Afstappen van Belgische Schaal Invaliditeit slechte zaak voor slachtoffers
Pierre Lucas is 1 van de kopstukken in België, ten dienste van de verzekeringsmaatschappijen. Met veel grote woorden wordt uitgelegd waarom het beter is van het bestaande systeem - dat leidt tot 1 van de laagste schadevergoedingen in Europa en Amerika - af te stappen, en over te gaan naar een nieuw systeem, dat NIET het begroten van een EERLIJKE schadevergoeding voor slachtoffers voor ogen heeft, maar WEL een middel is om verzekeringsmaatschappijen toe te laten NOG MINDER schadevergoeding uit te betalen aan slachtoffers van een ongeval.
Het is ook Pierre Lucas, die mee aan de wieg stond om in ALLE STILTE de vergoedingen voor de "onzichtbare letsels" NOG TE VERLAGEN. De bedragen voor invaliditeit voor de "onzichtbare letsels", die meestal maar 1 tot 5 % toegekend krijgen (ondanks het feit dat het meestal diffuse axonale schade tgv frontaal hersenletsel betreft die 60 tot 80 % invaliditeit rechtvaardigt) werden inderdaad bijkomend VERMINDERD. Juist omdat zo veel mensen dit letsel oplopen, mede veroorzaakt door het dragen van de gordel. En juist omdat verzekeringsmaatschappijen zo weinig mogelijk zouden moeten betalen.
Op de website van een onafhankelijke bijstandsarts lezen we hierover het volgende.
Indicatieve tabel 2012: afschaffing term invaliditeit / drie peilers ongeschiktheid
Geplaatst op april 13, 2014
Sinds de nieuwe indicatieve tabellen van 2012 is er een verschuiving in de terminologie van
– Morele schade / term invaliditeit
– Arbeidsongeschiktheid.
Thans wordt gewerkt met drie peilers van ongeschiktheid:
1.persoonlijke ongeschiktheid,
2.huishoudelijke ongeschiktheid,
3.economische ongeschiktheid.
Vroeger werd met de twee peilers invaliditeit en arbeidsongeschiktheid gewerkt. De huishoudelijke schade kwam als eventualiteit in een ondergeschikte aparte verliespost in het vak morele schade = invaliditeit.
De bedoeling van de makers van de nieuwe indicatieve tabel was om de term ‘invaliditeit’ weg te werken. Sommige artsen zijn er niet van overtuigd dat dit een winstpunt is in het juridisch draagvlak van vergoeding van slachtoffers. Mijn patiënten gebruiken uiteraard liever het woord invaliditeit want persoonlijke ongeschiktheid heeft in de volksmond een andere connotatie.
De collegae artsen vragen me of het een goede zaak is om de schaderegelaars te verplichten het woord invaliditeit te vervangen door persoonlijke ongeschiktheid. De patiënt die een voet verliest is invalide, what’s in a name. Moeten we nu als medisch deskundigen allen de terminologie invaliditeit annuleren ? Dit is een vraag die me herhaaldelijk wordt gesteld door dossierbeheerders voor slachtoffers van ongevallen die in gemeen recht moeten vergoed worden.
Wij medisch deskundigen stellen vast dat velen nog altijd de voorkeur hebben voor de terminologie ‘invaliditeit’. Het komt nog in veel vonnissen voor. De onzekerheid is nog toegenomen als er een aspect arbeidsrecht in een dossier meespeelt. In arbeidsrecht ( bijvoorbeeld verkeersongeval)is het de taak van de gerechtsdeskundige dokter om de invaliditeit te beschrijven.
In het maken van medische attesten zal het voor dokters die hun patiënten behandelen onwennig overkomen om ineens niet meer te mogen schrijven over inschatting van invaliditeit.
Gezien de makers van de indicatieve tabel een nieuwe beschrijving van invaliditeit voorstaan en hun teksten worden overgenomen door rechtbanken en verzekeringsmaatschappijen, citeer ik voor de lezer van mijn site een verhandeling van dokter Pierre Lucas. Deze dokter maakt deel uit van de werkgroep indicatieve tabel.
