Dossier Moreels - Vansummeren opnieuw in de pers
Johan Vansummeren heeft Marie-Claire Moreels niet opzettelijk aangereden. Het was een ongeval. Maar verzekeringsmaatschappijen creëren WEL opzettelijk meer zorgen, meer stress en meer kosten voor het gezin. NIEMAND verdient het om uit zijn huis gezet te worden omdat verzekeringen weigeren hun verantwoordelijkheid op te nemen.
Johan Vansummeren, een bloemetje kan geen kwaad
Door: Jan Claeys
27/01/15 - 10u14 Bron: Eigen berichtgeving
Marie Morreels kan na het ongeval niet zelfstandig meer leven. © Henk Deleu.
Levenslang verlamd en geen geld meer om hun huurhuisje te betalen. Het leven van Marie-Claire Morreels en haar man is helemaal overhoopgehaald door het ongeval met Johan Vansummeren, tijdens de Ronde van Vlaanderen vorig jaar. De renner mijdt alle contact om niet als schuldige te worden beschouwd. Onterecht, zeggen experts.
Wielrenner Johan Vansummeren. © belga.
Toenadering kan gezien worden als een schuldbekentenis, denken ze in de entourage van Vansummeren. En dat zou betekenen dat de renner, of toch zijn verzekering voor alle kosten opdraait. Zover is het nog niet: het dossier is nog in volle onderzoek bij het parket van Kortrijk. "Maar toenadering tussen de renner en de vrouw zou misbruikt kunnen worden", zegt een verzekeraar. "Verzekeringen gaan over zaken, niet over mensen. Medeleven zou kunnen worden geïnterpreteerd als spijt. De advocaat van de tegenpartij zou dat kunnen aangrijpen in zijn pleidooien en een rechter kan dat altijd volgen. Zakelijk begrijp ik dat hij er wegblijft, menselijk niet." Bij Assuralia, de koepel van de verzekeraars, zijn ze het daar niet mee eens. "Medeleven tonen is een menselijke daad", zegt woordvoerder Wauthier Robyns. "Ik gaf mensen die een signaal gaven aan het slachtoffer zelfs strafvermindering", zegt politierechter op rust Jan Nolf.
Meneer Robyns ... pas op dat u zich niet verslikt als u het woord "menselijk" uitspreekt ...
Een geloofwaardig signaal zou zijn, dat Assuralia formeel bevestigt zich te zullen beraden over HOE dergelijke drama's naar de toekomst toe vermeden kunnen worden, en hoe verzekeringsmaatschappijen een proactieve rol kunnen spelen om datgene, wat in UW deontologische code staat, ook in de praktijk om te zetten. Geen woorden, maar daden dus.
