Huisarts vergeet Emma te zeggen dat ze mogelijks hersenschudding opliep
Het fabeltje dat veel huisartsen aan hun patiënten vertellen : "u hebt een whiplash, binnen 6 weken zijn de klachten voorbij".
Zodra ze hun diagnose "whiplash" op papier zetten, veroordelen ze hun patiënt tot 0 à 3 % blijvende invaliditeit, wat neerkomt op mogelijks levenslange klachten waarvoor de schade nooit vergoed wordt.
Mensen - en kennelijk ook huisartsen - beseffen onvoldoende dat een "whiplash" geen letsel is, maar een slingerbeweging van hoofd, nek en rug inhoudt.
Emma kreeg zijdelingse klappen tegen haar helm, waardoor haar hersenen tegen de binnenkant van haar schedel gedrukt werden. Bijkomend kletste haar helm tegen haar schedel.
De zijdelingse beweging van het hoofd zorgde bijkomend voor een wrong aan de nek, wat haar nekpijn verklaart, maar kan door de rotatie ook axonen doorgescheurd hebben.
Emma kreeg pas daags nadien meer pijn. Dit kan verklaard worden door het feit dat axonale shearing niet een eenmalig proces is, maar enkele uren tot dagen kan voortduren.
Bovendien heeft ze examens, en dus stress. Naast de angst om nog met haar brommer rond te rijden. Stress is nefast voor de genezing van hersentrauma. Idealiter voorziet Emma genoeg rust, stilte, vermijdt ze TV, computer enkele dagen om de hersenen de kans te geven optimaal te herstellen. De eerste dagen na een ongeval rusten kan het verschil maken om secondaire sequellen te voorkomen.
Bij aanhoudende klachten laat Emma dus het beste onderstaande onderzoeken uitvoeren - op kosten uiteraard van de agressieveling.
We wensen Emma een spoedig herstel toe.
Bron : https://nieuws.vtm.be/binnenland/wegpiraat-slaat-tiener-op-brommer-whiplash?utm_source=vtmnieuws&utm_medium=email&utm_campaign=vtmnieuws_nieuwsbrief_20180602&utm_content=&utm_term=
Wegpiraat slaat tiener op brommer whiplash
2 juni 2018 - 10:46
Emma Devoddere (17) uit Stasegem, bij Harelbeke, is het slachtoffer geworden van zware verkeersagressie toen ze woensdag met haar DAX-brommer onderweg was naar school. Een man (35) stapte uit en gaf haar enkele klappen. “Ik houd er een whiplash aan over”, vertelt het meisje.
Omstreeks 7.50 uur passeerde Emma Devoddere woensdagmorgen in de Spinnerijkaai op weg naar haar school in Kortrijk. Daar liep het mis. “Een auto reed me plots met hoge snelheid rakelings voorbij”, vertelt Emma. “Omdat ik geschrokken was, stak ik mijn hand omhoog om hem duidelijk te maken dat hij me bijna omver had gereden. Daarna ging hij voor mij tot twee keer toe in de remmen, waardoor ook ik telkens hard moest remmen."
"Omdat ik schrik had gekregen besloot ik om op het fietspad te rijden. Daarna kwam hij naast mij rijden en riep dat ik niet zoveel plaats moest innemen. Hij ging vervolgens zelf met zijn auto op het fietspad rijden. Toen ging hij voor een derde keer op de rem staan. Ik kon niet anders dan afstappen van mijn brommer, anders was ik gevallen. Op dat moment stapte die man uit en gaf mij twee harde klappen tegen mijn helm. Ik duwde hem weg, maar hij trok me de grond binnen en duwde me in de struiken. Ook toen sloeg hij me nog een paar keer. Daarna stapte hij terug in zijn auto en reed weg. Ik kon nog net overeind krabbelen en de eerste drie letters van zijn nummerplaat noteren.”
Daar heeft Emma goed aan gedaan, want vier uur later vond de politie de eigenaar van de auto. Dat bleek de vriendin van de dader te zijn. De politie verhoorde de man. Het gaat om een 35-jarige man uit Harelbeke. Hij mocht nadien beschikken.
Veel pijn
”Woensdag voelde ik nog niet veel pijn en ben ik naar school gegaan, want ik had een toets. In de namiddag ging ik nog werken in de winkel van mijn ouders maar ’s avonds kreeg ik plots last van mijn nek. Ik ben meteen naar de dokter gegaan. Die stelde vast dat ik een whiplash heb overgehouden aan de klappen.” Verder is Emma ook vooral in shock. “Ik begrijp niet dat iemand van zo’n leeftijd slaat op een minderjarig meisje. Ik heb schrik gekregen om nog met mijn DAX rond te rijden, wat als ik hem nog eens tegenkom? Verder heb ik moeite om me te concentreren en te studeren voor school. Met de examens in aantocht maak ik me daar erg ongerust om. De toets woensdag ging alvast niet goed. Ik kon me door het hele gebeuren niet concentreren en haalde slechts 13 op 40, mijn slechtste resultaat dit jaar. De dokter zegt dat ik tot zes weken last kan ondervinden, ik hoop alvast van niet.”
Emma ging gisteren niet naar school, maar kan maandag normaal terug gaan. Ze volgt de richting jeugd- en gehandicaptenzorg aan de RHIZO Zorgkrachtschool, het vroege Stella Maris in de Beheerstraat in Kortrijk.
+++
Bij dit klachtenbeeld :
hevige hoofdpijn
nekpijn
duizeligheid
concentratiestoornissen
moeheid
aandachtsstoornissen
moeheid
geheugenproblemen
...
waarbij de pijn TOENEEMT in de dagen en weken na ongeval, ipv te verminderen,
waarbij er sprake was van bewustzijnsverlies op het moment van het ongeval, ook al was dat 1 uur, 1 minuut, 1 seconde (1 seconde volstaat om hersenletsel op te lopen, dat is sinds jaren wereldwijd aanvaard - bewustzijnsverlies is het criterium om te besluiten tot diffuse axonale schade, maar ook ZONDER bewustzijnsverlies kan er hersenschade optreden)
Maw : een klachtenbeeld dat mogelijks kan wijzen op TBI, beschadiging of schudding van het ruggenmerg, nekletsel, diffuse axonale schade, hersenschudding, hersenkneuzing, hersenletsel, whiplash, hypofyseletsel, ... en een tekort aan bloed- en/of zuurstoftoevoer naar de hersenen, hoe kortstondig ook, wat een kettingreactie teweeg brengt van afbraak van axonen, verstoring neurotransmitters, verstoring hormonaal stelsel, immuniteitsproblemen, ...
TEMEER de afbraak van axonen zich DAGEN, zelfs WEKENLANG na het initieel trauma kan voortzetten, met alle gevolgen vandien.
2 à 3 weken na het ongeval systematisch deze onderzoeken laten uitvoeren :
1. MRI CWZ met Dixon, om na te gaan of er vetopstapeling in de nekspieren optreedt, en een startpunt te hebben voor latere vergelijking
2. MRI hersenen met DTI, om na te gaan of er kleine bloedingen in de hersenen zijn opgetreden, en een startpunt te hebben voor latere vergelijking
3. uitgebreide bloedanalyse waarbij volgende zaken geverifieerd worden :
- hematologie met inbegrip van de mineralen en vitaminewaarden
- auto-immuniteit met inbegrip van ENA
- koolhydratenmetabolisme
- biochemie met inbegrip van de eiwitten, de nier ionen, de osmolaliteit, de lipiden
- hormonologie met inbegrip van de schildklier, het bot, de bijnieren, de andrologie / gynaecologie voor vrouwen,
- serologie met inbegrip van viraal, bacterieel, mycoplasma - chlamydia
plus urine onderzoek met o.a. 24 u cortisol test
4. Q-EEG met HVR
5. Biofeedback analayse (scio-indigo-eductor) waarbij volgende zaken geverifieerd worden :
- enzymen
- neurotransmitters
- virussen
- bacterieën
- chromosomen
- RNA-DNA
- ...
(meting van honderden biomarkers wordt mogelijk)
Steeds terugkerende biomarkers zijn oa bradykinine, alle opioide peptiden, taurine, angiotensin, enz.
Verder onderzoek zal meer aan het licht brengen.
Motivatie: het is algemeen bekend dat bij TBI en diffuse axonale schade (meestal hand in hand met ernstige whiplash, hypofyse- of hypothalaam letsel) o.a. mitochondriale aandoeningen kunnen ontstaan die leiden tot :
- verstoord metabolisme, spierafbraak, vetopstapeling, verstoorde ATP cyclus (leidt tot spierzwakte en krachtsverlies ; kan leiden tot spierpijnen, fibromyalgie)
- zware vermoeidheid door beperkte belastbaarheid centraal zenuwstelsel na ongeval (leidt tot CVS)
- op lange termijn decalcificatie van het bot, osteoporose ; ademhalingsproblemen ; ...
- spijsverteringsproblemen, braken, verstoring van de enzymen, ontstaan endotoxiciteit, malabsorptie
- hartklachten, hartkloppingen, verminderde werking mitralisklep, verminderde pompfunctie
- verminderde immuniteit waardoor allerlei virussen en bacterieën zich naar hartelust kunnen ontwikkelen en de gezondheid bijkomend belasten, waarbij er een overdreven respons van het immuniteitssysteem op gang komt
- oxidatieve stress, vorming van vrije radicalen,
- ...
en dat er, al dan niet in combinatie met PTSS er uitputting van de bijnieren optreedt (vandaar het belang van de cortisol-, adrenaline- en androgenenwaarden te meten kort na ongeval en deze evolutie op te volgen)
en dat in combinatie met hypothalaam en/of hypofyseletsel er tekort aan groeihormoon, schildklierhormoon, ACTH, enz. ontstaat (vandaar het belang van de hormonologie te meten)
De MRI CWZ met Dixon laat toe om reeds na 2 à 3 weken vast te stellen of dit proces van metabolismeverstoring gestart is. Indien dit blijkt, kan onmiddellijk met gepaste behandeling gestart worden om verergering van de letsels te voorkomen.
De MRI hersenen zal in 80 % van de gevallen GEEN letsel laten zien. Dat komt omdat axonen niet zichtbaar zijn op MRI. Enkel als er ook een bloedvaatje meescheurt, kan dit soms zichtbaar zijn op MRI. Een MRI zonder zichtbare letsels betekent dus NIET dat er geen letsels zijn. DTI kan een preciezer beeld geven. Hierbij dien je te zorgen voor een kwantificeerbare DTI, geen DTI die puur op het zicht geïnterpreteerd wordt en die geen sluitend resultaat kan geven. Ook hier geldt, the absence of proof is not proof of absence.
De bloedanalyses kort na het ongeval zijn belangrijk, omdat bvb. de hormonale waarden in geval van TBI / diffuse axonale schade / PTSS / ruggenmergschudding / ... geleidelijk aan zullen zakken. Dat komt doordat het centrale zenuwstelsel hyper geactiveerd is, en het volledige hormonale stelsel op volle toeren moet meedraaien om herstel mogelijk te maken. Zonder snelle en aangepaste behandeling, geraakt dit na een tijdje uitgeput, met alle gevolgen vandien: het endocriene stelsel begint vertraagd te werken, de hormonale waarden zakken. Op het ogenblik dat zij een dieptepunt bereiken, ontstaat er zgn. "CVS". Wie geen bloedanalyse laat doen kort na ongeval, zal te horen krijgen : "bewijs eens dat je voor het ongeval geen lage waarden had ??"
De bloedanalyses zijn ook belangrijk om kort na ongeval te verifiëren of er sprake is van virale of bacteriële aandoeningen. In geval van TBI / PTSS / diffuse axonale schade / ... wordt het immuumsysteem voortdurend overbelast, tot ook dit sterk verminderd werkt. De deur staat wijd open voor allerlei virussen en bacterieën. Wie kort na ongeval geen dergelijke aandoeningen heeft, of enkel latente aanwezigheid heeft, maar 2 of 3 jaar na het ongeval plots overwoekerd is door allerlei virussen en bacterieën die hoge waarden tekenen, levert mee het bewijs van letsel.
Slachtoffers bij wie neurotoxische celsecretie optreedt, lopen o.a. het risico op :
- leveraandoeningen
- diabetes
- problemen met de pancreas
- bloedanemie
- inflammatie darmstelsel en malabsorptie, leaky guts
- chronisch nierfalen
- ...
Deze waarden kunnen via bloed- en biofeedback onderzoeken gemeten worden. Het zijn allen letsels secundair aan en in causaal verband met het ongeval.
De Q-EEG meet de activiteit van de hersenen. Het is een precieze vorm van EEG. Zoek onze andere artikels op over Q-EEG. Hersengolven kan je niet manipuleren. Een Q-EEG die afwijkingen laat zien, is een bewijs van letselschade. Verzekeringen weten dat, en weigeren daarom om Q-EEG, dat nochtans al sinds de jaren '70 bestaat, als bewijs van letsel te erkennen. In de VS is dit al 15 jaar als bewijs van letsel erkend. De HVR geeft aan in welke mate je autonome zenuwstelsel overreageert.
DIT ZIJN GEGEVENS GEBASEERD OP HEDENDAAGSE MEDISCHE INZICHTEN. Verzekeringsartsen én gerechtsdeskundigen zijn VERPLICHT om zich op hedendaagse medische inzichten te baseren voor hun beoordeling. Doen zij dit NIET, zoals nu het geval is, dan leveren zij per definitie ONAANVAARDBARE en ONCORRECTE, dus NIETIGE medische deskundigenverslagen af en schenden zij BEWUST het recht op verdediging.
Puur op basis van deze onderzoeken weten zowel jij als de verzekering waar je voor staat. Zijn er afwijkingen te zien, dan heb je 15 à 25 % kans op levenslange letsels met blijvende en totale arbeidsongeschiktheid als er NIET onmiddellijk passend behandeld wordt.
De verzekering heeft er alle baat bij om je zo snel mogelijk de nodige hulp en behandeling te bezorgen. Zo heb je het meeste kans om te genezen en kost je minder. Los van het feit, dat de wet in wezen voorziet dat herstel moet nagestreefd worden. En dat verzekeringsartsen de verplichting hebben om je gezondheid boven alles te plaatsen. Ze maken zich schuldig aan het opzettelijk toebrengen van slagen en verwondingen als ze je de hulp niet geven die je nodig hebt, wetende dat de kans reëel is dat je letsels zullen verergeren, en schenden de regels van de deontologische plichtenleer, die kracht van wet hebben.
Ook de sociale zekerheid heeft er alle baat bij om neuro- en biofeedbackbehandelingen voor iedereen toegankelijk te maken. Ze kunnen letterlijk levens redden.
De kostprijs ? Rekening houdende met terugbetalingen van het ziekenfonds, voor deze onderzoeken samen, zo'n 1.000 à 1.500 euro. Wacht dus zeker niet op het akkoord van je verzekering om deze te laten uitvoeren.
Een pak goedkoper dan de "psychiatrische deskundigenonderzoeken" die op basis van een louter subjectief oordeel 1 doel hebben: besluiten tot simulatie-aggravatie (1.500 euro gemiddeld ...) en de "neurologische deskundigenonderzoeken" die op basis van EEG uit de oertijd en een subjectief oordeel 'er zijn wel tekens van TBI maar ik meen toch dat er meer emotionele elementen spelen' en hun "neuropsychologische deskundigenonderzoeken" die wel afwijkingen laten zien, maar waar dan 'er is sprake van simulatie aggravatie' aan toegevoegd wordt (500 euro gemiddeld).
Na 1 à 2 jaar niet genezen ?
Herneem alle onderzoeken van hierboven. DTI afwijkingen zijn pas na enkele maanden of jaren zichtbaar, omdat in de beginfase je hormonale waarden, metabolisme nog niet lang en dus weinig verstoord zijn. Maar dan kan je tenminste vergelijken en aantonen dat het bergaf met je gaat. Soms laat een DTI (nog) geen afwijkingen zien. Opnieuw geldt, absende of proof is geen proof of absence.
Hormonale waarden gezakt = bewijs van letsel geleverd. Q-EEG nog steeds hyperactief = bewijs van blijvend letsel geleverd. HRV nog steeds hoger dan 1 = bewijs van letsel geleverd. Toegenomen vetopstapeling = bewijs van letsel geleverd.
De verzekering weigert desondanks je letsels te erkennen ? Dan weet je al hoe laat het is.
Voeg daar een kwantificeerbare SPECT scan aan toe. Kwantificeerbaar is hierbij belangrijk, want op het zicht interpreteren geeft geen betrouwbare resultaten. Bij frontale dementiebijvoorbeeld (dit zijn de ergst getroffenen), zijn er geen afwijkingen te zien op het zicht, wel in geval van kwantificeerbare analyse. Verzekeringen beweren dat 'frontale dementie niet bewezen' is. Daarom juist dat het belangrijk is om de biomarkers van frontale dementie in kaart te brengen. Dat is 1 van de doelstellingen van ons onderzoeksproject "Project Simulatie Aggravatie". Opnieuw geldt, absende of proof is geen proof of absence. Kwantificeerbare SPECT kan tot op 1 mm³ meten, maar meet NIET op cellulair niveau. In die zin dient de voorkeur uit te gaan naar biofeedback analyse.
Voeg daar een functionele MRI aan toe, te interpreteren op kwantificeerbare wijze, dwz aan de hand van een vergelijkende database. Functionele MRI geeft een realistisch beeld van wat er in je hersenen gebeurt, een gewone MRI is een statisch beeld en geeft geen zicht op de informatieverwerking in de hersenen. Het onderzoek naar functionele MRI is volop aan de gang.
Laat ook een ITT test uitvoeren om na te gaan of je hypofyseletsel opgelopen hebt. Dit kan je doen bij een endocrinoloog. Kies bij voorkeur een gespecialiseerd iemand. Adressen vind je op het forum.
Veel slachtoffers hebben hyperaccusie en weten dit niet. Sommigen hebben hierbij ook tinnitis. Dat kan getest worden bij een betrouwbare NKO-arts. Op het forum vind je enkele veilige adressen. Behalve oordoppen, lawaai en drukte vermijden, en biofeedback is daar tot dusver niets aan te doen.
Veel slachtoffers hebben kaakgewrichtontsteking en weten dit niet. Dat kan getest worden bij een stomatoloog. Een opbeetplaat vermindert een beetje de klachten maar lost het probleem niet op. Je kaak is nl. niet het probleem, wel de verkeerde signalen vanuit je hersenen, die voor constante spierspanning zorgen, samen met verminderde spierkracht, ook in de gezichtsspieren, en het verminderen van elasticiteit van je huid door de hormonale problematiek, samen met het feit dat kaak vast hangt aan de nek en een verzwakte nek mee bijdraagt tot het ontstaan van kaakgewrichtontsteking. Biofeedback vermindert de klachten.
Veel slachtoffers ontwikkelen visusproblemen : je kan niet meer goed focussen, ziet dubbel, ziet wazig, kijken kost je veel energie, je ogen (en dan je hoofd) doen pijn, je ziet precies vertraagd, ... het is typisch bij TBI, whiplash, diffuse axonale schade, ... www.neurovisueelcentrum.be kan je hier bij helpen. Ze geven een verslag dat je afwijkingen aantoont en ze kunnen je een therapeutische bril bezorgen. Kijken, wat je voortdurend doet, verbruikt 30 % van de energie van de hersenen.
Veel slachtoffers ontwikkelen huid- en haarproblemen : droge huid, schilferige huid, haar dat barst, haar dat uitvalt, haar dat dof wordt, noem maar op. Allemaal een gevolg van hormonale problematiek al dan niet in combinatie met de gevolgen van ruggenmergschudding en verstoring van het hersen/spinaal vocht. Laat dit vaststellen door een dermatoloog.
In deze fase gaan slachtoffers ook verdikken. Als je 5 tot 30 (!!) kg soms zwaarder wordt, ondanks een gezonde voeding en lichaamsbeweging voor zoverre dat kan, wijst dat mee op mitochondriale ontregeling. De gewichtstoename is een indicatie van letsel maar geen bewijs op zich. Verzekeringen zeggen dan dat je evengoed een snoepverslaving kan ontwikkeld hebben of de hele dag lui in je zetel zit.
Ben je voortdurend uitgeput, ook al slaap je veel en lang, dan zijn je bijnieren wellicht uitgeput. Dat zal objectiveerbaar blijken uit de eerder vermelde 24 u urinetest (cortisol meting) en uit je bloedtesten.
Hiermee kan in principe iedere medische expertise mbt de 'onzichtbare' letsels binnen de 2 à 3 jaar én op eerlijke, objectiveerbare wijze afgesloten worden. Dat staat in schril contrast met de procedures die nu gemiddeld 10 tot 15 jaar aanslepen, wat pure WAANZIN is en enkel dient om de zakken te vullen van dubieuze gerechtsdeskundigen en verzekeringen te verrijken.
Verzekeringen staan zeer weigerachtig om deze OBJECTIEVE onderzoeken te laten uitvoeren. In 15 tot 25 % van de gevallen met 'onzichtbare' letsels, die nu door koopbare gerechtsdeskundigen als 'simulatie aggravatie' onder tafel geveegd worden, zouden ze hoge vergoedingen en medische kosten moeten betalen.
Anderzijds geldt omgekeerd, dat mensen die doen alsof ze pijn hebben, door de mand zullen vallen. In die zin zouden verzekeringen dit protocol moeten toejuichen - ze maken komaf met bedrog.
Dit protocol wordt overgemaakt aan de Universiteiten van Antwerpen, Leuven en Gent, die de postgraduaatsopleiding Verzekeringsgeneeskunde organiseren. Samen bundelen ze alle "experten" inzake letselschade - zowel medische als juridische experten.
Als er in België inderdaad ruimte bestaat voor ONAFHANKELIJKE en OBJECTIEVE medische expertises, dan zullen zij akkoord zijn dat een dergelijk protocol als standaart dient ingevoerd te worden, en dat psychiatrische onderzoeken mogen, zelfs moeten, afgeschaft worden.
Het is de plicht van iedere arts, ook iedere verzekeringsarts, niet alleen moreel, maar ook wettelijk, om er op toe te zien dat de gezondheid van een slachtoffer van een ongeval er niet op achteruit gaat. Het winstbejag van verzekeringsmaatschappijen is hieraan ondergeschikt.
Anno 2015, met alle voorhanden medische technologie, is het niet ernstig te noemen om mensen prehistorische onderzoeken te laten uitvoeren, waarvan op voorhand al vaststaat dat ze NIET tot letsels zullen besluiten, om de eenvoudige reden dat deze onderzoeken de dysfuncties op cellulair niveau NIET kunnen meten, en nog minder om mensen naar psychiaters te sturen die ze dan vals beschuldigen van simulatie en aggravatie zodat er geen schade tgv ongeval vergoed zou hoeven worden.
De 'onzichtbare' letsels kunnen leiden tot
multi-orgaanfalen en een verminderde levensverwachting van gemiddeld 15 jaar.
DIT KAN VOORKOMEN WORDEN MITS VROEGTIJDIGE DIAGNOSE EN BEHANDELING.
