Hendrik Clara, hoofdgeneesheer van KBC Verzekeringen : 1 tot 5 % is eigenlijk al te veel
Alhoewel we serieuze moeite hebben met een formeel standpunt als "er lopen ook profiteurs rond, dus we betalen niemand letselschade uit in geval van 'onzichtbare' letsels", stellen we zeker en vast de eerlijkheid van Dokter CLARA op prijs. Hij steekt tenminste het streefdoel van de verzekeringen - het creëren van een gewoonte bij de rechters om GEEN schadevergoeding toe te kennen bij 'onzichtbare letsels' - niet onder stoelen of banken. Dokter CLARA heeft zeker en vast een punt, als hij wijst op het risico van simulatie. Ook wij zijn tegen iedere vorm van bedrog gekant. Aan beide kanten. Waarheid is ons streven. Maar simulatie kan eenvoudigweg uitgesloten of bevestigd worden, door een Q-EEG te laten afnemen, of een biofeedback sessie uit te voeren. Door de nieuwe technologie te erkennen, lost het probleem van de profiteurs zichzelf op. En kunnen slachtoffers met reële letselschade, wél de vergoeding krijgen waar zij recht op hebben.
Zo kunnen veel dossiers buiten de rechtbank om geregeld worden. Profiteurs kunnen inderdaad met lege handen naar huis gestuurd worden. Voor ons part mogen ze er zelfs een boete bovenop krijgen. Verzekeraars zouden alleen hun eigen doel dienen, door Q-EEG, SPECT-scan, DTI-scan, neurovisuele testing, biofeedback als standaard onderzoeken te gebruiken, nog voor een dossier naar de rechtbank vertrekt. Zo kunnen ze snel tot uitbetaling van een voorschot voor de nodige hulp en behandeling overgaan, waardoor de kans op herstel veel groter is. Mensen krijgen zo de kans sneller te genezen. De lange arbeidsongeschiktheden kunnen hierdoor gereduceerd worden. Uiteindelijk zijn zelfs verzekeraars hierbij gebaat ! Iemand met een frontaal hersenletsel onmiddellijk van hulp en behandeling voorzien, zal op lange termijn minder kosten dan jarenlang procederen. Iedereen zou daar baat bij hebben.
De enige reden dat de nieuwe technologieën geweigerd BLIJVEN worden door verzekeringsartsen en verzekeringsgezinde gerechtsdeskundigen, ondanks het feit dat hun accuraatheid sinds jaren bewezen is, ligt er juist in, dat er veel meer mensen met ernstige letsels rondlopen, dan dat er profiteurs zijn ...
Anno 2015, kan de vlieger "het is onzichtbaar met het blote oog" in alle ernst niet meer opgaan, en kan er geen reden meer zijn om slachtoffers jarenlang, of levenslang, in de miserie te storten. De technologie bestaat. Het volstaat ze te gebruiken.
We hopen dat de dialoog op constructieve wijze kan verder gezet worden.
Nogmaals, onze bestaansreden ligt er niet in om ANTI verzekeringen, ANTI gerechtsdeskundigen, ANTI verzekeringsartsen te zijn. Wel PRO eerlijkheid, PRO redelijkheid, PRO onpartijdigheid. Aan beide kanten.
Lees mee.
+++
Geachte,
Uw schrijven wekt bij mensen uit het beroep, zoals ikzelf, heel erg de indruk dat u weinig kennis hebt van de vigerende gerechtelijke inzichten.
En dan heb ik het vooral over uw aanzet tot het gebruik van de Officiële Belgische Schaal.
Vooreerst: deze schaal heeft nooit enige wettelijke waarde gehad inzake burgerlijke aansprakelijkheidsmaterie en is expliciet in het leven geroepen voor vergoeding van slachtoffers van militaire feiten.
En bij arbeidsongevallen heb ik al uitspraken gezien waar rechters het besluit van de deskundige nietig verklaren omdat uit het verslag bleek dat de deskundige zich had gebaseerd op de Officiële Belgische Schaal.
Meer nog: zij raamt een invaliditeit.
En de indicatieve schaal, opgesteld door een groep rechters met het oog op meer uniformiteit in de rechtspraak, die actueel onder impuls van die rechters wordt gehanteerd in deze materie, omvat het inzicht dat beter geen invaliditeit meer wordt vergoed (zoals geraamd in de Officiële Belgische Schaal) maar wel de economische ongeschiktheid, de huishoudongeschiktheid en de persoonlijke ongeschiktheid.
U begrijpt dat men geen ongeschiktheid kan ramen op basis van een schaal die de invaliditeit raamt.
Dat zou zijn lijk vragen om de prijs van pruimen te bepalen op basis van een prijslijst van appelen, wat u dus blijkbaar doet en wat ik niet kan begrijpen. Ben ik dan zo dom?
Hoogachtend,
Hendrik CLARA
NOOT : de officiële Belgische schaal 'raamt' geen invaliditeit, maar MEET ze. Het is een werkinstrument vastgelegd bij Koninklijk Besluit.
+++
Geachte Dokter Clara,
U bent allerminst dom. Dank u voor dit schrijven.
De bedoeling bestaat er juist in, om met mensen in het veld die eerlijkheid
(en redelijkheid aan beide kanten) nastreven, tot constructieve oplossingen
te komen.
Wat zou uw voorstel tot oplossing zijn in geval van ‘onzichtbare letsels’ ?
Met dank.
Het team Stop Misbruik Verzekeringen
+++
Ik meen dat recht moet geschieden, en daarmee mag men niet uit het oog verliezen dat er altijd twee partijen in het geding zijn die evenveel rechten hebben.
De rechtspraak, en dat heeft zijn redenen, vindt het duidelijk eerlijk dat men als men iets wil krijgen, men moet bewijzen dat men daar recht op heeft.
Dat is lastig voor degene die wil krijgen, want die kan niet altijd bewijzen wat er werkelijk ook is.
Dat lijkt anderzijds wel fair voor de schuldenaar, want het zou niet eerlijk zijn hem zomaar lukraak alles te doen betalen wat men maar wil, zonder enig teken van bewijs. Als u eiser bent dan zal u (alleen) dat van die bewijslast betreuren. Als u de pech hebt door iemand anders iets te worden verweten, dan zal u maar wat blij zijn dat die andere dat niet zomaar lichtzinnig kan en dat van hem toch enige vorm van bewijs wordt gevergd.
En dan is het eigenlijk zeer duidelijk dat al die mensen die uit gewoonterecht tussen 1 en 5% krijgen voor dingen die zij eigenlijk niet hebben bewezen, eigenlijk teveel krijgen, of met andere woorden dat dat eigenlijk op zich al oneerlijk is voor de “schuldenaar” omdat die totaal geen verweermiddel heeft als men ook dingen zonder bewijs doet betalen.
Anderzijds is het natuurlijk hard voor de “eiser” als men een bewijs eist (wat op zich nochtans logisch is en nodig), terwijl iedereen weet dat er nu ook eenmaal dingen bestaan die, ook als ze er echt zijn, men niet kan bewijzen.
Vraag is: aan wie zijn kant moet de rechter staan?
En ook: stel dat men onbewijsbare dingen ook gaat vergoeden, wat dan met simulatoren? Wat met mensen die weten dat men onbewijsbare dingen toch gaat vergoeden, en die dus gaan simuleren? Lijkt dat u eerlijk tegenover hen die moeten betalen? En zo niet, hoe gaat u dan het onderscheid maken tussen wie echt recht heeft op een vergoeding en wie niet?
Uit uw schrijven blijkt duidelijk dat u zich partijdig opstelt, aan de kant van de eiser. Een rechter en een deskundige hoort dat niet te doen en hoort beide partijen evenveel recht te gunnen. U zou dat goed begrijpen als u betalende partij, burgerrechtelijke aansprakelijke voor een ongeval zou zijn.
Onthou dat er niet alleen de rechten van de eiser zijn, maar dat de anderen ook, en wel evenveel, recht hebben op rechtvaardigheid.
Niet?
mvg
Hendrik CLARA
+++
Geachte Dokter Clara,
Dank u om de tijd te nemen om uw standpunt te verduidelijken.
Alhoewel u meent dat we ons ‘partijdig’ opstellen, is dat niet het geval.
Wij baseren ons op de feiten, inzonderheid de medische dossiers.
De discrepantie tussen de medische verslagen en de realiteit van
de betrokkenen, en de deskundigenverslagen, is enorm.
Wij schrijven de betrokken artsen aan in de bedrogdossiers, die
echter plots hun tong zijn verloren en geen commentaar hebben.
Zodoende is het moeilijk om beide partijen aan het woord te laten.
Wij schrijven de Orde van Geneesheren aan, waarin zeer veel
verzekeringsartsen zetelen, maar ook zij blijft monddood.
Wij respecteren ieders recht op antwoord, en om een compromis te
bekomen, dat IEDERS recht respecteert, is het belangrijk dialoog te creëren.
Dat vraagt 2 partijen, en dat vraagt transparantie. Clubjes maken
en elkaar dossiers doorsluisen, hoort niet thuis in een correcte
toepassing van de verzekeringsgeneeskunde.
We delen uw standpunt, dat letsels bewezen moeten worden.
Q-EEG, SPECT-scan, DTI-scan, neurovisuele testing, biofeedback
bewijzen de letsels. Verzekeringsartsen en koopbare gerechtsdeskundigen
vegen deze bewijzen van tafel. Zodoende kan er van “recht” geen
sprake zijn.
We zijn blij, dat u erkent, dat er een “gewoonterecht” ontstaan is,
dat systematisch tot 1 à 5 % invaliditeit besluit voor onzichtbare letsels.
Als arts zal u akkoord zijn, dat iedere mens, en dus ieder dossier,
uniek is, en individueel bekeken dient de worden. Van “recht” kan
geen sprake zijn als men iedere categorie letsels in 1 en hetzelfde
hokje duwt, zonder rekening te houden met externe factoren,
zoals de individuele woon- en werksituatie, familiesituatie, leeftijd,
beschikbaarheid van hulp, antecedenten, financiële situatie, e.a..
U stelt dat er “dingen bestaan die echt zijn maar die niet bewezen kunnen worden”.
Dit klopt niet langer. Biofeedback maakt het mogelijk om ALLES te
bewijzen. Wat u stelt was VROEGER waar. Maar dank zij de evoluties
in de medische technologie, gaat deze stelling niet meer op.
Los daarvan, is er het klinisch beeld, dat systematisch genegeerd wordt.
Aan wiens kant de rechter moet staan ?
Uiteraard aan niemand zijn kant. Hij moet objectief oordelen op
basis van ALLE stukken in het medisch dossier – en niet enkel op
basis van de stukken die passen in het kraam van de verzekeringen
of, erger nog, die gemaakt zijn op maat van verzekeringen. Hij
moet de argumenten van de verzekering aanhoren, in gelijke mate
en met dezelfde neutraliteit als de argumenten van het slachtoffer.
Het organiseren van besprekingen met magistraten, hoort hier
NIET in thuis. Wij zijn op de hoogte van de “seminaries” die
georganiseerd worden voor rechters, waarin hen aan de hand
van bestaande dossiers uitgelegd wordt op welke basis en met
welke argumenten ze letselschade kunnen afwijzen. Misnoegde
verzekeringsartsen, die minder dossiers krijgen, doen wel eens
een boekje open. Hoe rijmt u dergelijke openlijke
beïnvloeding van rechters met “ieders recht respecteren” ?
De slachtoffers hebben op deze manier geen schijn van kans om hun rechten
te laten gelden. Los van het feit dat deze “seminaries” een
inbreuk vormen op diverse wetgeving, oa patiëntenrechten.
Deze mensen weten niet eens dat hun medische gegevens
gebruikt worden om rechters te manipuleren.
Verzekeringen zetten tevens de carrière van de rechters,
die aan deze seminaries deelnemen, op het spel. Een
rechter die aan een dergelijk seminarie deelnam, kan
niet meer als objectief beschouwd worden en kan in wezen
zijn beroep niet meer onpartijdig uitvoeren.
Wij zijn zeer benieuwd naar uw standpunt hieromtrent.
Wat met simulatoren ?
Wij delen uw standpunt dat er hard moet opgetreden worden
tegen mensen die zoeken om profijt te halen uit een ongeval.
Dit is evenwel een MINDERHEID.
De simulatoren kan u er op een half uur tijd uithalen door ze
een Q-EEG test te laten afnemen of een biofeedback sessie te
laten doen. Dat zal u 180 euro kosten. De moderne technologie,
waar verzekeringen zich zo hard tegen verzetten, kan u aanwenden
om bedrog uit te sluiten. Als u een vermoeden van simulatie hebt,
hang de mensen aan een Q-EEG of biofeedback toestel. Het is
een machine. Die liegt niet. Die geeft objectiveerbare feiten.
Zo kunnen de verzekeringen zich wapenen tegen bedrog.
En wordt ieders recht gerespecteerd.
Besluit :
Erken de nieuwe technologieën. Aanvaard deze als bewijs.
Een slachtoffer dat simuleert, kan veroordeeld worden wegens
tergend en roekeloos geding en meineed. De verzekering
betaalt uiteraard niets. Een slachtoffer met
reëel letsel, dient vergoed te worden voor zijn of haar schade.
ALLE schade. Niet ?
Steeds bereid tot CONSTRUCTIEVE dialoog,
Met de meeste hoogachting,
Het team Stop Misbruik Verzekeringen
