Ik ben zeker dat elke burger het eens kan zijn met de inhoud van de deontologische codes als ze maar toegepast zouden worden. Jammer genoeg wordt er ten pas en ten onpas gebruik van gemaakt om beroepsbeoefenaars te verdedigen.
Zo is het deontologisch dat een advocaat die iets mispeutert bijgestaan wordt door zijn stafhouder,een dokter door een afgevaardigde van de orde. De inbreuk op de deontologische regels is immers van ondergeschikt belang want op dat ogenblik zijn dit zeker geen normen die moeten gevolgd worden, het zijn maar richtlijnen. Op een klacht van de burger bij de ordes van beroepsgroepen wordt grotendeels niet gereageerd, zodat de burger zich enkel tot de rechtbank kan wenden waar hij terug geconfronteerd wordt met dezelfde types.
Idem vindt men deze houding terug bij onze politici die steeds maar wetten maken om de burger te beschermen,hem een rad voor ogen draaien dat er voor hem gezorgd wordt,maar verder de wetten blijven maken met de nodige achterpoortjes en zonder uitvoeringsbesluiten. Als de wet maar gestemd is zodat de burger denkt dat er voor hem gezorgd is. Mensen die niet in aanraking zijn gekomen met letselschadeperikelen gingen er allemaal van uit dat alles netjes geregeld is. Niets is minder waar, men wordt gediscrimineerd in zijn patiëntenrechten, mede vanwege het gegeven dat er geen dwingende wetgeving is om medische oneigenlijkheden te vervolgen.
Een paar voorbeelden getuigen hiervan:
De wet op de patiëntenrechten ; doodgeboren kind wegens uitblijven van de nodige uitvoeringsbesluiten. Inzage in uw patiëntendossier( zeker bij juridisch zaken) wordt geweigerd. Als je het wil inkijken moet je naar de rechtbank. Als de burger beroep wil doen op zijn rechten wordt hij door het medisch korps meewarig bekeken. Er zijn toch geen sancties voorzien en naar de ombudsman stappen heeft toch geen zin aangezien aan deze persoon geen enkele macht toegekend is, en hij eigenlijk niet meer kan, dan proberen te onderhandelen met de betrokken personen ,maar voor de rest niets meer te betekenen heeft dan een vermanend vingertje op te steken en het te vermelden in zijn jaarlijks rapport dat er zoveel inbreuken geweest zijn.
Idem vindt men deze procedure terug bij andere ombudsdiensten , zoals telecommunicatie , men blijft u niet gevraagde telefoongesprekken aanrekenen,men blijft u telefooncontracten veranderen op basis van anonieme promotiegesprekken, enz…, en als er teveel klachten komen zoals bij de ombudsdienst verzekeringen vervangt men de ombudsman wel door een persoon uit de Vlaamse Vereniging voor Geestelijke Gezondheidszorg die in een handomdraai 1000 klachten weet om te vormen naar 100 klachten.
Conclusie :
Zelfs met een degelijk werkende Anti discriminatie wet, zit recht op recht er nog niet in voor morgen. Inderdaad, buiten de ingewikkelde wetgeving is er nog een groep die niet besproken is, maar minstens even duister van werking : de advocaten.
Fransap
10/12/2009
Dag van de mensenrechten
Geraadpleegde werken
http://tinyurl.com/yhpqpbp
evidendend based psychiatrie
http://www.beleven.org/feest/internationale_dag_van_de_mensenrechten
verklaring van de rechten van de mens
http://users.ugent.be/~frvandun/Texts/Articles/Mensenrechten.html
http://www.assuralia.be/nl/publication/commande/Discriminatie%20document%201.pdf
hoe zien de verzekeringsmaatschappijen het
http://tinyurl.com/yb6asy9
contractuele bepalingen regeling van de rechten en de plichten die partijen aangaan bij de uitvoering van een overeenkomst, bv. een koop-of verkoopcontract of een opdracht aan een lid van een vrij beroep
mensenrechtenbepaling mensenrechten: aan alle mensen op grond van hun mens zijn toekomende (originaire) rechten, die dus niet (als grondrechten) op een Grondwet behoeven te steunen
http://www.mensenrechten.org/opinie.php?oid=14
Trias Politica voor de gezondheidszorg hard nodig
http://www.diplomatie.be/nl/mensenrechten/mensenrechtenDetail.asp?TEXTID=92629
Achtergrond informatie verklaring rechten van de mens
http://www.gripvzw.be/data/infobank/81_tekst%20van%20Vormen%20vzw.pdf
mensenrechten van personen met een handicap
http://www.armoedebestrijding.be/publications/10jaarsamenwerking/10jaarsamenwerking_01-1_Delruelle_NL.pdf
betekenis van het verband tussen mensenrechten,armoede en waardigheid
http://www.elfri.be/samenloop-contractuele-en-buitencontractuele-aansprakelijkheid
contractuele en buitencontractuele aansprakelijkheid
http://tinyurl.com/yfpgsdw
psychiaters te koop
http://www.werk.be/meldpunt.htm?SMSESSION=NO
Meldpunt arbeidsgerelateerde discriminatie
http://www.kvg.be/SociaalDienstbetoon/AntiDiscriminatie
De antidiscriminatiewet voor personen met een handicap
http://tinyurl.com/yfpgsdw
Psychiaters en farmaceutica
http://www.werk.be/meldpunt.htm?SMSESSION=NO
Meldpunt arbeidsgerelateerde discriminatie
