Het Vlaams Parlement kent de problematiek van de koopbare gerechtsdeskundigen, maar doet ... NIETS
Op dinsdag 21 februari 2006 organiseerde de Commissie voor Openbare Werken, Mobiliteit en Energie van het Vlaams Parlement een hoorzitting in het kader van het voorstel van decreet houdende de invoering van een verkeersongevallenanalyse.
De vzw Verkeersslachtoffers werd uitgenodigd als gastspreker, om het standpunt van de verkeersslachtoffers te laten horen. Hierop formuleerde zij enkele probleemstellingen en voorstellen tot oplossing.
Bijna NEGEN JAAR later, is er haast niets veranderd. De problematiek van de koopbare gerechtsdeskundigen kwam toen al aan bod. Jammergenoeg werden er nog steeds geen maatregelen genomen om een einde te stellen aan deze belangenvermenging en om de Vlaamse burgers te beschermen tegen de beïnvloeding en manipulatie van de verzekeringsmaatschappijen.
De volledige tekst kan u hier lezen (onderaan de webpagina).
Wat de gerechtelijke expertise betreft moet worden geconstateerd dat de rechtbanken nog vaak een expert als gerechtsdeskundige aanstellen die daarbuiten dag in dag uit werkt voor de vergoedingsplichtige verzekeringsmaatschappij, dus voor de tegenpartij van de benadeelde. Vele benadeelden ervaren het, begrijpelijkerwijze, als onrechtvaardig dat hun schadevergoeding wordt bepaald door een persoon wiens inkomen vooral afkomstig is van tegenpartij.
Hoe onafhankelijk kan zo een persoon zijn ?
Een concreet voorbeeld. A wordt aangereden door B, die niet tijdig heeft geremd. BM, de verzekeringsmaatschappij van B, heeft drie voertuigexperten als bedienden in dienst, en doet daarnaast regelmatig beroep op B.V.B.A. Expertisegroep BE. De voertuigexpert-bediende van BM raamt de vervangingswaarde van de totaal vernielde auto van A op 10.000 euro. A gaat daarmee niet akkoord en stapt naar de rechter. Deze stelt de zaakvoerder van BE aan als gerechtsdeskundige, en aldus wordt het standpunt van BM, dus t.b.v. 10.000 euro, bevestigd.
Soortgelijke omstandigheden komen uiteraard ook voor bij de aanstelling van een gerechtsdeskundige-geneesheer, die de lichamelijke schade van het slachtoffer moet evalueren.
De huidige regeling voorzien in art. 966 e.v. Ger.W. (betreffende de wraking) voldoet zeker niet; de gronden van wraking zijn al te beperkt en worden door de rechtspraak bovendien te restrictief geïnterpreteerd om voormelde belangenvermenging te vermijden.
De rechters willen soms overigens niet inzien dat het niet aangewezen is om als gerechtsdeskundige een persoon te benoemen die zijn hoofdinkomen behaalt bij de vergoedingsplichtige tegenpartij ; zij merken trouwens op dat zij onmogelijk van al die experten kunnen weten voor welke maatschappijen zij werken.
De meeste praktische oplossing wordt dan ook gevonden in de volgende reglementering : de aangestelde gerechtsdeskundige moet vóór of ten laatste tezelfdertijd als de aanvaarding van zijn gerechtelijke opdracht schriftelijk bevestigen dat hij in de 12 maanden voorafgaand aan het vonnis waarbij hij is aangesteld noch rechtstreeks noch onrechtstreeks een expertise-opdracht heeft aanvaard voor één van de partijen of voor één van de vergoedingsplichtige verzekeringsmaatschappijen betrokken in deze zaak. Heeft hij daarentegen wel minstens één expertise-opdracht in voormelde periode verricht voor één van de betrokkenen, dan moet hij zijn gerechtelijke opdracht weigeren (zoals voorzien in art. 967 Ger.W.), tenzij alle partijen in het geding expliciet laten weten dat zij zijn aanstelling toch aanvaarden. Ingeval de aangestelde expert liegt (en dus tegen de werkelijkheid in beweert dat hij geen expertise-opdrachten heeft verricht voor een betrokkene) stelt hij zich bloot aan strafrechtelijke vervolging.
Ook Jef Van den Berg, staatssecretaris voor mobiliteit, kaartte in 2012 de problematiek van de koopbare gerechtsdeskundigen aan in de Kamer van Volksvertegenwoordigers, dit in het kader van een betoog omtrent whiplash. We verwijzen hiervoor naar de bibliotheek van letselschade advocaat Meester Ward Van Loo. De link kan u hier vinden.
